Τουρκοϊσραηλινός ανταγωνισμός και οι επιπτώσεις του για την Ελλάδα

Μας το έστειλε ο ΣΥΡΙΖΑ ΠΙΕΡΙΑΣ..... Ευχαριστούμε πολύ

Του Κώστα Ήσυχου*

Στην πρόσφατη συνάντηση Αλέξη Τσίπρα και Σιμόν Πέρες, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με κατηγορηματικό τρόπο έθεσε τις βασικές ριζικές διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ για το ισραηλινό τείχος, το τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, την ανάγκη άμεσης επίλυσης του παλαιστινιακού με την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967.

Οι γεωστρατηγικές και γεωπολιτικές επιδιώξεις του Ισραήλ στη λεκάνη της Ανατολικής Μεσογείου βρίσκονται σε ευθεία αντιδιαστολή με τις βασικές
αρχές της ειρηνικής συνύπαρξης των λαών στην περιοχή μας. Οι νέοι ενεργειακοί δρόμοι του 21ου αιώνα, που χαράσσονται και επαναχαράσσονται λόγω των σημαντικών γεωπολιτικών αλλαγών που σημειώνονται, αποτελούν βασικά στοιχεία για τη Ριζοσπαστική Αριστερά της χώρας μας, στοιχεία που πρέπει να αναλυθούν, ώστε να δρομολογηθούν στρατηγικές που θα απεμπλέξουν την Ελλάδα από τυχοδιωκτικές και πολεμικές ενέργειες, που ενδέχεται να υλοποιηθούν στο επόμενο διάστημα, πρωτίστως εναντίον της Συρίας και ακολούθως εναντίον του Ιράν.

Η κοινωνική δικαιοσύνη και οι αξίες της δημοκρατίας σ’ αυτές τις χώρες βρίσκονται ψηλά στην ατζέντα της δικιάς μας Αριστεράς και η στήριξή μας στις δημοκρατικές και αριστερές δυνάμεις στις προαναφερόμενες χώρες θα συνεχιστεί, αφαιρώντας όμως το δικαίωμα σε ιμπεριαλιστικές δυνάμεις να παρέμβουν προκειμένου οι χώρες αυτές και ο πλούτος τους να μετατραπούν σε λάφυρα των πολυεθνικών συμφερόντων.

Ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπορεί και δεν πρέπει να είναι αντίθετος στην ανάπτυξη διακρατικών σχέσεων με όλες τις χώρες της περιοχής, συμπεριλαμβανομένου και του Ισραήλ. Σε καμία περίπτωση όμως αυτές οι σχέσεις δεν πρέπει να αποκτήσουν ακόμη και την ελάχιστη στρατιωτική συνεργασία «ενιαίου αμυντικού ή επιθετικού δόγματος» των δύο χωρών έναντι οποιασδήποτε χώρας. Είναι νωρίς ακόμη να ειπωθεί με
κατηγορηματικό τρόπο ότι ο διογκούμενος ανταγωνισμός Τουρκίας - Ισραήλ έχει και στρατηγικό χαρακτήρα.

Προφανώς οι δύο χώρες επιδεικνύουν έναν περιφερειακό ανταγωνισμό, που βασίζεται στην ολοένα αυξανόμενη επιρροή της Τουρκίας έναντι ορισμένων αραβικών χωρών και λαών. Ταυτόχρονα αυξάνεται και ο στρατιωτικός επιχειρησιακός ρόλος των δύο χωρών, ιδιαίτερα στον έμμεσο ή άμεσο έλεγχο ενεργειακών πηγών και δρόμων. Παρ’ όλα αυτά, η συγκεκριμένη εξειδικευμένη και ποιοτικά «χρήσιμη» τεχνογνωσία που παρέχουν οι ΗΠΑ στην ισλαμική συριακή αντιπολίτευση (που περιλαμβάνει και ομάδες της Αλ Κάιντα, όπως και στην περίπτωση της Λιβύης) στη βάση του Ινσιρλίκ στην Ανατολική Τουρκία, αποδεικνύει έμπρακτα τη συγκυριακή ταύτιση συμφερόντων ΗΠΑ - Τουρκίας, στην προσπάθεια λιβανοποίησης της Συρίας και μετατροπής της σε προτεκτοράτο.

Από την άλλη πλευρά παρατηρούμε την έμμεση ανοχή του Ισραήλ στους ισλαμιστές αντιπολιτευόμενους το καθεστώς Άσαντ, προκειμένου τα υψώματα του Γκολάν υπό ισραηλινή κατοχή, με μια αδύναμη συριακή κεντρική εξουσία, να αποτελέσουν αναπόσπαστο μέρος της ισραηλινής επικράτειας, κατά παράβαση των αποφάσεων της Γενικής Συνέλευσης του ΟΗΕ.

Η αναζήτηση ζωτικού χώρου από πλευράς Ισραήλ προς έναν πρόθυμο σύμμαχο όπως η Ελλάδα διευκολύνει τα ισραηλινά σχέδια για την ενεργειακή - στρατιωτική επεκτατική πολιτική του Ισραήλ.

Η συνεχιζόμενη ανάπτυξη του ισραηλινού τείχους γύρω από τους παλαιστινιακούς οικισμούς, όπου στην πραγματικότητα θα δημιουργήσει το μεγαλύτερο στρατόπεδο - φυλακή στον πλανήτη, με πάνω από ένα εκατομμύριο έγκλειστους Παλαιστίνιους, χωρίς να έχουν τον απόλυτο και κυρίαρχο έλεγχο του εφοδιασμού τους με νερό, ηλεκτρική ενέργεια, τρόφιμα και φάρμακα, δείχνει με τον πιο κατηγορηματικό τρόπο το πώς η σημερινή ισραηλινή πολιτική εξουσία αντιλαμβάνεται τη «λύση» του παλαιστινιακού προβλήματος.

Η σημερινή ακροδεξιά κυβέρνηση του Ισραήλ φλερτάρει ακόμη με την ιδέα να τροποποιήσει το σύνταγμα της χώρας, ώστε οι γάμοι Ισραηλινών και Αράβων πολιτών να απαγορεύονται. Θα αποτελούσε «πειρασμό» να αναφερθεί κανείς στην απαγόρευση γάμων Γερμανοεβραίων και «Γερμανών αρίων» στην περίοδο του Τρίτου Ράιχ;

Στην πρόσφατη συνάντηση Αλέξη Τσίπρα και Σιμόν Πέρες, ο πρόεδρος της Κ.Ο. του ΣΥΡΙΖΑ με κατηγορηματικό τρόπο έθεσε τις βασικές ριζικές διαφωνίες του ΣΥΡΙΖΑ για το ισραηλινό τείχος, το τεράστιο πυρηνικό οπλοστάσιο του Ισραήλ, την ανάγκη άμεσης επίλυσης του παλαιστινιακού με την ίδρυση ανεξάρτητου παλαιστινιακού κράτους με πρωτεύουσα την Ανατολική Ιερουσαλήμ, στα σύνορα του 1967.

Επίσης έθεσε το ζήτημα ύψιστης σημασίας αυτή την περίοδο, ώστε να αποφευχθεί κάθε επιθετική και πολεμική ενέργεια εναντίον του Ιράν, μιας και η αποπυρηνικοποίηση της περιοχής περιλαμβάνει και το Ισραήλ και το Ιράν. Τονίστηκε για ακόμη μια φορά η διαφωνία του ΣΥΡΙΖΑ στην οποιασδήποτε μορφής αμυντική και στρατιωτική συνεργασία Ισραήλ - Ελλάδας, χωρίς αυτό να αποτελεί εμπόδιο στην ανάπτυξη διακρατικών σχέσεων σε άλλους τομείς, όπως το εμπόριο, τουρισμός κ.λπ.

Αποτελεί στρατηγικής σημασίας στόχο για τον ΣΥΡΙΖΑ η ανάπτυξη δυναμικών σχέσεων και κοινής δράσης με το Κομμουνιστικό Κόμμα Ισραήλ, την πολιτική Αριστερά της χώρας, όπως και τα ισχυρά φιλειρηνικά κινήματά της.

Οι σύνθετες και περίπλοκες γεωπολιτικές ανακατατάξεις στην περιοχή που θα μετατρέψουν την Ελλάδα σε ισραηλονατοϊκό δορυφόρο ή σε χώρα που θα βρίσκεται σε συνεχή διπλωματική και πολιτική υποχώρηση έναντι των απαράδεκτων αξιώσεων της Άγκυρας δεν είναι η λύση. Αντίθετα, βρίσκεται στον πυρήνα του προβλήματος. Μία ισχυρή φιλειρηνική πολιτική της Ελλάδας, βασισμένη στο διεθνές δίκαιο, με ισχυρά ερείσματα στους λαούς και τα κινήματα της περιοχής, με μια πολυδιάστατη εξωτερική πολιτική που θα φέρει τη χώρα μας στο επίκεντρο αναβαθμισμένων διακρατικών σχέσεων στους τομείς της ενέργειας, της ναυτιλίας και της ναυπηγοεπισκευαστικής δομής, με έντονο το στοιχείο των εξαγωγικών της δραστηριοτήτων στα συγκριτικά πλεονεκτήματα που διαθέτει, θέτουν τις βάσεις για μια χώρα χωρίς «οικονομικούς κηδεμόνες» και μιλιταριστές - προστάτες. Πρόκειται για έναν ελπιδοφόρο δρόμο, που η Ριζοσπαστική Αριστερά οφείλει να βαδίσει.

* Ο Κώστας Ήσυχος είναι μέλος της Π.Γ. του ΣΥΝ, υπεύθυνος για την Εξωτερική Πολιτική και Άμυνα