Τον καιρό εκείνο, εβγήκε ο Ιησούς εις τα μέρη της Τύρου και της Σιδώνος. Και μία γυναίκα Χαναναία από την περιοχήν εκείνην εβγήκε και εφώναζε, «Ελέησέ με, Κύριε, υιέ του Δαυΐδ. Η θυγατέρα μου
βασανίζεται από δαιμόνιον». Αυτός όμως δεν απεκρίθη ούτε λέξιν. Και ήλθαν οι μαθηταί του και του έλεγαν, «Διώξε την, διότι φωνάζει από πίσω μας». Αυτός απεκρίθη, «Δεν είμαι σταλμένος παρά εις τα πρόβατα τα χαμένα της γενεάς του Ισραήλ». Αυτή δε αφού τον επλησίασε, τον προσκυνούσε και έλεγε, «Κύριε, βοήθησέ με».
Εκείνος της απεκρίθη, «Δεν είναι σωστό να πάρω το ψωμί των παιδιών και να το ρίξω στα σκυλιά». Αυτή δε είπε, «Ναι, Κύριε, αλλά και τα σκυλιά τρώγουν από τα ψίχουλα, που πέφτουν από το τραπέζι των κυρίων τους». Τότε ο Ιησούς της απεκρίθη, «Ω γυναίκα, μεγάλη είναι η πίστις σου· ας σου γίνη όπως θέλεις». Και εθεραπεύθηκε η θυγατέρα της από την ώραν εκείνην.
Πρωτότυπο:
Τῷ καιρῷ εκείνω, ἐξήλθεν ὁ Ἰησοῦς εἰς τὰ μέρη Τύρου καὶ Σιδῶνος. Καὶ ἰδοὺ γυνὴ Χαναναία ἀπὸ τῶν ὁρίων ἐκείνων ἐξελθοῦσα ἐκραύγαζεν αὐτῷ λέγουσα· ἐλέησόν με, Κύριε, υἱὲ Δαυίδ· ἡ θυγάτηρ μου κακῶς δαιμονίζεται. Ὁ δὲ οὐκ ἀπεκρίθη αὐτῇ λόγον. καὶ προσελθόντες οἱ μαθηταὶ αὐτοῦ ἠρώτων αὐτὸν λέγοντες· ἀπόλυσον αὐτήν, ὅτι κράζει ὄπισθεν ἡμῶν. Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἀπεστάλην εἰ μὴ εἰς τὰ πρόβατα τὰ ἀπολωλότα οἴκου Ἰσραήλ. Ἡ δὲ ἐλθοῦσα προσεκύνησεν αὐτῷ λέγουσα· Κύριε, βοήθει μοι.
Ὁ δὲ ἀποκριθεὶς εἶπεν· οὐκ ἔστι καλὸν λαβεῖν τὸν ἄρτον τῶν τέκνων καὶ βαλεῖν τοῖς κυναρίοις. Ἡ δὲ εἶπε· ναί, Κύριε· καὶ γὰρ τὰ κυνάρια ἐσθίει ἀπὸ τῶν ψυχίων τῶν πιπτόντων ἀπὸ τῆς τραπέζης τῶν κυρίων αὐτῶν. Τότε ἀποκριθεὶς ὁ Ἰησοῦς εἶπεν αὐτῇ· ὦ γύναι, μεγάλη σου ἡ πίστις! γενηθήτω σοι ὡς θέλεις. Καὶ ἰάθη ἡ θυγάτηρ αὐτῆς ἀπὸ τῆς ὥρας ἐκείνης.
