Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Διότι δεν αποδεικνύει απλώς ότι οι βασικές Συνιστώσες εξακολουθούν να μην αυτοδιαλύονται – παρά τους πανηγυρισμούς μετά εκπτώσεων του περασμένου Ιουλίου – αλλά κυρίως ότι ο ΣΥΡΙΖΑ διαθέτει μια ισχυρή «Συνιστώσα ΚΚΕ» στους κόλπους του.
Και αυτό θα ήταν καθαρά εσωτερικό πρόβλημα του κόμματος του κ. Τσίπρα, αν δεν επρόκειτο για το κόμμα της αξιωματικής αντιπολίτευσης που δηλώνει πως θα διεκδικήσει την εξουσία αμέσως μετά τις ευρωεκλογές.
Αν δεν διεκδικούσαν την εξουσία, τότε ο κ. Τσίπρας θα μπορούσε να στρουθοκαμηλίζει όσο
ήθελε.
Τώρα, όμως, δεν μπορεί να συνεχίσει να σφυρίζει αδιάφορα.
Ούτε μπορεί να προβληθεί η δικαιολογία ότι πρόκειται για πλουραλιστικό κόμμα, με πολλές τάσεις και πολλές απόψεις.
Το θέμα της Ευρώπης και του ευρώ δεν αποτελεί κάτι το δευτερεύον, όπου μπορεί κανείς να έχει τη γνώμη του.
Ο ευρωπαϊκός προσανατολισμός της χώρας είναι θεμελιώδες ζήτημα, από αυτά που μέσα σε ένα κόμμα που δηλώνει ευρωπαϊκό, συνομολογούν όλοι – διαφορετικά, όποιος διαφωνεί παίρνει το καπελάκι του και φεύγει ή διαγράφεται πριν προλάβει να πει κύμινο.
Άλλο πράγμα η πολυφωνία και άλλο να μην συμφωνείς στις βασικές αρχές που διέπουν μία χώρα, η οποία έχει γίνει αναπόσπαστο κομμάτι ενός όλου και έχει ενσωματώσει το ευρωπαϊκό δίκαιο στο δικό της δικαιικό σύστημα.
Όταν ο αρχηγός διακηρύσσει ότι η χώρα πρέπει να παραμείνει στην Ευρώπη και στο ευρώ και ο επικεφαλής του ενός τετάρτου του κόμματος υποστηρίζει απροκάλυπτα το αντίθετο, τότε κάτι πρέπει να γίνει.
Ή ο ένας θα φύγει (παίρνοντας μαζί του τον μαρξισμό) ή ο άλλος θα τον διώξει.
Μαζί πάντως, χωριό δεν κάνουνε.
Πριν από ένα μήνα, στο Όστιν του Τέξας, ο κ. Τσίπρας ήταν ξεκάθαρος:
«Να αφήσουμε αυτή τη συζήτηση στους ιστορικούς. Σήμερα η ευρωζώνη υπάρχει. Έχουμε μια οικονομική ένωση και ένα κοινό νόμισμα. Και οι άμεσες εναλλακτικές είναι χειρότερες. Μια έξοδος δεν θα ωφελήσει κανέναν. Αντίθετα, θα πυροδοτήσει σοβαρά νέα προβλήματα: Διαχείριση ενός νέου ασταθούς νομίσματος, πληθωρισμός, φυγή κεφαλαίων και ανθρώπων».
Την επομένη, η Αριστερή Πλατφόρμα μιλούσε για «αυταπάτη».
Και την Κυριακή,8 Δεκεμβρίου, κατέθεσε ένα κείμενο που δεν αφήνει καμιά αμφιβολία:
«Η Ευρωζώνη, αλλά και η ΕΕ έχουν υποστεί μια βαθιά και ανεπίστρεπτη αντιδραστική μετάλλαξη και έχουν μεταβληθεί σε γερμανικό ζωτικό ιμπεριαλιστικό χώρο».
«Η επιλογή του ευρώ έχει καταστεί επιλογή ένταξης στη γερμανική σφαίρα οικονομικής επιρροής».
«Η ευρωζώνη, αλλά και η ΕΕ εδώ που έχουν φτάσει δεν μεταρρυθμίζονται, ούτε επαναθεμελιώνονται, μόνο ανατρέπονται».
«Η Ελλάδα πρέπει να εγκαταλείψει ένα στενό και μυωπικό ευρωκεντρισμό, μαζί και έναν υποτελή ευρωατλαντισμό».
«Η σχεδιασμένη έξοδος της Ελλάδας από την ευρωζώνη για την εφαρμογή ενός προοδευτικού ανορθωτικού προγράμματος δεν είναι καθόλου καταστροφική επιλογή, αντίθετα θα προσφέρει θετική και αξιόπιστη απάντηση στην κρίση».
Κατόπιν όλων αυτών, η Αριστερή Πλατφόρμα καλεί τον ΣΥΡΙΖΑ να καταστρώσει σχέδιο εξόδου, διότι, όπως σαφώς αναφέρεται, θα υπάρξει διακοπή της χρηματοδότησης.
Επομένως, ο κ. Τσίπρας πρέπει να βγάλει το κεφάλι από την άμμο και να πει σ’ αυτούς που από το 3% τον έφεραν στη δεύτερη θέση, αν θα οδηγήσει τη χώρα εκτός ευρώ ή όχι.
Αν όχι, τότε πρέπει να σταματήσει να αποκαλεί τους υπέρ του ευρώ «μερκελιστές», διότι αυτό λέει και ο κ. Λαφαζάνης και ζητά να φύγουμε από τη γερμανική σφαίρα επιρροής.
Σ’ αυτήν την περίπτωση, ο κ. Τσίπρας πρέπει επίσημα να δηλώσει τη διαφωνία του με την Αριστερή Πλατφόρμα.
Δεν μπορεί να συνεχίσει να κρατά δύο καρπούζια κάτω από την ίδια μασχάλη.
Δεν μπορεί να κατηγορεί τη «μαύρη προπαγάνδα», όπως έπραξε το προηγούμενο Σάββατο, 7 Δεκεμβρίου, στη συζήτηση επί του προϋπολογισμού, αναφερόμενος στο σύνθημα «Ν.Δ. ή δρχ.» και την ίδια ώρα το σύνθημα αυτό να επιβεβαιώνεται από την μεγαλύτερη συνιστώσα του.
Δεν μπορεί να αναφέρεται στα σποτάκια με το «γιατί, κύριε;» (όσον αφορά την έξοδο της Ελλάδας από την ΕΕ), ως αναληθή που φόβισαν τον κόσμο, με αποτέλεσμα να μην χαρίσει την πρώτη θέση τον ΣΥΡΙΖΑ και την ίδια ώρα να ακούει να τον διαψεύδουν τα ίδια τα στελέχη του.
Δεν μπορεί να αποκαλεί κινδυνολογία και καταστροφολογία όλα όσα ζητούν να συμβούν οι δικοί του άνθρωποι.
Ο κ. Τσίπρας φοβάται να βγάλει το κεφάλι του από την άμμο για να μην βρεθεί αντιμέτωπος με το γεγονός ότι αμφισβητείται μέσα στο ίδιο του το κόμμα.
Δικαίωμά του να κοροϊδεύει τον εαυτό του.
Αλλά δεν είναι δικαίωμά του να κοροϊδεύει αυτούς που δεν ανήκουν στο 3% της πραγματικής δύναμης του κόμματός του, διαβεβαιώνοντάς τους πως θα συνεχίσουν να ζουν στην Ελλάδα και όχι στη Βενεζουέλα ή στην Αργεντινή.
«Εδώ που έφτασαν τα πράγματα» (που λέει και η Αριστερή Πλατφόρμα), άλλος δρόμος από την άμεση, απόλυτη και ευθεία καταδίκη όσων υποστηρίζουν την απομάκρυνση της Ελλάδας από την ΕΕ, δεν υπάρχει.
Διότι εδώ όλα δείχνουν πως μας περιμένουν ακόμη μεγαλύτερα δεινά…
