έχει ως θεσμός απαξιωθεί, έγινε συνώνυμο τής ανεργίας και τής χρεοκοπίας εθνικών οικονομιών, τής κατάρρευσης κρατών πού εκχωρούν για δανεισμό την εθνική ανεξαρτησία τους παρόλο πού τυγχάνουν μέλη μιας πανίσχυρης πολιτικής και νομισματικής ένωσης πού όμως υπονομεύεται και αμφισβητείται όπως συμβαίνει με τη Μεγάλη Βρετανία.
Με το ευρωκοινοβούλιο υποβαθμισμένο και ανίσχυρο, χωρίς στρατιωτική υποδομή για επείγουσες περιπτώσεις, χωρίς ισχυρό ευρωπαϊκό Σύνταγμα πού να αποτελεί εσωτερικό δίκαιο για κάθε κράτος - μέλος, πληθαίνουν οι φωνές όσων δικαιολογημένα μιλούν για την αναγκαιότητα ομοσπονδοποίησης τής Ε.Ε., για την αδήρριτη ανάγκη συγκρότησης μίας πανίσχυρης οικονομικά και πολιτικά ευρωπαϊκής ομοσπονδίας πού θα ανταποκρίνεται στις ανάγκες των καιρών. Είναι αναπόφευκτο αν δεν ληφθούν αποφάσεις να οδηγηθεί μοιραία η δοκιμαζόμενη Ε.Ε. σε διάλυση, αν δεν αναγνωρισθούν οι Βρυξέλλες ως πρωτεύουσα λήψης αποφάσεων , αν δεν θεσμοθετηθεί ο ΥΠΟΥΡΓΟΣ ΕΞΩΤΕΡΙΚΏΝ πού θα εκπροσωπεί την ομοσπονδία εθνικών κρατών παγκόσμια με κύρος και δυναμική.
Μιλούμε λοιπόν για την συγκρότηση Ομοσπονδίας εθνικών κρατών αντίβαρο . αντιστάθμισμα στις Η.Π.Α. πού μονοπωλούν τα διεθνή θέματα ειρήνης και παρεμβαίνουν σε κυρίαρχα κράτη με την Ε.Ε. να παρακολουθεί μακάρια, απαθής και αδύναμη να επέμβει, και να εκλιπαρεί για την σωτηρία εθνικών οικονομιών πού καταρρέουν, το Δ.Ν.Τ. πού δανείζει τοκογλυφικά, και τέλος ανυπόληπτη να ποδηγετείται από την κ Μέρκελ πού φιλοδοξεί να οικοδομήσει την νέα γερμανική ηγεμονία , την παγγερμανική οικονομική παντοκρατορία, εκμεταλλευόμενη τη αρνητική συγκυρία.
Το ομοσπονδιακό σύστημα σημαίνει κοινή οικονομική και εξωτερική πολιτική, ομοσπονδιακό κοινοβούλιο αλλά και περιφερειακά, ενιαία δημοσιονομική και νομισματική πολιτική, μετά την παταγώδη αποτυχία τής ευρωζώνης, είναι κοινό μυστικό ότι σύντομα θα οδηγηθούμε σε αυτήν την λύση όπως πολλοί ευρωσκεπτικιστές παραδέχονται. Η εγκαθίδρυση τού ομοσπονδιακού συστήματος φαντάζει σαν φυσιολογική εξέλιξη βέβαια με ορισμένες διαφοροποιήσεις, είναι όμως σημαντικό αυτή η συζήτηση να απασχολήσει και την ευρωπαϊκή κοινωνία πού βιώνει τα αποτελέσματα τής μέχρι τώρα ευρωπαϊκής πολιτικής διαφωνιών, ανταγωνισμών και ανισοτήτων. Β.ΝΟΥΛΕΖΑΣ
