πόλης».
Η ΕοδνΠ με αυτόν τον τρόπο «δίνει τη δυνατότητα στους υποψήφιους δημάρχους» να γνωστοποιήσουν θέσεις και επιχειρήματά τους «σε όλους τους πολίτες».
Ας μας επιτρέψουν οι φίλοι αυτοί, μήπως όμως έχουν την εντύπωση
ότι μας κάνουν κάποια χάρη; Ή μήπως κάποιοι, στην αστική δημοκρατία, μας
κουνούν το δάχτυλο ως τιμητές των πάντων; Εν πάση περιπτώσει, ο υποψήφιος
δήμαρχος της Λαικής Συσπείρωσης δεν θα αξιοποιήσει «τη δυνατότητα» (!;) αυτή
για τους παρακάτω λόγους :
1) Θεωρούμε
την (προσ)κληση αυτή προσχηματική και προεκλογικού χαρακτήρα, αφού σκοπό έχει
να διαφημίσει συγκεκριμένη δημοτική παράταξη.
Ενώ η ΕοδνΠ είχε ως επιχείρημα προσέλκυσης οπαδών και μελών
το ότι είναι «ακομμάτιστη» και μακριά από παρατάξεις και ενώ είχε
αποφασίσει να μην υποστηρίξει κανένα συνδυασμό, ο επικεφαλής της και ορισμένοι
συνεργάτες του, οι οποίοι προφανώς σηματοδοτούν την εκπροσώπησή της, υπέγραψαν
κείμενο στήριξης του συνδυασμού του κ. Γιαννούλη. Ο επικεφαλής της μάλιστα κ.
Τσολακίδης δεν έχει κανένα δισταγμό να φωτογραφίζεται με τον κ. Γιαννούλη για
τα μέσα ενημέρωσης σε εκδηλώσεις της ΕοδνΠ. Έχει μετατραπεί δηλαδή η ομάδα αυτή
σε προεκλογικό μηχανισμό του τελευταίου .
Η χρονική σειρά των γεγονότων έχει τη σημασία της.
Πέντε στελέχη της ΕοδνΠ (μέλη «συντονιστικών επιτροπών»
της) είναι υποψήφιοι δημοτικοί σύμβουλοι συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης
(«Άλλος Δρόμος») από τις 12-4-2014 (οποίος πλουραλισμός!). Μόλις στις 3-5-2014
εδέησε η ΕοδνΠ να τους «αφαιρέσει» (για τα μάτια του κόσμου) από τις
«συντονιστικές επιτροπές» της, μετά την ανακοίνωση της Τομεακής Επιτροπής
Πιερίας του ΚΚΕ (29-4-2014), για την πρόσκληση συμμετοχής του σε διάλογο για τα
διόδια, όπου καταγγελλόταν ότι έχει μετατραπεί η ομάδα αυτή σε προεκλογικό
μηχανισμό συγκεκριμένης δημοτικής παράταξης.
Ο λαός μας έχει βαρεθεί τα περί ανεξάρτητων, ελεύθερων,
ακομμάτιστων δήθεν υποψηφίων από όλους τους άλλους συνδυασμούς. Η «Λαϊκή Συσπείρωση»
αρνείται να συμμετάσχει σ’ αυτό το αντιαισθητικά σκηνοθετημένο θέατρο
εξαπάτησης του λαού και υφαρπαγής της ψήφου του.
2) Θεωρούμε
αλαζονική και αμετροεπή την αντίληψη ότι ο συνδυασμός μας θα πρέπει να δώσει
εξετάσεις στην ηγετική ομάδα της ΕοδνΠ, η οποία έχει αυτοαναγορευθεί σε
κριτή των πάντων.
Η Λαϊκή Συσπείρωση, το Κομμουνιστικό Κόμμα Ελλάδας που τη
στηρίζει και οι συνεργαζόμενοι με αυτό, καταθέτουν τις προτάσεις τους και έχουν
συγκεκριμένες θέσεις και επιχειρήματα, πρωτοστατούν στην οργάνωση των αγώνων
και καθημερινά μετέχουν σ’ αυτούς, με συνέχεια και συνέπεια, σε ταξική κατεύθυνση,
χωρίς τυμπανοκρουσίες και δημόσιες σχέσεις, και τα παρουσιάζουν αυτά συνοπτικά
σε κάθε προεκλογική περίοδο στο λαό.
3) Η ενασχόληση
με τα λαϊκά προβλήματα και ο αγώνας για την αντιμετώπισή τους, η προσπάθεια
οικοδόμησης της κοινωνικής συμμαχίας και στο Δήμο Κατερίνης, το άνοιγμα του
δρόμου για να γίνει ο λαός νοικοκύρης στον τόπο του, κυρίαρχος δηλαδή του
πλούτου που ο ίδιος παράγει και που μπορεί να παραγάγει, είναι στάση ζωής και
όχι πλοίο με σημαία ευκαιρίας.
Και είναι ασφαλώς πολύ σοβαρότερη υπόθεση από το τράβηγμα λαχνών
από μια κληρωτίδα (αλήθεια, τα ουσιαστικά προβλήματα των δημοτών του Δ.
Κατερίνης αξιολογούνται και απαντιούνται μέσα από μια…κληρωτίδα;), διαδικασία η
οποία δήθεν θα εξασφαλίσει την αντικειμενικότητα των ερωτήσεων στους υποψήφιους,
ερωτήσεις οι οποίες σαφώς κινούνται στη θεματολογία της διαχείρισης και σε
καμία περίπτωση της ανατροπής.
Διότι ούτε μία αναφορά υπάρχει στον περίφημο «Καλλικράτη»
και στο «λάκκο των λεόντων» που ονομάζεται Ευρωπαϊκή Ένωση, σαν να είναι αυτοί
άμοιροι ευθυνών για το μείζον θέμα του χαρατσώματος των δημοτών (αυξήσεις στα
δημοτικά τέλη και στο νερό) ή για τα τροφεία στους βρεφονηπιακούς σταθμούς. Δε
βρίσκουν όμως ούτε μια κουβέντα γι’ αυτά οι λοιποί συνδυασμοί που κατέρχονται
στις τοπικές εκλογές, θα έβρισκε η ΕοδνΠ;
Επίσης: έχουμε τοπική λαϊκή αυτοδιοίκηση ή μήπως τοπική
διοίκηση που λειτουργεί ως μακρύ χέρι του κράτους και της βάρβαρης πολιτικής
που δίνει τα πάντα στις μεγάλες επιχειρήσεις και εξαθλιώνει το λαό; Και τα
όποια έργα γίνουν ή σχεδιάζονται να γίνουν, προς όφελος τίνος θα λειτουργήσουν;
Ποιος θα τα συντηρήσει; Ποιος πράγματι θα κερδίσει από αυτά;
Είναι προς το συμφέρον των δημοτών η αντικατάσταση δομών
παροχής υπηρεσιών υγείας, εκπαίδευσης και κοινωνικής προστασίας από ΜΚΟ,
εθελοντικές οργανώσεις, χορηγούς ή οι αγώνες για αποκλειστικά δημόσια και
δωρεάν υγεία, παιδεία, πρόνοια κ.λπ.;
Είναι δυνατόν, εντέλει, να δοθούν ουσιαστικές λύσεις στα
λαϊκά προβλήματα χωρίς την αντιπαράθεση και την αναπόφευκτη σύγκρουση με τον
καπιταλισμό και την Ευρωπαϊκή Ένωση;
