Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Υποτίθεται ότι στη χώρα στήθηκε τρίτη κάλπη μέσα σε οκτώ μήνες, προκειμένου ο κ. Τσίπρας να απαλλαγεί από Βαρουφάκη, Λαφαζάνη, Κωνσταντοπούλου και λοιπούς – στους οποίους ο ίδιος είχε αναθέσει τη διαπραγμάτευση, τα σημαντικότερα υπουργεία, τη λειτουργία του κοινοβουλίου.
Έγιναν οι εκλογές, ο κ. Τσίπρας έλαβε λιγότερες έδρες στη Βουλή, ο ισόβιος εταίρος του κ. Καμμένος βρέθηκε στην τελευταία θέση με 3,7%, αλλά η συνεργασία τους παντοτινή.
Μετά τις αντιαισθητικές αγκαλιές την εκλογική βραδιά, θερμές και επί βάθρου, έφτιαξαν την κυβέρνησή τους. Περασμένα μεσάνυχτα την ανακοίνωσαν και την επομένη υποχρεώθηκαν να αποπέμψουν ένα από τα μέλη της.
Μπορούμε επομένως να συμπεράνουμε ότι προεκλογικά ζούσαμε με την αγωνία πώς θα τα πάει ο ΣΥΡΙΖΑ με τις πολυπληθείς συνιστώσες του και μετεκλογικά ασχολούμεθα με το τι θα γίνει στο στρατόπεδο του αγαπημένου εταίρου του.
Φυσικά. Διότι το πρόβλημα της νέας κυβέρνησης Τσίπρα – Καμμένου είναι δομικό. Μετά τις
εκλογές, είδαμε το πρώτο κόμμα να πηγαίνει κατευθείαν στο τελευταίο, το κόμμα του 3,7%, προφανώς επειδή το έχει του χεριού του.
Αρκεί ο κ. Τσίπρας να δίνει στον Π. Καμμένο το υπουργείο Άμυνας και μερικά υπουργεία και λύνει το θέμα του. Έτσι τουλάχιστον πίστευε και προχώρησε σ’ αυτή τη «συνεργασία» αν και γνώριζε και τις προεκλογικές αήθεις επιθέσεις Καμμένου και την λάσπη που έριχνε και τις απόψεις του ίδιου και των στελεχών του.
Η αλήθεια είναι ότι το μόνο που ενδιαφέρει τον κ. Τσίπρα είναι στην αρχή του υπουργικού συμβουλίου να υπάρχει γραμμένο «πρωθυπουργός, Αλέξης Τσίπρας». Τι γίνεται από κάτω ούτε τον ενδιαφέρει, ούτε το εξετάζει.
Με τις γνωστές συνέπειες…
