Δυσκολεύεται κανείς να αντιληφθεί με όρους λογικής τους λόγους για τους οποίους – εν μέσω προεκλογικής εκστρατείας στην Ελλάδα και στην Ευρώπη, όπου διεκδικεί το αξίωμα του προέδρου – ο Αλέξης Τσίπρας αποφάσισε να επισκεφθεί τη Ρωσία, λίγες μόλις ημέρες μετά τα δημοψηφίσματα σε Ντονέτσκ και Λουγκάνσκ και ενώ διαρκεί η φοβερή αιματοχυσία και αδελφοκτόνα σύγκρουση στην ανατολική Ουκρανία.
Η Ρωσία δεν είναι μέλος της ΕΕ, ώστε να δικαιολογείται μια περιοδεία εκεί προς άγραν ψήφων, η κατάσταση στην περιοχή είναι έκρυθμη, οι αποσχιστικές τάσεις καταδικάζονται από την Ευρώπη – και σωστά και μας συμφέρει, αν σκεφθούμε τι θα γινόταν αν η Άγκυρα οργάνωνε ένα δημοψήφισμα στα Κατεχόμενα με ερώτημα την «ένωσή» τους με την Τουρκία.
Επιπλέον, όπως αποδείχθηκε και στην περίπτωση της Κύπρου, η Ρωσία μπορεί να διεκδικεί την Κριμαία επειδή την θεωρεί «δική» της, αλλά δεν μπαίνει ποτέ στα χωράφια των άλλων, ούτε πρόκειται ποτέ να δυσαρεστήσει την ΕΕ αναμιγνυόμενη σε θέματα που δεν την