Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η κατάσταση που επικρατεί στην ΕΕ όσον αφορά στην επιλογή του επομένου προέδρου της Κομισιόν μπορεί να χαρακτηριστεί αφόρητη.
Αν και σύμφωνα με τη Συνθήκη της Λισαβόνας για την επιλογή αυτή λαμβάνεται υπόψη το αποτέλεσμα των ευρωεκλογών, ο καθένας προσπαθεί να ερμηνεύσει την συγκεκριμένη πρόνοια με τον δικό του τρόπο.
Το Ευρωπαϊκό Λαϊκό Κόμμα ήλθε πρώτο στις ευρωεκλογές, αλλά όχι με συντριπτικό τρόπο (σαν τον ΣΥΡΙΖΑ ένα πράμα, δηλαδή).
Έχει εξασφαλίσει 213 από τις 751 έδρες, οπότε, σύμφωνα με τη Συνθήκη, για να εκλέξει πρόεδρο, καθώς πρέπει να ψηφιστεί από τουλάχιστον 376 ευρωβουλευτές, χρειάζονται και οι ψήφοι άλλου (του Σοσιαλιστικού) ή άλλων κομμάτων.
Ο ίδιος ο υποψήφιος του ΕΛΚ, πρώην πρωθυπουργός του Λουξεμβούργου και πρώην επικεφαλής του Eurogroup, έχει δηλώσει ότι δεν θα δεχθεί να εκλεγεί με τις ψήφους των φασιστών και των ακροδεξιών.
Ο κ. Γιουνκέρ είναι ο επίσημος υποψήφιος του ΕΛΚ, καθώς εξελέγη με 382 ψήφους και
ποσοστό 60,9% (έναντι 245 ψήφων και 39,1% που έλαβε ο συνυποψήφιός του κ. Μπαρνιέ), στις 7 του περασμένου Μαρτίου, στο πλαίσιο του Συνεδρίου του ΕΛΚ, στο Δουβλίνο.
Την ίδια ώρα, τα σοβαρότερα προβλήματα έχουν εμφανιστεί στους κόλπους του ίδιου του ΕΛΚ.
Σύμφωνα με το γερμανικό περιοδικό Ντερ Σπίγκελ, ο Βρετανός πρωθυπουργός Ντέιβιντ Κάμερον απειλεί πως αν τελικά ο Γιουνκέρ εκλεγεί, η κυβέρνησή του θα αποσταθεροποιηθεί τόσο πολύ που θα αναγκαστεί να οδηγήσει τη χώρα του σε δημοψήφισμα με ερώτημα την έξοδο από την ΕΕ.
Με την υποψηφιότητα Γιούνκερ διαφωνούν και ο Σουηδός Φρέντερικ Ράινφελντ, ο Ολλανδός Μαρκ Ρούτε, ο Φιλανδός Γίρι Κατάινεν, ο Ούγγρος Βίκτορ Όρμπαν.
Μέσα στη σύγχυση πολλοί έσπευσαν να κατηγορήσουν την Γερμανίδα καγκελάριο Άνγκελα Μέρκελ ότι δεν έλαβε σαφή θέση υπέρ του Γιουνκέρ.
Στις 30 Μαΐου, η Μέρκελ αντέδρασε, λέγοντας ότι εργάζεται για την υποψηφιότητα Γιούνκερ, αλλά πρέπει να βρεθούν και οι ψήφοι.
Ως γνωστόν, για την εκλογή προέδρου της Κομισιόν απαιτείται διπλή πλειοψηφία: Πλειοψηφία σε επίπεδο αρχηγών κρατών, δηλαδή των μελών του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου, και πλειοψηφία στο ευρωπαϊκό κοινοβούλιο.
Πρόσφατα, ο Γιουνκέρ πραγματοποίησε περιοδεία στην Ευρώπη, προκειμένου να προωθήσει την υποψηφιότητά του και να εξασφαλίσει όσο το δυνατόν περισσότερους συμμάχους.
Ανεπιφύλακτα έλαβε την υποστήριξη της Αθήνας και της Λευκωσίας, οι ηγεσίες των οποίων αναγνωρίζουν στο πρόσωπό του έναν ισχυρό σύμμαχο.
Γιούνκερ και Ελλάδα
Όχι άδικα. Ο Γιουνκέρ υπήρξε ο πρώτος που, τον Ιούλιο του 2011, είχε ζητήσει την προσωρινή άρση της υποχρέωσης της Ελλάδας να καταβάλλει τη συμμετοχή της στα κοινοτικά χρηματοδοτικά προγράμματα – κάτι που έγινε, αφού το ποσοστό εθνικής συμμετοχής για την Ελλάδα έπεσε στο 5% - υποστηρίζοντας ότι η χώρα μας χρειάζεται βοήθεια για να τονώσει την ανάπτυξη της οικονομίας της.
Υπήρξε αυτός που ήδη από τον Φεβρουάριο του 2011 είχε δηλώσει πως είναι αδιανόητος ο εκτοπισμός μιας χώρας από το ευρώ και πως θα πρέπει να επιμηκυνθεί ο χρόνος αποπληρωμής των ελληνικών δανείων.
Ο ίδιος είχε παρέμβει αποφασιστικά για να αποτρέψει τη διενέργεια δημοψηφίσματος στην Ελλάδα (όταν τον Νοέμβριο του 2011, ο Γ. Παπανδρέου αποφάσισε να αθετήσει τις συμφωνίες της 26ης – 27ης Οκτωβρίου), προειδοποιώντας ότι το σενάριο αποχώρησης της Ελλάδας από το ευρώ θα ήταν καταστροφικό για τη χώρα μας.
Τον Ιούλιο του 2012 είχε έλθει σε σύγκρουση με το Βερολίνο και σε συνέντευξή του στη γαλλική εφημερίδα «Λε Φιγκαρό» κατηγόρησε την Γερμανία ότι κάνει «εσωτερική πολιτική στην πλάτη του ευρώ» και ότι δεν κάνει όσα θα έπρεπε για να αντιμετωπιστεί η κρίση χρέους σε μια περίοδο που η Ελλάδα και η Ισπανία βυθίζονται στον οικονομικό μαρασμό, ενώ κάλεσε την Γερμανία να μην θεωρεί «υποκατάστημά» της την ευρωζώνη.
Τη δυσφορία του είχε εκφράσει και για τις αποφάσεις για την Κύπρο, δηλώνοντας, τον Μάρτιο του 2013 (σ.σ. είχε ήδη αποχωρήσει από την προεδρία του Eurogroup), ότι ο ίδιος δεν θα επέτρεπε τέτοια ισοπεδωτική λογική, που οδηγεί σε απώλεια της εμπιστοσύνης προς το τραπεζικό σύστημα.
Σε συνέντευξή του στο Focus, ο Γιουνκέρ μίλησε για «βαθιές πληγές που κάποιοι Γερμανοί πολιτικοί προκάλεσαν στην Ελλάδα».
Τον Ιανουάριο του 2013, μιλώντας στη βελγική εφημερίδα De Tijd, είχε χαρακτηρίσει «περιφρονητικό» τον τρόπο συμπεριφοράς του ευρωπαϊκού πλούσιου Βορρά στον ευρωπαϊκό Νότο.
Λίγες μέρες αργότερα, μιλώντας στην επιτροπή Οικονομικής και Νομισματικής Πολιτικής του Ευρωπαϊκού Κοινοβουλίου, εξέφρασε την αμέριστη συμπάθεια και φιλία του προς την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό, την οποία, όπως είπε, δεν συμμερίζονται οι «φιλόσοφοι του Βορρά».
«Για μένα, η ΕΕ και η ευρωζώνη θα ήταν ατελείς χωρίς την Ελλάδα. Έχουμε γίνει αλαζόνες. Δε γνωρίζουμε Ιστορία. Δε συμπαθούμε αυτούς που δεν είναι σαν εμάς, αγνοούμε όσα προσέφερε η ελληνική Δημοκρατία και οι Έλληνες στην Ευρώπη. Θα υπερασπίζομαι αυτήν τη χώρα, ως το τέλος. Είμαι φίλος των Ελλήνων», φώναξε.
Και, στρεφόμενος προς τους επικριτές της χώρας μας:
«Αυτοί που βρίσκονται στον Βορρά και θεωρούν ότι είναι ενάρετοι, θα πρέπει να κοιτάξουν τα δικά τους δημοσιονομικά στοιχεία. Από την άλλη, οι χώρες του Νότου έχουν κάνει μεγάλες προσπάθειες για να ενταχθούν στην ΕΕ. Οι χώρες του Βορρά δεν είναι περισσότερο ενάρετες από τις χώρες του Νότου».
Επίσης, κατά την επίσκεψή του στην Κύπρο τον περασμένο Απρίλιο, τάχθηκε υπέρ της επιστροφής της Αμμοχώστου στους Ελληνοκυπρίους και δεσμεύθηκε πως αν εκλεγεί πρόεδρος της Επιτροπής, θα διασφαλίσει ότι η όποια συμφωνημένη λύση υπάρξει στο Κυπριακό θα είναι συμβατή με το κοινοτικό κεκτημένο και τις Αρχές της Ευρωπαϊκής Ένωσης.
Και ξαφνικά η κόντρα έγινε καπνός!
Καλά όλα αυτά, αλλά έλα που ο Γιουνκέρ βρίσκεται σε κόντρα με τον ΣΥΡΙΖΑ!
Στις 10 Μαΐου του 2012 ήταν μεταξύ των παραληπτών επιστολής του Αλέξη Τσίπρα, με την οποία ενημερωνόταν πως η ψήφος της 6ης Μαΐου απονομιμοποιούσε πολιτικά το μνημόνιο.
Και όταν, τον Αύγουστο του 2012, είχε επισκεφθεί την Ελλάδα, είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τον κ. Τσίπρα.
Ο ΣΥΡΙΖΑ είχε υποστηρίξει πως η άρνηση του Γιουνκέρ οφειλόταν σε παρέμβαση της ελληνικής κυβέρνησης και του εκπροσώπου του ΔΝΤ στην τρόικα, Πολ Τόμσεν (αφού μόλις τον προηγούμενο Ιούλιο ο κ. Τσίπρας είχε αρνηθεί να συναντηθεί με τους εκπροσώπους της τρόικας και επομένως και της ΕΕ, άρα του ίδιου του Γιουνκέρ, επικεφαλής τότε του Eurogroup, που επίσημα εκπροσωπεί τους δανειστές).
Ο Γιουνκέρ επισκέφθηκε και πάλι τη χώρα μας τον Ιούνιο του 2013.
«Πετύχατε στις προσπάθειές σας με εξυπνάδα, ευφυΐα και με την καρδιά σας. Πίσω από τους αριθμούς είστε Έλληνες και αξίζετε πολλά», είπε.
Και δεν παρέλειψε να υπονοήσει γιατί δεν του αρέσει η συμπεριφορά Τσίπρα:
«Το μεγαλύτερο πλήγμα που δέχθηκε η ευρωπαϊκή ιδέα οφείλεται στην ανάδυση μιας διχαστικής και λαϊκίστικης ρητορικής. Μιας ρητορικής που στηρίχθηκε σε προσβλητικά στερεότυπα και στην αναζήτηση εξωτερικών ενόχων και εχθρών. Αυτού του είδους οι προσεγγίσεις, όχι μόνο επιδείνωσαν την κρίση, αλλά δημιούργησαν το έδαφος για την ενίσχυση ακραίων πολιτικών μορφωμάτων σε όλη την Ευρώπη», σχολίασε.
Ο κ. Γιουνκέρ επέστρεψε στην Ελλάδα στις 19 του περασμένου Μαΐου.
Και αμέσως δέχθηκε την επίθεση του ΣΥΡΙΖΑ που, με ανακοίνωσή του, υποστήριξε πως ήλθε να προσφέρει στήριξη στον πρωθυπουργό Α. Σαμαρά και πως είναι ο ίδιος που «εκτέλεσε το πληρωμένο συμβόλαιο του PSI, που κατέστρεψε τους μικροομολογιούχους και τα ασφαλιστικά ταμεία».
Είχε προηγηθεί, στις 16 Μαΐου, η δήλωση Γιουνκέρ στο διαδικτυακό οικονομικό ειδησεογραφικό μέσο «Euro2day.gr», σύμφωνα με την οποία «δεν είναι αυτήν τη στιγμή ο κατάλληλος για την πρωθυπουργία της Ελλάδας ο Αλέξης Τσίπρας».
Οπότε, ο ΣΥΡΙΖΑ, με νέα ανακοίνωσή του, εξαπέλυσε σφοδρή επίθεση στον υποψήφιο του ΕΛΚ, διότι «οι Ευρωπαίοι αξιωματούχοι, που έχουν συνηθίσει Έλληνες πρωθυπουργούς υποτακτικούς στα σχέδιά τους, πρέπει τώρα να καταλάβουν ότι αυτές οι εποχές έχουν περάσει ανεπιστρεπτί».
Σημειώνεται ότι στο περίφημο ντιμπέιτ μεταξύ των πέντε υποψηφίων για την προεδρία της ΕΕ, ο κ. Τσίπρας είχε κατηγορήσει τον κ. Γιουνκέρ για έλλειψη αλληλεγγύης προς την Ελλάδα.
Ο Γιουνκέρ απέκρουσε την κατηγορία, δήλωσε πως «επί σειρά ετών εργαζόμουν νυχθημερόν για να αποφευχθεί η αποχώρηση της Ελλάδας από την ευρωζώνη».
Αντιλαμβανόμαστε δηλαδή, ότι μια άβυσσός χωρίζει Γιούνκερ και Τσίπρα.
Ναι, αλλά τις προάλλες, 29 Μαΐου, αργά το βράδυ δόθηκε στη δημοσιότητα δήλωση Τσίπρα, με την οποία εμφανιζόταν αρνητικός στο ενδεχόμενο να προταθεί υποψήφιος για την προεδρία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής πρόσωπο που δεν συμμετείχε στην εκλογική αναμέτρηση.
Όπως είπε, αυτή είναι βασική δημοκρατική αρχή, είναι ηθική υποχρέωση του Ευρωπαϊκού Συμβουλίου να προτείνει τον υποψήφιο που κατέκτησε την πρώτη θέση στις ευρωεκλογές, δηλαδή τον Ζαν Κλοντ Γιούνκερ, παρά την πλήρη διαφωνία του με τις πολιτικές του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος.
Μείναμε όλοι άφωνοι!
Τέτοια μεγαλοψυχία!
Δίνεται δηλαδή η ευκαιρία να απαλλαγεί η Ευρώπη από αυτόν που ο κ. Τσίπρας θεωρεί εκ των υπευθύνων για τα δεινά της Ελλάδας και αυτός τον θέλει τόσο πολύ που εκδίδει και ανακοίνωση;
Υποστηρίζει ο κ. Τσίπρας τον επίσημο υποψήφιο του Ευρωπαϊκού Λαϊκού Κόμματος;
Προφανώς πρόκειται για έναν ακόμη απίστευτο καιροσκοπισμό:
Προκειμένου ο κ. Τσίπρας να υπογραμμίσει πως αυτός είναι πρώτος στην Ελλάδα, ζητά να ψηφιστεί και ο υποψήφιος του πρώτου ευρωπαϊκού κόμματος!
Το γεγονός προκάλεσε ακράτητα γέλια και αμέσως ήλθαν οι δικαιολογίες:
«Υποστηρίζουμε τον Γιούνκερ, επειδή η Μέρκελ συνωμοτεί για να εκλεγεί πρόεδρος της Κομισιόν ένας αχυράνθρωπός της, που θα τον κάνει ό,τι θέλει»!
Επομένως, ο Γιούνκερ είναι μια χαρά άνθρωπος, δεν είναι υποχείριο της Μέρκελ, δεν κάνει ό,τι του λέει – άρα κακώς ο ΣΥΡΙΖΑ τον κατηγορεί εδώ και δυο χρόνια, αντίθετα θα έπρεπε (σύμφωνα με την υπέρ Γιούνκερ δήλωση) ο κ. Τσίπρας να ξεκινήσει εκστρατεία, ώστε να… ψηφιστεί ο Γιούνκερ από την ευρωπαϊκή Αριστερά.
Έλα, όμως, που ακριβώς την επομένη η Μέρκελ εξήγησε πως αγωνίζεται για να εκλεγεί ο Γιούνκερ, αλλά πρέπει να βγαίνουν και τα κουκιά!
Οπότε, την ίδια ακριβώς ημέρα (30 Μαΐου, μια μέρα δηλαδή μετά την υπέρ Γιούνκερ δήλωση), στη συνέντευξή του στο Μπλούμπεργκ, ο κ. Τσίπρας το… γύρισε υπέρ του υποψηφίου των Σοσιαλιστών Μάρτιν Σουλτς (τον οποίο επίσης έχει καταβρίσει)!
Δήλωσε:
«Θα είμαστε ανοικτοί στη συνεργασία (με τους Σοσιαλιστές) υπό τον όρο ότι θα επιστρέψουν στις πολιτικές τους ρίζες και θα σταματήσουν να αποδέχονται ότι η λιτότητα είναι η μόνη επιλογή. Δεν θα συνεργασθούμε, εάν παραμείνουν υπό την ηγεμονία της Μέρκελ».
Συγγνώμη, αλλά σ’ αυτές τις περιπτώσεις είτε βάζεις τα γέλια, είτε τα κλάματα…
