καταλήξει σε μία δυσχερή, πλην όμως τη καλύτερη δυνατή συμφωνία, δεδομένων των αδιεξόδων που περιήλθε η χώρα.
Εάν όμως θέλει να επιτύχει τη διάσωση της χώρας και να μην καταστεί ευάλωτος πλευροκοπούμενος από το ίδιο του το κόμμα, την ΑΝΕΛ και την αντιπολίτευση, (που ντετερμινιστικά θα τον οδηγήσει κι αυτόν στην προοδευτική φθορά μέχρις εξαφάνισης, όπως συνέβη με ΓΑΠ, Βενιζέλο και Σαμαρά), θα πρέπει να επιδείξει την ίδια τόλμη όχι μόνο στο τρόπο που θα εφαρμόσει τη συμφωνία αλλά και σε πλειάδα άλλων πρωτοβουλιών, εκτός μνημονίου που θα πρέπει να αναλάβει. Γιατί είναι απαραίτητες και άλλες πρωτοβουλίες, πέραν της συμφωνίας για να βγάλει τη χώρα από το αδιέξοδο, για να βελτιωθεί η ζωή των πολιτών και να καταστεί κι αυτός πραγματικός ηγέτης.
Συγκεκριμένα, πρέπει να επιδιώξει δυναμική “φυγή προς τα εμπρός”:
• Να απεγκλωβισθεί οπωσδήποτε από τη μνημονιακή / αντιμνημονιακή ρητορική και την εσωστρέφεια και να πάψει το διχαστικό λόγο στο εξωτερικό και στο εσωτερικό. Αυτό βέβαια δεν σημαίνει ότι θα πρέπει να παραγνωρίζει τον υστερόβουλο ρόλο της Γερμανίας και των δορυφόρων της στην ΕΕ καθώς και τον σκληρό ρεαλισμό που υπάρχει στο διεθνές περιβάλλον. Πρέπει με σύνεση να προστατέψει τη χώρα, να αποφύγει να την εκθέσει και σε άλλους κινδύνους που θα την καταστήσουν περισσότερο ευάλωτη.
• Να ζητήσει τη στήριξη όλων των Ελληνικών κομμάτων με Ευρωπαϊκό προσανατολισμό, σχηματίζοντας μία αποτελεσματική υπερκομματική κυβέρνηση, χωρίς τη συμμετοχή πολιτικών που ευθύνονται για τη κατάντια της χώρας, αλλά και χωρίς κανένα βουλευτή του κοινοβουλίου. Έχει τη νομιμοποίηση να το κάνει στηριζόμενος στη συνταγματική πρόβλεψη για διάκριση εξουσιών.
• Να προχωρήσει συνεπώς σε εκτεταμένο ανασχηματισμό τοποθετώντας χωρίς κομματική ταυτότητα σε όλες τις θέσεις τους καλύτερους Έλληνες, με κριτήρια την ακεραιότητα, τις ικανότητες και την αποδεδειγμένη αποτελεσματικότητά τους.
• Με τον τρόπο αυτό θα απαλλαγεί άμεσα από όσους υπουργούς και υφυπουργούς δημιουργούν προσκόμματα λόγω ιδεοληψίας και προσωπικής ατζέντας.
• Ταυτόχρονα θα ενισχύσει το ρόλο του κοινοβουλίου και θα ξεπεράσει τα ζητήματα δεδηλωμένης, από τα οποία κινδυνεύει να αποκαθηλωθεί . Έτσι θα μπορεί να γίνει ο υπερκομματικός ηγέτης που αναβάθμισε τη Δημοκρατία στο κοινοβουλευτικό λίκνο της.
• Να διαμορφώσει ένα στρατηγικό σχέδιο, με συγκεκριμένα βήματα σε ένα ρεαλιστικό οδικό χάρτη για την ανάκαμψη της οικονομίας και να ζητήσει την έγκρισή του από το κοινοβούλιο.
• Στο σχέδιο αυτό να αναλάβει και πρωτοβουλίες που είναι αναγκαίες και πέραν των μνημονιακών προβλέψεων, οι οποίες εκτός του ότι θα τον στηρίξουν στη συνείδηση του λαού έναντι των ασφυκτικών προβλέψεων του μνημονίου, θα δώσουν προοπτική και σε ολόκληρη την οικονομία και στη ζωή του τόπου.
• Ο πολίτης θα πρέπει να αντιλαμβάνεται την πρόοδο που επιφέρουν οι πρωτοβουλίες αυτές στη καθημερινότητά του.
Η βελτίωση της καθημερινότητας των πολιτών είναι εξ ίσου σημαντική με την επίτευξη των οικονομικών μεγεθών και μπορούμε να το πετύχουμε αν εργασθούμε για το μέλλον επιδιώκοντας να είμαστε:
“και στα μικρά γενναίοι”
