Συνεδριακό Κέντρο Κατερίνης. ΕΚΑΒΗ. 21.22.23 Οκτωβρίου 2011Μέρες ανήσυχες για όλους μας. Κι όμως. Μέρες διαφορετικές. Μέρες πολιτιστικά και συναισθηματικά όμορφες εξαιτίας μιας ομάδας ανθρώπων η οποία θυσιάζοντας 3 μήνες απογεύματα από την επαγγελματική τους μα κυρίως την οικογενειακή τους ζωή. προσέφεραν ανιδιοτελώς στην πόλη μας κάτι το οποίο είχαμε ανάγκη όλοι μας.. Βούλα, Νίκος, Κώστας, Ελπίδα, Φρόσω, Βαγγέλης, Κώστας. και ο κύριος Γιάννης. Ο κύριος
Γιάννης Σιδηρόπουλος όλων μας.. Δικηγορικός Σύλλογος Κατερίνης.. Παράγοντας πολιτισμού και σκέψης. Σε εποχές μνημονίου και ατέρμονου οικονομικού μα κυρίως ηθικού ξεπεσμού. Τα παιδιά ήταν όλα καταπληκτικά. Μια απίστευτη δουλειά σε ένα ιδιαίτερης δυσκολίας έργο. Μας μάγεψαν για 2 ώρες. Σκεφτήκαμε. Συγκινηθήκαμε. Βρήκαμε τους εαυτούς μας στη σκηνή. Γυρίσαμε πίσω στη ζωή σε δικά μας λάθη. Δεν ήταν επτά ούτε οι χαρακτήρες .ούτε οι ερωτήσεις μα ούτε και οι λογικές απαντήσεις.. Ήταν όσοι είμαστε κι εμείς.
Επαγγελματισμός που στις μέρες μας λείπει. Ομορφιά. Από εκείνη την ομορφιά την λιτή. Την παλιά. Που έχουμε ξεχάσει. Δε θα πω συγχαρητήρια ούτε στο Δικηγορικό Σύλλογο Κατερίνης, ούτε στους ηθοποιούς, ούτε στον κύριο Γιάννη Σιδηρόπουλο.
Ένα μεγάλο ΕΥΧΑΡΙΣΤΩ θα πω.. για τα υπέροχα συναισθήματα που νοιώσαμε.
Βούλα Αδάμου, Νίκος Χανδόλιας, Κώστας Δημόπουλος, Ελπίδα Σιανίδου, Φρόσω Τάκα
Βαγγέλης Μαλάμης, Κώστας Τόνας
Στέφανος Κουκάρας (ούτι & φυσαρμόνικα), Μήνα Καραδήμου (κιθάρα),Γιάννης Σαλπιγγίδης (τραγούδι)
Επτά μοναδικοί μονόλογοι. Επτά ισόβιες καταθέσεις. Επτά ανομολόγητες εξομολογήσεις. Επτά διαφορετικές ζωές. Που συναντιούνται ανάμεσα στο πουθενά και σε ένα αδιέξοδο. Οδός αποξένωσης. Επτά χαρακτήρες που συνδέονται με ένα νεαρό. Με κάποιον νεαρό. Ο οποίος τόλμησε να αλλάξει, τόλμησε να ζήσει και αυτοκτόνησε. Πρώην πρεζάκιας. Άρρωστος. Έχοντας βιώσει το χαμό της κοπέλας του. Από πρέζα. είπαμε. Προσπαθώντας να ενώσει τα συντρίμμια του. μαθαίνει, ανακαλύπτει, σκέφτεται.. Αναλύει. Κι αναλύουμε κι εμείς μαζί του. Όλοι τους πρόσωπα αμήχανα. Που εκμυστηρεύονται και βγάζουν τα εσώψυχα τους κυρίως στον ίδιο τους τον εαυτό. Μονολογούν. Μονολογούν. Μονολογούν. Αναλύσουν μα στην ουσία δεν επικοινωνούν. Προσδοκίες ατελέσφορες. όνειρα χαμένα και ανικανοποίητες φαντασιώσεις. που στοιχειώνουν τις ψυχές τους σα φαντάσματα .
Γιώργος. Ο γιος. Ο Γιώργος αυτοκτόνησε.
Δέσποινα. Η μάνα. Η Δέσποινα παραληρεί και φαντάζεται.
Χρήστος. Ο πατέρας. Ο Χρήστος παραπαίει κι ονειρεύεται.
Χαρά. Η κόρη τους. Η Χαρά πνίγεται και μετανιώνει.
Νίκος. Ο γαμπρός τους. Ο Νίκος αναπολεί κι εξοργίζεται.
Άννα. Η χήρα. Η Άννα θρηνεί και αυτοτιμωρείται. Την κόρη της θρηνεί. τη Τζένη. Την κοπέλα του Γιώργου.
Άγνωστος Χ. Καταθέτει. καταγγέλλει.. συμβουλεύει. ελπίζει Ως αυτόπτης μάρτυρας μιας αυτοκτονίας . Μιας πράξης που τους φέρνει όλους όχι περισσότερο κοντά στην αλήθεια.. Μα στην κατανόησή της. Στην κατανόηση του ίδιου τους του εαυτού.
Επτά συνηθισμένοι μα τόσο ασυνήθιστοι άνθρωποι.
Ξεγυμνώνουν τις ψυχές τους μέσα από το πρίσμα της ανθρώπινης απώλειας.. Επτά αναπάντητα ερωτήματα που απεγνωσμένα ψάχνουν «Επτά Λογικές Απαντήσεις».
Τριανταφυλλίδης Παναγιώτης
