Πραγματοποιήθηκαν συσκέψεις.
Ασχολήθηκαν Δημοτικά Συμβούλια. Εκφράστηκαν απόψεις και έγιναν οι
γνωστοί καυγάδες. Χύθηκε μελάνι (όχι
πολύ όμως) και παρουσιάστηκαν ρεπορτάζ σε εφημερίδες και TV με «πολιτικά» πρόσωπα να μιλούν για
έργα και δράσεις, σαν να πρόκειται να ξεκινήσουν αύριο.
Ο λόγος για τα Πιερικά λιμάνια.
Ποια θα εκσυγχρονιστούν, ποια θα επεκταθούν, ποια χρήση θα έχουν. Όλα όμως όσα λέχθηκαν ήταν για μια άλλη φορά
απλές θεωρίες. Χωρίς καμία απολύτως
μελέτη, χωρίς την παραμικρή επιστημονική ή πρακτική προσέγγιση.
Μίλησαν λοιπόν για το ενδεχόμενο εμπορικής και επιβατικής χρήσης λιμένων
Λιτοχώρου, Αλυκών και άλλων. Και έλειψαν
βασικά δεδομένα:
Ø
Ο καθορισμός δυνατότητας είδους και μεγέθους
πλοίων ελιμενισμού.
Ø
Το αναμενόμενο εμπορευματικό και επιβατικό
φορτίο, η σχέση με τα λιμάνια Θεσσαλονίκης και Βόλου, το ενδεχόμενο λειτουργίας
κοντινού εμπορευματικού κέντρου και η επιβατική ανάγκη προς Χαλκιδική και
Σποράδες.
Ø
Οι προσβάσεις σε οδικό και σιδηροδρομικό δίκτυο.
Ø
Το ύψος απαιτούμενων επενδύσεων και η (έστω
ενδεχόμενη) ένταξη σε προγράμματα εξασφάλισης πόρων.
Ø
Το αναμενόμενο λειτουργικό κόστος και το
απαιτούμενο κόστος χρήσης για ισοσκελισμό εξόδων – εσόδων.
Τα παραπάνω δεδομένα (και άλλα που χρειάζονται) δεν αποτελούν
μελέτη. Είναι προαπαιτούμενα για να
γίνει μια σοβαρή συζήτηση. Είναι η βάση
για να ξεφύγουμε από την απλή παράθεση ιδεών και τα «θα» που δημιουργούν
αβάσιμες προσδοκίες. Είναι τα απαραίτητα
στοιχεία και για να τεθούν τα ζητήματα της ανάπτυξης λιμανιών στην Πιερία, που
πράγματι έχει και δυνατότητες και ανάγκη.
Όσο όμως απλώς φιλολογούμε, μπορεί να ικανοποιούνται ανάγκες προσωπικής
προβολής και ανάπτυξης δημοσίων σχέσεων, όμως εξασφαλίζεται πλήρως αυτό που
ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες: Αερολογίες, αδράνεια, στασιμότητα.
11
– 12 – 2013
