Ευρωεκλογές 2014
Στις προσεχείς ευρωεκλογές, οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα καλούμαστε ν’ αντιμετωπίσουμε είτε τις ίδιες δυνάμεις που μας οδηγούν στην καταστροφή και εξαθλίωση, είτε διάφορα «καινούρια» δεκανίκια του συστήματος.
Ο ελληνικός καπιταλισμός καταρρέει στις πλάτες των εργαζομένων
Η χειροτέρευση της κρίσης του ελληνικού καπιταλισμού τα τελευταία πέντε χρόνια, σε συνδυασμό με τη «θεραπεία» των μνημονίων, έχουν οδηγήσει την οικονομία σε «ελεύθερη πτώση» και πλήρη κατάρρευση. Το ΑΕΠ έχει μειωθεί συνολικά 25,2% την πενταετία 2009–2013, η μεταποίηση 27% (από το 2005), η οικοδομή περίπου 80% από το 2009! Άλλοτε σύμβολα της ελληνικής οικονομίας, όπως η Χαλυβουργική, κλείνουν. Οι παραγωγικές επενδύσεις μειώθηκαν 37% την τριετία 2011–13. H καταγραμμένη ανεργία έφτασε το 2013 τα 1,35 εκ. (27,5%), χτυπώντας ιδιαίτερα τις παραγωγικές ηλικίες (60% στους νέους ως 25 ετών).
Το δημόσιο χρέος εξακολουθεί ν’ ανεβαίνει, φτάνοντας το 180% του ΑΕΠ (321 δις ευρώ στο τέλος του 2013). Οι τράπεζες, αφού άρμεξαν απ’ τον ελληνικό λαό σχεδόν 220 δις ευρώ με τις διαρκείς «ανακεφαλαιοποιήσεις», σήμερα υπολογίζεται ότι θέλουν άμεσα ίσως και 10–15 δις επιπλέον. Παρόλα αυτά ο τραπεζικός τομέας όχι μόνο δεν λειτουργεί, αλλά είναι πλήρως χρεοκοπημένος, δεν χορηγεί καμία ρευστότητα στην οικονομία, είναι ουσιαστικά νεκρός – μια ακόμη απόδειξη ότι ο ελληνικός καπιταλισμός έχει ξοφλήσει.
Σ’ αυτά τα καταθλιπτικά νούμερα αποτυπώνεται η αποτυχία της καπιταλιστικής οργάνωσης της οικονομίας, της λογικής της «ελεύθερης αγοράς» και τους κέρδους, των νεοφιλελεύθερων–μνημονιακών μέτρων.
Μας θέλουν δουλοπάροικους, εξαθλιωμένους, δίχως ελπίδα
Καπιταλιστές, μνημονιακές κυβερνήσεις και τροϊκανές συνταγές έχουν διαλύσει τους μισθούς, τις εργασιακές σχέσεις, κάθε δικαίωμα και προστασία των εργαζομένων. Εκατοντάδες χιλιάδες εργαζόμενοι, ιδίως οι νέοι, δεν βγάζουν περισσότερα από 150–300 ευρώ το μήνα, δουλεύοντας «μαύρα», από μία ως τρεις μέρες τη βδομάδα, 4ωρα κ.λπ. Εργολαβική εργασία και «κοινωφελή προγράμματα» γίνονται καθεστώς. Σχεδόν 1 εκ. δουλεύουν απλήρωτοι για μήνες, ως και πάνω από 1 χρόνο. Λιγότερο από το 13% των ανέργων (περίπου 174.000) λαμβάνουν ακόμη κι αυτό το πενιχρό ταμείο ανεργίας (360 ευρώ το μήνα).
Η ουσιαστική κατάργηση των συλλογικών συμβάσεων, των τριετιών, του κατώτατου μισθού για τους άνεργους, η απελευθέρωση των ομαδικών απολύσεων κ.λπ. έχει μετατρέψει τις επιχειρήσεις σε ανεξέλεγκτες «ειδικές οικονομικές ζώνες», όπου ισχύει μόνο το «διευθυντικό δικαίωμα» των εργοδοτών. Προετοιμάζεται η πλήρης κατάργηση ακόμη και της Εθνικής Γενικής Συλλογικής Σύμβασης Εργασίας για «νέους» έως... 29 ετών και η θεσμοθέτηση του δικαιώματος «ανταπεργίας» (λοκ άουτ) για τους καπιταλιστές.
Έρχονται χιλιάδες πλειστηριασμοί και κατασχέσεις (κατοικιών, καταθέσεων κ.α.), που θα οξύνουν στο έπακρο την ανθρωπιστική κρίση. Τα δήθεν «έκτακτα» χαράτσια μονιμοποιούνται, η υπερφορολόγηση και τα πολλαπλά εισπρακτικά μέτρα αυξάνονται (π.χ. διόδια).
Διαλύουν νοσοκομεία, παιδεία, ασφάλιση – Ξεπουλούν τα πάντα
Ο δημόσιος τομέας, ειδικά η υγεία, παιδεία, ασφάλιση και οι κοινωνικές υπηρεσίες διαλύονται συνειδητά και με σχέδιο από την τρόικα και τη συγκυβέρνηση. Ο ΕΟΠΥΥ έχει ουσιαστικά διαλυθεί, μετατρεπόμενος σε «αγοραστή»(!) υπηρεσιών υγείας από τρίτους. Η συμμετοχή των ασφαλισμένων σε φάρμακα και εξετάσεις αυξάνει απαγορευτικά. Έχουν κλείσει δεκάδες δημόσιοι οργανισμοί, συγχωνεύονται σχολεία και νοσοκομεία, έχουν τεθεί σε διαθεσιμότητα ή απολύονται (με συνοπτικές διαδικασίες) χιλιάδες εργαζόμενοι. Μνημονιακός «εξορθολογισμός» σημαίνει πρόσβαση σε παιδεία, υγεία, ασφάλιση, πολιτισμό μόνο για όποιον μπορεί να πληρώσει.
Η δημόσια περιουσία ξεπουλιέται όσο–όσο απ’ το ΤΑΙΠΕΔ σε ντόπιους και ξένους καπιταλιστές: νερό, ρεύμα, συγκοινωνίες, αεροδρόμια, λιμάνια, δρόμοι, δάση, παραλίες, ακίνητα. Επιβάλλεται με τη βία το «δίκιο του επενδυτή», ακόμη κι αν αυτό σημαίνει τον περιβαλλοντικό και φυσικό θάνατο (π.χ. μεταλλεία χρυσού στη Χαλκιδική). Όμως καμία «επένδυση» δεν πρόκειται να γίνει απ’ αυτούς που στοχεύουν στο εύκολο και εγγυημένο κέρδος ή να επωφεληθούν από μελλοντική επαναπώληση της δημόσιας περιουσίας.
Το αποτέλεσμα; Σε μια χώρα ούτε 11 εκ., τα 4 εκ. ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας. Σχεδόν 1 εκ. οικογένειες «ζουν» με λιγότερο από 1.000 ευρώ το μήνα. Το προσδόκιμο ζωής έπεσε για πρώτη φορά μεταπολεμικά, από τα 81 στα 78 έτη! Ήδη υπάρχουν (επίσημα) 30.000 άστεγοι και οι συνάνθρωποί μας που οδηγήθηκαν στην αυτοκτονία είναι αρκετές χιλιάδες. Κάθε μήνα γίνονται 26.000 διακοπές ρεύματος, το 80% των οποίων αφορά νοικοκυριά. Χιλιάδες συμπολίτες μας υποσιτίζονται, κρυώνουν, εξαρτώνται απ’ την υποκριτική φιλανθρωπία και τα συσσίτια πλουσίων, εκκλησίας, επιχειρηματιών, ΜΜΕ, πολιτικών παραγόντων...
Σήψη, σκάνδαλα, διαφθορά παντού
Τράπεζες, αστοί πολιτικοί, επιχειρηματίες και «ημέτεροι» κρατικοί υπάλληλοι αποκομίζουν με επαίσχυντες κομπίνες τεράστια ποσά: δάνεια, επιχορηγήσεις, μίζες, λοβιτούρες και υπεξαιρέσεις δημόσιου χρήματος – την ίδια ώρα που συμπολίτες μας ψάχνουν φαγητό στα σκουπίδια. Μετά τα σκάνδαλα της φοροδιαφυγής (λίστα Λαγκάρντ κ.α.), των εξοπλιστικών, του Ταχ. Ταμιευτηρίου, αποκαλύφθηκε ότι Μη Κυβερνητικές Οργανώσεις (ΜΚΟ) με την πιο ευφάνταστη και κυρίως ανύπαρκτη δραστηριότητα, έλαβαν την περίοδο 2000–2010 κρατική χρηματοδότηση πάνω από 115 εκ. ευρώ! Το άθλιο καπιταλιστικό σύστημα και το κράτος των ημετέρων βρωμάει από παντού.
Καταργούν κάθε έννοια δημοκρατίας, μας εξαπατούν
Η συγκυβέρνηση είναι μια κυβέρνηση κοινωνικής μειοψηφίας, μια μαριονέτα της τρόικας, των δανειστών, των καπιταλιστών. Παραμένει γαντζωμένη στην εξουσία με την υποστήριξη της Γερμανίας, της Ε.Ε. και των ΗΠΑ, καταργώντας την όποια «λαϊκή κυριαρχία». Η «δημοκρατία» της είναι η «δημοκρατία» των μνημονίων, που εφαρμόζεται με πράξεις νομοθετικού περιεχομένου, «πολυνομοσχέδια» εκατοντάδων σελίδων σε 1–2 άρθρα, «διαδικασίες κατεπείγοντος», κοινοβουλευτικά πραξικοπήματα, ακόμη και καταφανείς νοθείες... Όλα τα μνημονιακά μέτρα είναι ενάντια στο «πνεύμα», πολύ συχνά και ενάντια στο «γράμμα» του συντάγματος.
Τα ωμά ψέματα για «έξοδο απ’ την κρίση» και «τέλος των μνημονίων» δεν έχουν τελειωμό. Κάθε μέρα εφευρίσκεται ένα νέο “success story”, όπως το περίφημο «πρωτογενές πλεόνασμα» (και το υποτιθέμενο μοίρασμά του στα θύματα των μνημονιακών πολιτικών) και η «έξοδος στις αγορές» (που θα κοστίσει πανάκριβα). Πρόκειται για εξόφθαλμη προσπάθεια εξαπάτησης, υφαρπαγής και εξαγοράς ψήφων. Μετά τις ευρωεκλογές, αν μπορέσουν, θα εξαπολύσουν νέο κύμα σκληρότατων μέτρων και ήδη έχουν συμφωνήσει το νέο 3ο Μνημόνιο, όπως και αν το ονομάσουν.
Κάτω το Κράτος Έκτακτης Ανάγκης, η «δημοκρατία» των ΜΑΤ και των πλουσίων
Ο παλιός εκβιασμός «μνημόνιο ή καταστροφή» συνοδεύεται τώρα από μια προσπάθεια στρατοπεδικής διαίρεσης της κοινωνίας, κατασκευής υπευθύνων, ενοχοποίησης ακόμη και κάθε σκέψης(!) ενάντια στα μνημόνια και την Ε.Ε. Οι εργαζόμενοι, οι νέοι, τα φτωχά λαϊκά στρώματα και κυρίως όποιοι αγωνίζονται, είναι εν δυνάμει μέλη του «λόμπι της δραχμής», επιδιώκουν την… καταστροφή της χώρας! Με την αντιδραστική «θεωρία των δύο άκρων» (που δήθεν απειλούν εξίσου την σκοτεινή «ομαλότητα» των μνημονιακών), βάζουν στην ίδια ζυγαριά με τον βρωμερό υπόνομο των χρυσαυγιτών τον κόσμο και τις υψηλές αξίες των εργατικών και κοινωνικών αγώνων.
Η «ανεξάρτητη» δικαιοσύνη επιστρατεύει και σέρνει στα δικαστήρια απεργούς, συνδικαλιστές, μαθητές που διεκδικούν, φοιτητές που υπερασπίζονται το άσυλο, κατοίκους που αγωνίζονται ενάντια στα διόδια, αφού προηγουμένως ΜΑΤ–ΔΙΑΣ–ΔΕΛΤΑ τους έχουν περιποιηθεί καταλλήλως με ανεξέλεγκτες, αποκτηνωμένες, φασιστικές συμπεριφορές. Ετοιμάζεται η κατάργηση του δικαιώματος στην απεργία. Οι συγκεντρώσεις συχνά απαγορεύονται. Όλοι οι εργαζόμενοι θεωρούνται μάλλον ένοχοι μέχρι αποδείξεως του αντιθέτου. Από παντού στήνεται ένα καθεστώς μόνιμου τρόμου, με την κυβέρνηση να εκμεταλλεύεται κάθε ευκαιρία για να καλλιεργήσει την τρομοϋστερία, να χαρακτηρίσει τους κοινωνικούς αγώνες «τρομοκρατία».
Η συγκυβέρνηση μέχρι χτες γλυκοκοίταζε προς τη Χρυσή Αυγή ως «τελευταία ελπίδα της δημοκρατίας» και πιθανό κυβερνητικό σύμμαχο, ενώ αποδείχτηκε ότι είναι φωλιά αντιδραστικών και ακροδεξιών, ορκισμένων αντικομμουνιστών και εχθρών του εργατικού κινήματος (Μπαλτάκος κ.α.). Σήμερα, όχι μόνο δεν πολεμά (όπως διατείνεται) τον φασισμό, αλλά ενισχύει καθημερινά όλες τις προϋποθέσεις που τον γεννούν και την ακροδεξιά ατζέντα: στρατόπεδα συγκέντρωσης μεταναστών, «κουκούλωμα» του πνιξίματος παιδιών στο Φαρμακονήσι, χτίσιμο φυλακών–κολαστηρίων, πογκρόμ, βασανισμοί στα αστυνομικά τμήματα, δολοφονίες νέων για ένα εισιτήριο τρόλει.
Καμία λύση από το σάπιο πολιτικό σύστημα
«Μαύρο» στα κόμματα της συγκυβέρνησης και τους φασίστες
Τα “success story” και ο «ευρωπαϊσμός» ΝΔ–ΠΑΣΟΚ πείθουν ολοένα και λιγότερο. Η αστική τάξη δεν μπορεί πλέον να βασίζεται όπως παλιά στο δικομματισμό και τους παραδοσιακούς εκπροσώπους της. Να δώσουμε οριστικό τέλος στην άθλια συγκυβέρνηση, «μαυρίζοντας» παντού ΝΔ–ΠΑΣΟΚ, που όσο κυβερνούν μας σπρώχνουν στην πλήρη καταστροφή και εξαθλίωση.
Να οξύνουμε την κρίση αυτών των κομμάτων, που είναι εντολοδόχοι των δανειστών, βιομηχάνων, ΜΜΕ και τραπεζών. Που στηρίζονται σε αντιδραστικά και ακροδεξιά επιτελεία. Που μας έχουν αλυσοδέσει στη φυλακή της Ε.Ε., στηρίζοντας τις απροκάλυπτες επεμβάσεις των ιμπεριαλιστών παντού στον κόσμο, στο όνομα δήθεν της «δημοκρατίας» και «ελευθερίας». Όπως π.χ. στην Ουκρανία, όπου η Ε.Ε. έφερε τους φασίστες στην εξουσία, ενώ η δοσίλογη συγκυβέρνηση όχι μόνο δεν έχει κανένα πρόβλημα αλλά ανενδοίαστα συντάσσεται με τους δυτικούς ιμπεριαλιστές! Με μαχητικούς αγώνες και απεργίες να διώξουμε τη χούντα Σαμαρά–Βενιζέλου.
«Μαύρο» και στους φασίστες της Χρυσής Αυγής, νοσταλγούς του Χίτλερ, στυγνούς δολοφόνους μεταναστών και του Παύλου Φύσσα, που είναι εχθροί της εργατικής τάξης, της Αριστεράς και των αγώνων, δεξί χέρι και εφεδρεία των μηχανισμών καταστολής και του κράτους έκτακτης ανάγκης. Λέμε όχι στο αδιέξοδο ρατσιστικό μίσος, που διαιρεί και αποπροσανατολίζει τους εργαζόμενους. Με αγώνες, αυτοοργάνωση, αυτοάμυνα των εργαζομένων, να τσακίσουμε το κράτος έκτακτης ανάγκης και το φασισμό.
Γυρίζουμε την πλάτη στα δεκανίκια του συστήματος
Νεοφιλελεύθεροι και φαντάσματα του παρελθόντος (Σημίτης, Παπανδρέου κ.α.) νεκρανασταίνονται και προωθούνται ως υποψήφιοι ηγέτες της άνευ περιεχομένου αλλά πάντως σίγουρα μνημονιακής «κεντροαριστεράς» (Κίνηση 58, Ελιά). Επιστρατεύονται οι πιο απίθανοι δήθεν «νέοι» και «άφθαρτοι» (Θεοδωράκης–Ποτάμι), με στόχο την εκμετάλλευση της πολιτικής σύγχυσης. Όλοι αυτοί θα παίξουν βρώμικο ρόλο, αντίστοιχο με της ΔΗΜΑΡ –ένα αριστεροδεξιό άλλοθι των μνημονίων–, που επιχείρησε να εξαπατήσει τον ελληνικό λαό ενώ στήριζε τα μνημόνια και τη συγκυβέρνηση. Να τους «βοηθήσουμε» να διαλυθούν το ίδιο εύκολα όπως συγκροτήθηκαν, σπρωγμένοι από τα ελεγχόμενα ΜΜΕ και τις στημένες δημοσκοπήσεις.
Όχι στον απομονωτισμό και τη διασπαστική πολιτική του ΚΚΕ
Είναι ώρα για αγώνες, όχι για παχιά λόγια, απομονωτισμό και διαίρεση. Σε τίποτα δεν μπορεί να βοηθήσει τους εργαζόμενους η λογική και πρακτική του ΚΚΕ, που περιχαρακώνεται, διασπά τις κινητοποιήσεις, δεν οργανώνει αγώνες με σχέδιο και προοπτική, ενώ βλέπει στην υπόλοιπη Αριστερά έναν εχθρό μεγαλύτερο απ’ ό,τι η συγκυβέρνηση ΝΔ–ΠΑΣΟΚ. Ο εξωραϊσμός των αποκρουστικών σταλινικών δικτατοριών δυσφημεί το σοσιαλισμό, υπονομεύει το σύγχρονο όραμα της σοσιαλιστικής εναλλακτικής τον 21ο αιώνα.
Καμία εμπιστοσύνη στον ΣΥΡΙΖΑ της υποταγής στην Ε.Ε. και της «διαχείρισης του καπιταλισμού»
Ο ΣΥΡΙΖΑ, που επωφελήθηκε απ’ την άνοδο των αγώνων, μετατοπίζεται διαρκώς προς τα δεξιά. Στα κρίσιμα ζητήματα του χρέους, των μνημονίων, των μέτρων υπέρ των εργαζομένων, έχει διαρκώς διφορούμενη στάση. Έχει καταλήξει να υποστηρίζει το ευρώ ως «το εθνικό μας νόμισμα» και τη... συνεννόηση–διαπραγμάτευση με τους δανειστές (το υπόσχονται και τα αστικά κόμματα), με μάξιμουμ στόχο τη διαγραφή ενός μικρού μέρους του χρέους (λες κι αυτό αρκεί), πάντοτε μέσα στους ασφυκτικούς θεσμούς της Ε.Ε. Δεν βλέπει την κατάρρευση του καπιταλιστικού συστήματος, που χρειάζεται ριζική επαναστατική αλλαγή και καλλιεργεί αυταπάτες για μια καλύτερη διαχείριση και «απαλές» λύσεις (φορολογικές μεταρρυθμίσεις κ.α.). Δεν μπορεί –και πιθανώς δεν θέλει– να διεξάγει μαχητικούς αγώνες, που αποτελούν τη μόνη δυνατή διέξοδο από τη βαρβαρότητα του συστήματος, δεν προετοιμάζει τους εργαζόμενους για τις μεγάλες συγκρούσεις που έρχονται, τις ρήξεις που πρέπει να πραγματοποιηθούν.
Αγώνες για να σωθούμε από τον καπιταλισμό!
Για μια νέα πνοή στο Σοσιαλισμό – Για μια νέα Επαναστατική Αριστερά
Ψηφίζουμε – Στηρίζουμε Ο.Κ.Δ.Ε.
Η κατάσταση θα χειροτερεύει, όσο στην εξουσία παραμένουν οι πολιτικές και κοινωνικές δυνάμεις που μας έφεραν ως εδώ, που έχουν συμφέρον απ’ τη συνέχιση των μνημονίων. Όλοι αυτοί πρέπει να φύγουν, με τους σκληρούς αγώνες εργαζομένων–νεολαίας.
Οι αγώνες της προηγούμενης περιόδου δεν πήγαν χαμένοι: έριξαν κυβερνήσεις, έφθειραν τα αστικά κόμματα. Χιλιάδες σήμερα αναζητούν ριζοσπαστικές λύσεις, στρέφονται προς τ’ αριστερά, κατανοούν τη σκληρή σύγκρουση που απαιτείται για να επιβάλλουμε το δίκιο μας.
Πρέπει όμως να πάμε μέχρι τη ρίζα του προβλήματος. Το καπιταλιστικό σύστημα απέτυχε. Η επανάσταση και ο σοσιαλισμός ξαναγίνονται σήμερα επίκαιρα, μπροστά στην καταστροφή που μας απειλεί.
Μ’ αυτή την προοπτική πρέπει να οργανώσουμε τους αγώνες μας, ενωτικά, συντονισμένα, μαζικά, αποφασιστικά. Σπάζοντας τη λογική της ανάθεσης σε άλλους, στηριγμένοι στις δικές μας δυνάμεις.
Χρειαζόμαστε ένα σχέδιο αγώνων, με στόχους:
Καταγγελία και Κατάργηση των Μνημονίων, Δανειακών Συμβάσεων, βάρβαρων μέτρων
ΕΞΩ ΑΠΟ ΕΥΡΩ ΚΑΙ Ε.Ε. – ΓΙΑ ΜΙΑ ΕΥΡΩΠΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Παραμονή στο ευρώ και την Ε.Ε. σημαίνει κι άλλα δάνεια, νέα χρέη και μνημόνια, απώλεια της όποιας λαϊκής κυριαρχίας και ανεξαρτησίας της χώρας, αποδοχή της μετατροπής της σε αποικία χρέους. Ενίσχυση του κράτους έκτακτης ανάγκης, κυβερνήσεις μειοψηφίας και «τεχνοκρατών»–τραπεζιτών. Αποδοχή της κατάργησης όλων των κοινωνικών και δημοκρατικών δικαιωμάτων του ελληνικού λαού.
Έξοδος απ’ το ευρώ και την Ε.Ε. με μαζικούς αγώνες σημαίνει: Αρχή μιας άλλης λειτουργίας της οικονομίας, σπάζοντας με τους μηχανισμούς που λειτουργούν υπέρ του μεγάλου κεφαλαίου, των πολυεθνικών, των τραπεζιτών–κερδοσκόπων. Πάλη για να διαλυθεί η αντιδραστική Ε.Ε. των καπιταλιστών/ιμπεριαλιστών, να απελευθερωθούμε απ’ τα δεσμά των ευρωσυμφωνιών, της επιτήρησης, της ταπείνωσης. Για να πάρουν οι εργαζόμενοι και ο λαός τις τύχες της χώρας στα χέρια τους και να βασιστούν στη διεθνιστική αλληλεγγύη των εργαζομένων της Ευρώπης, με στόχο μια Ευρώπη ενωμένη, δημοκρατική, ριζοσπαστική, ΣΟΣΙΑΛΙΣΤΙΚΗ.
ΔΙΑΓΡΑΦΗ ΤΟΥ ΧΡΕΟΥΣ. ΣΤΑΣΗ ΠΛΗΡΩΜΩΝ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΙΤΕΣ ΚΑΙ ΤΟΚΟΓΛΥΦΟΥΣ.
Τα χρέη και ελλείμματα δεν δημιουργήθηκαν από τους εργαζόμενους. Δημιουργήθηκαν απ’ την κατασπατάληση του δημόσιου χρήματος σε «ημέτερους», από μια λειτουργία της οικονομίας που μόνο αποσκοπούσε στο παρασιτικό κέρδος των μεγαλοκαπιταλιστών, στο να κρατάει στη ζωή το σάπιο καπιταλιστικό σύστημα. Δεν αναγνωρίζουμε και δεν πληρώνουμε κανένα χρέος που σύναψαν οι καπιταλιστικές κυβερνήσεις με τοκογλύφους «σωτήρες»–δανειστές. Κάθε ευρώ που κατευθύνεται στην αποπληρωμή του χρέους, λείπει απ’ τα νοσοκομεία, τα σχολεία, την ασφάλιση, τους μισθούς μας. Αποπληρωμή του χρέους –που ούτως ή άλλως είναι αδύνατη– σημαίνει κι άλλες απολύσεις, κι άλλη καταστροφή της οικονομίας.
ΕΘΝΙΚΟΠΟΙΗΣΗ & ΕΡΓΑΤΙΚΟΣ ΕΛΕΓΧΟΣ ΣΕ ΤΡΑΠΕΖΕΣ ΚΑΙ ΤΟΜΕΙΣ-ΚΛΕΙΔΙΑ ΤΗΣ ΟΙΚΟΝΟΜΙΑΣ
Καμία ιδιωτική επένδυση για τις ανάγκες της κοινωνίας δεν πρόκειται να γίνει, όσο παραμένει η λογική του ανταγωνισμού, της απαλλοτρίωσης του πλούτου από μια ελίτ. Τα κεφάλαια θα συμπεριφέρονται όλο και πιο παρασιτικά και κερδοσκοπικά, η οικονομία θα καταστρέφεται. Πρέπει να σώσουμε την παραγωγή απ’ την ολοκληρωτική καταστροφή, ν’ αξιοποιήσουμε όλες τις διαθέσιμες δυνάμεις με κριτήριο τη μείωση της ανεργίας, το κοινωνικό συμφέρον, τις ανάγκες της πλειοψηφίας. Οι τράπεζες και μεγάλες επιχειρήσεις σ’ όλους τους τομείς–κλειδιά πρέπει να γίνουν κοινωνική ιδιοκτησία, για να εφαρμοστεί ένας δημοκρατικός κεντρικός σχεδιασμός σε ρήξη με τη λογική του κέρδους. Σε κάθε μεγάλη επιχείρηση να δημιουργήσουμε επιτροπές εργατικού ελέγχου, δημοκρατικά όργανα που θα επιβάλλουν τις ανάγκες των εργατών και καταναλωτών.
Αυξήσεις σε μισθούς και συντάξεις – Εργατικός έλεγχος στις τιμές – Δημόσια υγεία, ασφάλιση, παιδεία – Στέγη και Τροφή, Ρεύμα και Νερό για όλους – Προοδευτική φορολόγηση των μεγάλων περιουσιών και εισοδημάτων – Κατάργηση των χαρατσιών και της φοροληστείας. Για να σταματήσουμε την ελεύθερη πτώση του βιοτικού επιπέδου.
Λιγότερη δουλειά (5νθήμερο–7ωρο ή και λιγότερο), Δουλειά για όλους – Απαγόρευση των απολύσεων – Κατάργηση των ελαστικών σχέσεων εργασίας. Για να δημιουργηθούν νέες θέσεις εργασίας.
Κατοχύρωση και επέκταση των δημοκρατικών ελευθεριών. Τσάκισμα των φασιστών και των συμμοριών τους.
ΓΙΑ ΜΙΑ ΚΥΒΕΡΝΗΣΗ ΤΩΝ ΕΡΓΑΖΟΜΕΝΩΝ
Όλα αυτά απαιτούν μια ριζική αλλαγή στη δομή της εξουσίας. Ο αστικός κοινοβουλευτισμός έφτασε στα όριά του και δίνει τη θέση του στο κράτος έκτακτης ανάγκης. Τα κόμματα, πρόσωπα, κοινωνικές και πολιτικές δυνάμεις που μας έφεραν ως εδώ, επιχειρηματίες και τραπεζίτες, οι πολιτικοί φίλοι τους, έχουν σαπίσει μέχρι το μεδούλι. Διαφθορά και σαπίλα διαπερνούν όλους τους αστικούς θεσμούς, που δεν σηκώνουν καμιά «ανανέωση» και «εξυγίανση».
Οι εργαζόμενοι και τα φτωχά λαϊκά στρώματα πρέπει να είναι όχι μόνο πηγή κάθε εξουσίας αλλά και ο φορέας άσκησής της. Χρειάζεται μια Κυβέρνηση των Εργαζομένων, στηριγμένη στην κινητοποίηση και μόνιμη οργάνωση στους χώρους εργασίας και τις γειτονιές, σε όργανα βάσης για την επιβολή των συμφερόντων της πλειοψηφίας.
Να οικοδομήσουμε μια επαναστατική δύναμη – Να αγωνιστούμε με την Ο.Κ.Δ.Ε.
Πάνω απ’ όλα χρειαζόμαστε σήμερα μια νέα επαναστατική δύναμη, αγωνιστές που θα είναι στην πρώτη γραμμή του αγώνα στις γειτονιές, τους χώρους δουλειάς, τις σχολές και τα σχολεία, που θα οργανώσουν τη σύγκρουση μέχρι τέλους με το σημερινό σάπιο σύστημα. Μια επαναστατική δύναμη που θα εφαρμόζει ενωτική πολιτική στο κίνημα και στους αγώνες, πάνω σ’ ένα πρόγραμμα σωτηρίας των εργαζομένων και στη βάση της ταξικής ανεξαρτησίας. Μια επαναστατική δύναμη ικανή να συγκρουστεί ιδεολογικά, πολιτικά και πρακτικά με την αστική τάξη και την Ε.Ε., τα κόμματα και το κράτος τους. Το χτίσιμο αυτής της δύναμης σε Ελλάδα και Ευρώπη είναι ο στόχος μας.
ΨΗΦΙΣΤΕ – ΣΤΗΡΙΞΤΕ – ΑΓΩΝΙΣΤΕΙΤΕ ΜΑΖΙ ΜΑΣ
