Με καθυστέρηση τουλάχιστον μίας ημέρας θα είναι διαθέσιμα τα χρήματα της ενιαίας ενίσχυσης για να τα τραβήξουν οι δικαιούχοι είτε από το ΑΤΜ είτε από το βιβλιάριό τους.
Το πιθανότερο είναι ότι την Πέμπτη 28 Οκτωβρίου, που είναι κλειστές οι τράπεζες να μπορούν να κάνουν ανάληψη μέσω ΑΤΜ και από την Παρασκευή από το γκισέ.
Σημειωτέον ότι όποιος δικαιούχος έχει λογαριασμό σε άλλη τράπεζα, πλην της ΑΤΕbank, θα καθυστερήσει άλλη μία μέρα να δει στα βιβλιάριά του τα ποσά που δικαιούται από την προκαταβολή της ενίσχυσης (50%).
Να σημειωθεί ότι ο ΟΠΕΚΕΠΕ ξεκίνησε από το απόγευμα της Τρίτης να καταθέτει τα χρήματα και η διαδικασία θα ολοκληρωθεί την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου.
Πρόκειται για περίπου 1 δισ. ευρώ σε 720.000 δικαιούχους. Να σημειωθεί ότι αν και τη στιγμή που δινόταν η συνέντευξη τύπου στα γραφεία του ΟΠΕΚΕΠΕ δεν είχαν ολοκληρωθεί όλοι οι διασταυρωτικοί έλεγχοι, η διοίκηση του Οργανισμού εκτιμά ότι φέτος λιγότεροι από 15.000 κωδικοί δικαιούχων θα «χτυπήσουν» στους ελέγχους και ότι θα πληρωθούν μέχρι το τέλος του Δεκεμβρίου, μαζί με την εξόφληση της ενιαίας ενίσχυσης.
Επίσης, διευκρινίστηκε ότι όσοι δικαιούνται πληρωμής έως 200 ευρώ από δικαιώματα ενιαίας ενίσχυσης, δεν θα τα πληρωθούν, διότι σύμφωνα με σχετικό ευρωπαϊκό κανονισμό η Ελλάδα έχει θέσει ως κατώτατο όριο πληρωμής της ενιαίας ενίσχυσης τα 200 ευρώ ανά παραγωγό.
Από το πρωί της Πέμπτης διαθέσιμα τα χρήματα
Μετά την ολοκλήρωση της διαδικασίας ελέγχων από τον ΟΠΕΚΕΠΕ και την αποστολή του σχετικού αρχείου πληρωμής στην ΑΤΕ, τράπεζα που συνεργάζεται ο Οργανισμός Πληρωμών, αρχίζει την Τετάρτη η διαδικασία πίστωσης των λογαριασμών των δικαιούχων, σύμφωνα με σχετική ανακοίνωση του ΥΠΑΑΤ.
Τα σχετικά ποσά που συνολικά ανέρχονται σε περίπου 1 δις ευρώ θα είναι διαθέσιμα από το πρωί της Πέμπτης 28 Οκτωβρίου.
Για διευκόλυνση της ενημέρωσης των δικαιούχων, ο ΟΠΕΚΕΠΕ σύμφωνα με όσα ανακοίνωσε ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων Κώστας Σκανδαλίδης, θέτει στην διάθεση των δικαιούχων από σήμερα την νέα διαδικτυακή υπηρεσία ενημέρωσης των αγροτών για τις πληρωμές που πραγματοποιεί ο Οργανισμός. Οι αγρότες μπορούν απλά με την εισαγωγή του ΑΦΜ τους στο στην σχετική εφαρμογή στην ιστοσελίδα του ΟΠΕΚΕΠΕ (www.opekepe.gr) να ενημερώνονται για το σύνολο των πληρωμών που πραγματοποιεί ο ΟΠΕΚΕΠΕ.
Ειδικά για την προκαταβολή (50%) της Ενιαίας Ενίσχυσης 2010, η υπηρεσία ενημερώνει τους δικαιούχους, τόσο για το ποσό της προκαταβολής Ενιαίας Ενίσχυσης 2010 που τους καταβάλετε, όσο και για τους λόγους ενδεχόμενης μη καταβολής.
Ο υπουργός Αγροτικής Ανάπτυξης και Τροφίμων δήλωσε "Με συνέπεια τηρούμε το πρόγραμμα πληρωμών των αγροτών που εξαγγείλαμε σε μια δύσκολη οικονομικά περίοδο. Για την εξυπηρέτηση και ενημέρωση των αγροτών κάναμε επίσης ένα πρώτο χειροπιαστό βήμα και σε αυτή την κατεύθυνση θα συνεχίσουμε "
Τελευταία ανανέωση ( 27.10.10-16:58 )
Πηγή:http://www.agronews.gr/content/view/61528/200/lang,el/
banner
Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010
Ελληνική Οικογένεια
Η ΟΙΚΟΓΕΝΕΙΑ ΜΟΥ
είναι µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια. Είναι
ο αγαπηµένος µου µπαµπάς,
η αγαπηµένη µου µαµά,
ο αγαπηµένος µου αδελφός.
Τον αγαπηµένο
µου µπαµπά δεν τον ßλέπω
ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά
και γυρίζει τα µεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά
γυρίζει στις 7.00 µ. µ., αλλά κάνει και πέντε
ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο µέχρι να ßρει
να παρκάρει.
Κι όταν έρχεται
δεν είναι και πολύ χαρούµενος και καθόλου
δεν µοιάζει µε τους µπαµπάδες των διαφηµίσεων
που µπαίνουν µέσα µε δωράκια και σοκολάτες
και τα παιδιά πηδάνε στην
αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει
ψηλά.
Εµάς λέει: «Άι σιχτίρι,
το κωλοκράτος µου µέσα!!» και ßροντάει
τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπηµένη
µου µαµά δεν τη ßλέπω επίσης,
γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι
µε το λεωφορείο.
Και µετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει,
µαγειρεύει και ßρίζει τον µπαµπά που δεν
πήρε τυρί τριµµένο από το σούπερ µάρκετ.
Και δεν µοιάζει καθόλου µε τις µαµάδες
των διαφηµίσεων, γιατί δεν µαγειρεύει ßαµµένη
ούτε µε ψηλοτάκουνα.
Κι όταν λερώσουµε
το µπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούµενη
που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας
λέει: «Ε, ßέßαια. Άµα έχετε τη δουλάρα!!
Άντε ßγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέµε, την
τύχη µου που στραßώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».
Τον αγαπηµένο
µου αδελφό δεν τον ßλέπω
ποτέ, γιατί λείπουµε κι οι δυο στο σχολείο
και µετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο
και µετά κλείνεται στο δωµάτιό του και
µετά ανοίγει το κοµπιούτερ του και µετά
ψάχνει γυµνές κυρίες και µετά τις ßρίσκει
και µετά χαίρεται.
Ο µπαµπάς µου, η
µαµά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είµαστε µια
πολύ αγαπηµένη οικογένεια και κάθε Κυριακή
µεσηµέρι κάνουµε ένα πολύ αγαπηµένο οικογενειακό
τραπέζι κι εκεί έχουµε όλο τον χρόνο να
τσακωθούµε µεταξύ µας.
Ο µπαµπάς µαλώνει
τον αδελφό µου που δεν διαßάζει αρκετά
και µετά µαλώνει εµένα που
δεν τα τρώω τα παντζάρια.
Και µετά η µαµά µαλώνει τον µπαµπά µου γιατί
µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό»
λέει.
Και µετά η µαµά µου
µαλώνει τον αδελφό µου που πετάει τα µποξεράκια
του στη µοκέτα κι έχει και τη µέση της και
µετά µαλώνει εµένα που θέλω να µου πάρουνε
κινητό.
Και µου λέει: «Έκανε κι η µύγα κώλο και
ζητάει κινητό».
Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει
κινητό που είναι και 27 µέρες µικρότερη;».
Κι η µαµά µου µού λέει: «Δεν µε νοιάζει
τι κάνει η Ευαγγελία, εµένα µε νοιάζει τι
κάνει το δικό µου το παιδί».
Και φωνάζει και ο µπαµπάς τής λέει: «Τώρα
που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;»
Κι η µαµά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση
κάνουµε».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο.
Μπορεί στο ισόγειο να µη σ' άκουσαν!».
Κι η µαµά του λέει: «Έχε χάρη που είναι
τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και
δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν µιλάει για πολλή ώρα.
Κι ακούγονται µόνο τα πιρούνια, τα µαχαίρια
κι ο αδελφός µου που κάνει κλάπα κλούπα
µε τη γλώσσα του.
Κι η µαµά τού λέει: «Δεν µπορείς να φας
σαν άνθρωπος;»
Κι ο αδελφός µου της λέει: «Σαν άνθρωπος
τρώω».
Κι η µαµά µου του λέει: «Θα σε καλέσουνε
σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουµε».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Μπορείς να
σταµατήσεις µία στιγµή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό
το µπουρ µπουρ µπουρ, µες στ´ αυτί µου;;.
Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!».
Κι η µαµά µου λέει: «Δεν φτάνει που έχω
γίνει χίλια κοµµάτια να σας υπηρετώ όλους
εδώ µέσα, µια καλή κουßέντα να ακούσω,
ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Έριξες πολύ
αλάτι, λύσσα το ´κανες».
Κι η µαµά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που µας
χρωστάγανε, µας πήραν και το ßόδι».
Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαµε ßόδι και µας
το πήρανε;».
Κι ο αδελφός µου
µού λέει: «Είσαι µαλακισµένο».
Κι εγώ ßάζω τα κλάµατα και λέω: «Με
λέει µαλακισµένο».
Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Μη λες την αδελφή
σου µαλακισµένο».
Κι ο αδελφός µου λέει: «Αφού είναι!»
Κι η µαµά µου λέει: «Δεν θέλω να
ακούω τέτοιες λέξεις εδώ µέσα!».
Κι ο αδελφός µου της λέει: «Όταν τις λέει
ο µπαµπάς είναι καλά;».
Κι η µαµά µου λέει στον µπαµπά µου: «Ορίστε,
είδες το παράδειγµα που δίνεις στα ίδια
σου τα παιδιά».
Κι ο µπαµπάς µου
λέει: «Μια µπουκιά δεν µπορούµε να φαρµακώσουµε
σ´αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».
Κι η µαµά µου του λέει: «Τι µπουκιά, εσύ
δεν είπες είναι λύσσα; Κι άµα δεν
σ´ αρέσει, να πας να σου µαγειρεύει η Βιßή».
Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιßή».
Κι η µαµά λέει: «Ποια είναι η Βιßή, Μανώλη;
Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου,
στην κόρη σου ποια είναι η Βιßή, Μανώλη».
Κι ο πατέρας µου λέει: «Η κυρία Βιßή είναι
µια εξαίρετη συνάδελφος κι η µάνα
σας είναι µια τρελή γυναίκα».
Κι η µαµά λέει: «Γι´ αυτό γυρίζουµε µεσάνυχτα,
Μανώλη; Επειδή η Βιßή είναι µια εξαίρετη
συνάδελφος, Μανώλη;».
Κι ο µπαµπάς λέει: «Γυρίζουµε µεσάνυχτα,
διότι τα µεσάνυχτα ßρίσκουµε να παρκάρουµε.
Άντε να δούµε πού θα φτάσει ο πληθωρισµός
πια».
Κι η µαµά µου του λέει: «Έχε χάρη που είναι
τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ».
Κι ο µπαµπάς της λέει: «Τι θα µου ´λεγες
εσύ;».
Κι η µαµά του λέει: «Το δισάκι µου στον
ώµο, για τον δρόµο, για τον δρόµο, αυτό
θα σου ´λεγα εγώ».
Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η ßροχή χαλάζι, δεν µε
νοιάζει, δεν µε νοιάζει ει ει ει ει ».
Κι ο µπαµπάς κι η µαµά µού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!»
και σταµατάω.
ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ µια σιωπή, ντράγκα ντούγκα
τα πιρούνια.
Κι ο αδελφός µου λέει: «Έφαγα, πάω µέσα».
Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Δεν έχει να
πας πουθενά. Τώρα τρώµε όλοι µαζί σαν οικογένεια».
Κι η µαµά µου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας
σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».
Και καθόµαστε όλοι
εκεί που καθόµαστε.
Έλενα Ακρίτα
Aπό «ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου»
είναι µια πολύ αγαπηµένη οικογένεια. Είναι
ο αγαπηµένος µου µπαµπάς,
η αγαπηµένη µου µαµά,
ο αγαπηµένος µου αδελφός.
Τον αγαπηµένο
µου µπαµπά δεν τον ßλέπω
ποτέ, γιατί φεύγει το πρωί για τη δουλειά
και γυρίζει τα µεσάνυχτα. Δηλαδή κανονικά
γυρίζει στις 7.00 µ. µ., αλλά κάνει και πέντε
ώρες γύρω - γύρω το τετράγωνο µέχρι να ßρει
να παρκάρει.
Κι όταν έρχεται
δεν είναι και πολύ χαρούµενος και καθόλου
δεν µοιάζει µε τους µπαµπάδες των διαφηµίσεων
που µπαίνουν µέσα µε δωράκια και σοκολάτες
και τα παιδιά πηδάνε στην
αγκαλιά του κι αυτός γελάει και τα στριφογυρίζει
ψηλά.
Εµάς λέει: «Άι σιχτίρι,
το κωλοκράτος µου µέσα!!» και ßροντάει
τα κλειδιά στο συρτάρι.
Την αγαπηµένη
µου µαµά δεν τη ßλέπω επίσης,
γιατί κι αυτή δουλεύει αλλά έρχεται σπίτι
µε το λεωφορείο.
Και µετά πλένει, σιδερώνει, σφουγγαρίζει,
µαγειρεύει και ßρίζει τον µπαµπά που δεν
πήρε τυρί τριµµένο από το σούπερ µάρκετ.
Και δεν µοιάζει καθόλου µε τις µαµάδες
των διαφηµίσεων, γιατί δεν µαγειρεύει ßαµµένη
ούτε µε ψηλοτάκουνα.
Κι όταν λερώσουµε
το µπλουζάκι µε σοκολάτες δεν γελάει χαρούµενη
που έχει το σωστό απορρυπαντικό, αλλά µας
λέει: «Ε, ßέßαια. Άµα έχετε τη δουλάρα!!
Άντε ßγάλτο, τελείωνε, ΤΕΛΕΙΩΝΕ λέµε, την
τύχη µου που στραßώθηκα και τον παντρεύτηκα!!».
Τον αγαπηµένο
µου αδελφό δεν τον ßλέπω
ποτέ, γιατί λείπουµε κι οι δυο στο σχολείο
και µετά εκείνος πηγαίνει φροντιστήριο
και µετά κλείνεται στο δωµάτιό του και
µετά ανοίγει το κοµπιούτερ του και µετά
ψάχνει γυµνές κυρίες και µετά τις ßρίσκει
και µετά χαίρεται.
Ο µπαµπάς µου, η
µαµά µου, ο αδελφός µου κι εγώ είµαστε µια
πολύ αγαπηµένη οικογένεια και κάθε Κυριακή
µεσηµέρι κάνουµε ένα πολύ αγαπηµένο οικογενειακό
τραπέζι κι εκεί έχουµε όλο τον χρόνο να
τσακωθούµε µεταξύ µας.
Ο µπαµπάς µαλώνει
τον αδελφό µου που δεν διαßάζει αρκετά
και µετά µαλώνει εµένα που
δεν τα τρώω τα παντζάρια.
Και µετά η µαµά µαλώνει τον µπαµπά µου γιατί
µας µαλώνει, γιατί είναι «αντιπαιδαγωγικό»
λέει.
Και µετά η µαµά µου
µαλώνει τον αδελφό µου που πετάει τα µποξεράκια
του στη µοκέτα κι έχει και τη µέση της και
µετά µαλώνει εµένα που θέλω να µου πάρουνε
κινητό.
Και µου λέει: «Έκανε κι η µύγα κώλο και
ζητάει κινητό».
Κι εγώ της λέω: «Η Ευαγγελία γιατί έχει
κινητό που είναι και 27 µέρες µικρότερη;».
Κι η µαµά µου µού λέει: «Δεν µε νοιάζει
τι κάνει η Ευαγγελία, εµένα µε νοιάζει τι
κάνει το δικό µου το παιδί».
Και φωνάζει και ο µπαµπάς τής λέει: «Τώρα
που ουρλιάζεις εσύ, δεν είναι αντιπαιδαγωγικό;»
Κι η µαµά τού λέει: «Δεν ουρλιάζω, συζήτηση
κάνουµε».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Ναι, έχεις δίκιο.
Μπορεί στο ισόγειο να µη σ' άκουσαν!».
Κι η µαµά του λέει: «Έχε χάρη που είναι
τα παιδιά, αλλιώς θα σου ´λεγα τώρα!». Και
δεν του λέει.
ΚΑΙ ΜΕΤΑ ΚΑΝΕΝΑΣ δεν µιλάει για πολλή ώρα.
Κι ακούγονται µόνο τα πιρούνια, τα µαχαίρια
κι ο αδελφός µου που κάνει κλάπα κλούπα
µε τη γλώσσα του.
Κι η µαµά τού λέει: «Δεν µπορείς να φας
σαν άνθρωπος;»
Κι ο αδελφός µου της λέει: «Σαν άνθρωπος
τρώω».
Κι η µαµά µου του λέει: «Θα σε καλέσουνε
σε κάνα σπίτι, ρεζίλι θα γίνουµε».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Μπορείς να
σταµατήσεις µία στιγµή, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α, αυτό
το µπουρ µπουρ µπουρ, µες στ´ αυτί µου;;.
Έλεος δηλαδή, ΕΛΕΟΣ, Ε-Λ-Ε-Ο-Σ!».
Κι η µαµά µου λέει: «Δεν φτάνει που έχω
γίνει χίλια κοµµάτια να σας υπηρετώ όλους
εδώ µέσα, µια καλή κουßέντα να ακούσω,
ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».
Κι ο µπαµπάς µου της λέει: «Έριξες πολύ
αλάτι, λύσσα το ´κανες».
Κι η µαµά τού λέει: «Ορίστε, εκεί που µας
χρωστάγανε, µας πήραν και το ßόδι».
Κι εγώ ρωτάω: «Πότε είχαµε ßόδι και µας
το πήρανε;».
Κι ο αδελφός µου
µού λέει: «Είσαι µαλακισµένο».
Κι εγώ ßάζω τα κλάµατα και λέω: «Με
λέει µαλακισµένο».
Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Μη λες την αδελφή
σου µαλακισµένο».
Κι ο αδελφός µου λέει: «Αφού είναι!»
Κι η µαµά µου λέει: «Δεν θέλω να
ακούω τέτοιες λέξεις εδώ µέσα!».
Κι ο αδελφός µου της λέει: «Όταν τις λέει
ο µπαµπάς είναι καλά;».
Κι η µαµά µου λέει στον µπαµπά µου: «Ορίστε,
είδες το παράδειγµα που δίνεις στα ίδια
σου τα παιδιά».
Κι ο µπαµπάς µου
λέει: «Μια µπουκιά δεν µπορούµε να φαρµακώσουµε
σ´αυτό το σπίτι, ΜΙΑ, Μ-Ι-Α».
Κι η µαµά µου του λέει: «Τι µπουκιά, εσύ
δεν είπες είναι λύσσα; Κι άµα δεν
σ´ αρέσει, να πας να σου µαγειρεύει η Βιßή».
Κι εγώ λέω: «Ποια είναι η Βιßή».
Κι η µαµά λέει: «Ποια είναι η Βιßή, Μανώλη;
Πες στο παιδί σου, στο σπλάχνο σου,
στην κόρη σου ποια είναι η Βιßή, Μανώλη».
Κι ο πατέρας µου λέει: «Η κυρία Βιßή είναι
µια εξαίρετη συνάδελφος κι η µάνα
σας είναι µια τρελή γυναίκα».
Κι η µαµά λέει: «Γι´ αυτό γυρίζουµε µεσάνυχτα,
Μανώλη; Επειδή η Βιßή είναι µια εξαίρετη
συνάδελφος, Μανώλη;».
Κι ο µπαµπάς λέει: «Γυρίζουµε µεσάνυχτα,
διότι τα µεσάνυχτα ßρίσκουµε να παρκάρουµε.
Άντε να δούµε πού θα φτάσει ο πληθωρισµός
πια».
Κι η µαµά µου του λέει: «Έχε χάρη που είναι
τα παιδιά, αλλιώς σου ´λεγα εγώ».
Κι ο µπαµπάς της λέει: «Τι θα µου ´λεγες
εσύ;».
Κι η µαµά του λέει: «Το δισάκι µου στον
ώµο, για τον δρόµο, για τον δρόµο, αυτό
θα σου ´λεγα εγώ».
Κι εγώ λέω: «Έγιν´ η ßροχή χαλάζι, δεν µε
νοιάζει, δεν µε νοιάζει ει ει ει ει ».
Κι ο µπαµπάς κι η µαµά µού λένε: «ΣΤΑΜΑΤΑ!!!»
και σταµατάω.
ΚΑΙ ΠΕΦΤΕΙ ΠΑΛΙ µια σιωπή, ντράγκα ντούγκα
τα πιρούνια.
Κι ο αδελφός µου λέει: «Έφαγα, πάω µέσα».
Κι ο µπαµπάς µου του λέει: «Δεν έχει να
πας πουθενά. Τώρα τρώµε όλοι µαζί σαν οικογένεια».
Κι η µαµά µου του λέει: «Έχει δίκιο ο πατέρας
σου, να κάτσεις εκεί που κάθεσαι».
Και καθόµαστε όλοι
εκεί που καθόµαστε.
Έλενα Ακρίτα
Aπό «ΤΑ ΝΕΑ του Σαββατοκύριακου»
Μίκης Θεοδωράκης εφ'όλης της ύλης(Aκούστε μόνο)
Είχα τη μοναδική τύχη χθες το βράδυ, να παρακολουθήσω δια ζώσης για πρώτη φορά στη ζωή μου - κι ελπίζω όχι τελευταία - τον μεγάλο Μίκη Θεοδωράκη, στον κύκλο συζητήσεων που διοργανώνει το Ίδρυμα Θεοχαράκη με τον δημοσιογράφο συγγραφέα Γιώργο Μαλούχο.
Άνθρωπος με αστείρευτο χιούμορ,ετοιμόλογος,με διαύγεια πνεύματος και σφαιρική αντίληψη των γεγονότων,με επιχειρηματολογία βγαλμένη από προσωπικά βιώματα,δείχνουν έναν άνθρωπο που συγκεντρώνει και κουβαλά πάνω του τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος.
Και φυσικά είδα επάνω του, για ποιο λόγο και γιατί δε κάνει πίσω ο ΕΛΛΗΝΑΣ ποτέ και γιατί δε σκύβει τελικά το κεφάλι.
Ακούστε ένα απόσπασμα από τη χθεσινή συνέντευξη που σημειωτέον την ηχογράφησα ερασιτεχνικά όλη,αλλά υπολείπεται σε ποιότητα εγγραφής.
Θα προσπαθήσω να την επεξεργαστώ και να την αναρτήσω όλη.
Με πολύ προσπάθεια και καλή θέληση θα τα καταλάβετε όλα...
Αρχίζουμε σήμερα με το πρώτο απόσπασμα κατά σειρά...
Άνθρωπος με αστείρευτο χιούμορ,ετοιμόλογος,με διαύγεια πνεύματος και σφαιρική αντίληψη των γεγονότων,με επιχειρηματολογία βγαλμένη από προσωπικά βιώματα,δείχνουν έναν άνθρωπο που συγκεντρώνει και κουβαλά πάνω του τη νεότερη ιστορία της Ελλάδος.
Και φυσικά είδα επάνω του, για ποιο λόγο και γιατί δε κάνει πίσω ο ΕΛΛΗΝΑΣ ποτέ και γιατί δε σκύβει τελικά το κεφάλι.
Ακούστε ένα απόσπασμα από τη χθεσινή συνέντευξη που σημειωτέον την ηχογράφησα ερασιτεχνικά όλη,αλλά υπολείπεται σε ποιότητα εγγραφής.
Θα προσπαθήσω να την επεξεργαστώ και να την αναρτήσω όλη.
Με πολύ προσπάθεια και καλή θέληση θα τα καταλάβετε όλα...
Αρχίζουμε σήμερα με το πρώτο απόσπασμα κατά σειρά...
Οι ευχάριστες εκπλήξεις του Γυμνασίου Κολινδρού
Γράφει ο Α.Π. Τερζής
Σε μια εποχή έντονης παρακμής και απαξίωσης ιδεών, εννοιών, συμβολισμών και επετείων, υπάρχουν και κάποιοι "αμετανόητοι" που επιμένουν, όχι απλά να θυμίζουν κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα - άθλους, που Έλληνες επιτέλεσαν, σε πολύ κρίσιμες μάλιστα στιγμές για την ανθρωπότητα, αλλά να τα "υπενθυμίζουν" σε ειδικές σχολικές γιορτές, με ένα πρόγραμμα μάλιστα μοναδικά πρωτότυπο και γιορταστικό.Η ευχάριστη αυτή έκπληξη προέρχεται πάλι από το Σύλλογο Καθηγητών του Γυμνασίου Κολινδρού και τη Γυμνασιάρχη του κα Ελλάδα Τουμάζου. Εξάλλου το Γυμνάσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια, πρωτοτυπεί και πρωταγωνιστεί σε πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις που μας εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα ευχάριστα.
Οι θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων ετών στο ανοιχτό θέατρο του Δήμου Κολινδρού, με τα έργα "Ξύπνα Βασίλη..." και "Υπάρχει και φιλότιμο...", απέδειξαν, με πανηγυρικό τρόπο, τις προσπάθειες και το έργο του Συλλόγου των καθηγητών όσο και τη θετική ανταπόκριση, το φιλότιμο και το μεράκι των μαθητών και μαθητριών, οι οποίοι ταυτόχρονα ανέδειξαν και το υποκριτικό ταλέντο τους.
Η σημερινή ευχάριστη έκπληξη αφορά τη φετινή σχολική γιορτή για την επέτειο του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940. το έπος του '40 και η θυσία των Ελλήνων ηρώων ανέτρεψαν τους υπολογισμούς και σχεδιασμούς του άξονα, σε μια μάλιστα ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, όχι μονάχα για μας τους Έλληνες, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
Η τόσο τιμητική για μένα προσωπική πρόσκληση του Γυμνασίου Κολινδρού ειλικρινά πολύ με συγκλόνισε. Όχι τόσο γιατί ήταν προσωπική, όσο για το περιεχόμενο του εορταστικού προγράμματος, το οποίο και παραθέτω:
1. Ομιλία από την αντιπρόεδρο της εφορεία εθελοντών νοσηλευτικής του ελληνικού ερυθρού σταυρού Κατερίνης κα Ιωάννα Τσίπη με θέμα "Η προσφορά του ελληνικού ερυθρού σταυρού στον πόλεμο του 1940".
2. Ομιλία από την ολυμπιονίκη και τομεάρχη εθελοντισμού του ελληνικού ερυθρού σταυρού κα Βούλα Πατουλίδου.
3. Θα παραστούν και προφανώς θα χαιρετίσουν την εκδήλωση οι κυρίες Χρυσούλα Χρυσικού, πρόεδρος της εφορείας εθελοντών νοσηλευτικής του Ε.Ε.Σ. Κατερίνης και η Χρυσούλα Ράπτη, νοσηλεύτρια - εκπαιδεύτρια του τομέα νοσηλευτικής Ε.Ε.Σ. Κατερίνης.
Όμως, το πιο σημαντικό, πολύ αξιέπαινο και μοναδικά πρωτότυπο σημείο του γιορταστικού αυτού προγράμματος, που για πρώτη φορά συμβαίνει, είναι η παρουσία τριών εν ζωή ηρώων του έπους του '40, κατοίκων Κολινδρού, που πολέμησαν τον επιδρομέα - κατακτητή! Ενώ, λοιπόν, φαίνεται πως αγνοήθηκαν οι πολεμιστές - ήρωες αυτοί για 70 ολόκληρα χρόνια, κάποιοι τους ανέσυραν από τη λήθη και τους τοποθέτησαν στο τιμητικό βάθρο που δικαιούνταν. Εύγε!
Αξίζουν το σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας οι Αλέξανδρος Βουρδιας, Αθανάσιος Καραματσούκης και Δημήτριος Παπουτσής και πρέπει ακόμη να τιμούμε κι αυτούς που αυτόκλητοι, με την παρόρμηση του χρέους προς την ατομική τους αξιοπρέπεια προς την πατρίδα, αυτούς που θεώρησαν την κοινή υπόθεση χρέος τους και ανέλαβαν στους ώμους τους το μεγάλο βάρος να προμαχήσουν, στον αγώνα για τα ιδανικά της πατρίδας και τους Έθνους.
Αυτούς κι αυτούς τιμούμε σήμερα, μαζί με 'κείνους του έπους του '40. και τους τιμούμε όλους. Τους επώνυμους και τους ανώνυμους. Κι αυτούς που ζουν ακόμη ανάμεσά μας κι αυτούς που χάθηκαν στα σκοτεινά χρόνια της κατοχής. Γιατί, χάρις σ' αυτήν τη θυσία, αυτών που προτίμησαν τον κίνδυνο από τον εφησυχασμό, ξαναβγαίνει μέσα από τα ερείπια και τους τάφους άτρωτη η ελληνική λευτεριά.
Όμως, πολλοί πιστεύουν πως, ό,τι οι Έλληνες κερδίζουν στον καιρό του πολέμου, το χάνουν στον καιρό της ειρήνης. Γιατί άραγε;
Αλλά και η αναφορά με κεντρικό θέμα τον εορτασμό "Η προσφορά του Ε.Ε.Σ. στον πόλεμο του 1940", νομίζω πως συμβαίνει για πρώτη φορά. Η εθνική αυτή τιμητική αναφορά στην προσφορά και τη θυσία των μελών του Ε.Ε.Σ. στο έπος του '40 αποτελούσε χρέος των επιζώντων. Διότι η προσφορά αυτή ήταν τόσο σημαντική και τεράστια στην έκβαση του πολέμου εκείνου, που δεν είναι καθόλου εύκολο να αποτιμηθεί.
Συγχαρητήρια στους εκτελεστές της ξεχωριστής αυτής γιορτής που θα γίνει την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010 στις 9.30 το πρωί στο Πολιτιστικό Κέντρο Κολινδρού.
Εύγε σ' όλους σας. Ευχές για μιμητές.
πηγή : Πιερικοί Αντίλαλοι
27.10.2010 Ελεύθερο Βήμα
Σε μια εποχή έντονης παρακμής και απαξίωσης ιδεών, εννοιών, συμβολισμών και επετείων, υπάρχουν και κάποιοι "αμετανόητοι" που επιμένουν, όχι απλά να θυμίζουν κάποια πολύ σημαντικά γεγονότα - άθλους, που Έλληνες επιτέλεσαν, σε πολύ κρίσιμες μάλιστα στιγμές για την ανθρωπότητα, αλλά να τα "υπενθυμίζουν" σε ειδικές σχολικές γιορτές, με ένα πρόγραμμα μάλιστα μοναδικά πρωτότυπο και γιορταστικό.Η ευχάριστη αυτή έκπληξη προέρχεται πάλι από το Σύλλογο Καθηγητών του Γυμνασίου Κολινδρού και τη Γυμνασιάρχη του κα Ελλάδα Τουμάζου. Εξάλλου το Γυμνάσιο αυτό, τα τελευταία χρόνια, πρωτοτυπεί και πρωταγωνιστεί σε πρωτοβουλίες και εκδηλώσεις που μας εντυπωσιάζουν ιδιαίτερα ευχάριστα.
Οι θεατρικές παραστάσεις των τελευταίων ετών στο ανοιχτό θέατρο του Δήμου Κολινδρού, με τα έργα "Ξύπνα Βασίλη..." και "Υπάρχει και φιλότιμο...", απέδειξαν, με πανηγυρικό τρόπο, τις προσπάθειες και το έργο του Συλλόγου των καθηγητών όσο και τη θετική ανταπόκριση, το φιλότιμο και το μεράκι των μαθητών και μαθητριών, οι οποίοι ταυτόχρονα ανέδειξαν και το υποκριτικό ταλέντο τους.
Η σημερινή ευχάριστη έκπληξη αφορά τη φετινή σχολική γιορτή για την επέτειο του εορτασμού της 28ης Οκτωβρίου 1940. το έπος του '40 και η θυσία των Ελλήνων ηρώων ανέτρεψαν τους υπολογισμούς και σχεδιασμούς του άξονα, σε μια μάλιστα ιδιαίτερα κρίσιμη στιγμή, όχι μονάχα για μας τους Έλληνες, αλλά για τον κόσμο ολόκληρο.
Η τόσο τιμητική για μένα προσωπική πρόσκληση του Γυμνασίου Κολινδρού ειλικρινά πολύ με συγκλόνισε. Όχι τόσο γιατί ήταν προσωπική, όσο για το περιεχόμενο του εορταστικού προγράμματος, το οποίο και παραθέτω:
1. Ομιλία από την αντιπρόεδρο της εφορεία εθελοντών νοσηλευτικής του ελληνικού ερυθρού σταυρού Κατερίνης κα Ιωάννα Τσίπη με θέμα "Η προσφορά του ελληνικού ερυθρού σταυρού στον πόλεμο του 1940".
2. Ομιλία από την ολυμπιονίκη και τομεάρχη εθελοντισμού του ελληνικού ερυθρού σταυρού κα Βούλα Πατουλίδου.
3. Θα παραστούν και προφανώς θα χαιρετίσουν την εκδήλωση οι κυρίες Χρυσούλα Χρυσικού, πρόεδρος της εφορείας εθελοντών νοσηλευτικής του Ε.Ε.Σ. Κατερίνης και η Χρυσούλα Ράπτη, νοσηλεύτρια - εκπαιδεύτρια του τομέα νοσηλευτικής Ε.Ε.Σ. Κατερίνης.
Όμως, το πιο σημαντικό, πολύ αξιέπαινο και μοναδικά πρωτότυπο σημείο του γιορταστικού αυτού προγράμματος, που για πρώτη φορά συμβαίνει, είναι η παρουσία τριών εν ζωή ηρώων του έπους του '40, κατοίκων Κολινδρού, που πολέμησαν τον επιδρομέα - κατακτητή! Ενώ, λοιπόν, φαίνεται πως αγνοήθηκαν οι πολεμιστές - ήρωες αυτοί για 70 ολόκληρα χρόνια, κάποιοι τους ανέσυραν από τη λήθη και τους τοποθέτησαν στο τιμητικό βάθρο που δικαιούνταν. Εύγε!
Αξίζουν το σεβασμό και την εκτίμηση όλων μας οι Αλέξανδρος Βουρδιας, Αθανάσιος Καραματσούκης και Δημήτριος Παπουτσής και πρέπει ακόμη να τιμούμε κι αυτούς που αυτόκλητοι, με την παρόρμηση του χρέους προς την ατομική τους αξιοπρέπεια προς την πατρίδα, αυτούς που θεώρησαν την κοινή υπόθεση χρέος τους και ανέλαβαν στους ώμους τους το μεγάλο βάρος να προμαχήσουν, στον αγώνα για τα ιδανικά της πατρίδας και τους Έθνους.
Αυτούς κι αυτούς τιμούμε σήμερα, μαζί με 'κείνους του έπους του '40. και τους τιμούμε όλους. Τους επώνυμους και τους ανώνυμους. Κι αυτούς που ζουν ακόμη ανάμεσά μας κι αυτούς που χάθηκαν στα σκοτεινά χρόνια της κατοχής. Γιατί, χάρις σ' αυτήν τη θυσία, αυτών που προτίμησαν τον κίνδυνο από τον εφησυχασμό, ξαναβγαίνει μέσα από τα ερείπια και τους τάφους άτρωτη η ελληνική λευτεριά.
Όμως, πολλοί πιστεύουν πως, ό,τι οι Έλληνες κερδίζουν στον καιρό του πολέμου, το χάνουν στον καιρό της ειρήνης. Γιατί άραγε;
Αλλά και η αναφορά με κεντρικό θέμα τον εορτασμό "Η προσφορά του Ε.Ε.Σ. στον πόλεμο του 1940", νομίζω πως συμβαίνει για πρώτη φορά. Η εθνική αυτή τιμητική αναφορά στην προσφορά και τη θυσία των μελών του Ε.Ε.Σ. στο έπος του '40 αποτελούσε χρέος των επιζώντων. Διότι η προσφορά αυτή ήταν τόσο σημαντική και τεράστια στην έκβαση του πολέμου εκείνου, που δεν είναι καθόλου εύκολο να αποτιμηθεί.
Συγχαρητήρια στους εκτελεστές της ξεχωριστής αυτής γιορτής που θα γίνει την Τετάρτη 27 Οκτωβρίου 2010 στις 9.30 το πρωί στο Πολιτιστικό Κέντρο Κολινδρού.
Εύγε σ' όλους σας. Ευχές για μιμητές.
πηγή : Πιερικοί Αντίλαλοι
27.10.2010 Ελεύθερο Βήμα
Της πατρίδας μου η σημαία
Θυμάμαι πριν 30 χρόνια περίπου τον παππού μου ,με καλούσε για να πιούμε ένα ποτήρι κρασί,το έφερνε κουτσαίνοντας σε μια μεγάλη γυάλινη κανάτα.Στο πόδι είχε χτυπηθεί από σφαίρα στον πόλεμο του '40 πάνω στα βουνά.Μια πληγή που πάντα έμοιαζε ανοιχτή.
Πάντα μα πάντα όμως τέτοιες μέρες φρόντιζε να βάλει την σημαία στο κοντάρι με τον σταυρό έξω από το σπίτι .
Όταν μιλούσε για τον πόλεμο και την σημαία το σώμα του ίσωνε,κορδωνόταν λες και κάποιος του ζήτησε να κάτσει προσοχή.
Όλες οι ιστορίες από τον πόλεμο έβγαιναν από το στόμα του με μια άλλη χροιά, λες και όσοι πολέμησαν είχαν κάτι μαγικό στην φωνή τους όταν μιλούσαν για τότε.
Θυμάμαι πως εκείνη την εποχή,πριν από 30 χρόνια, το χωριό ήταν γεμάτο από Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν ως και μια εβδομάδα πριν από την γιορτή της 28ης.
Ήταν μέγα χρέος όλων των κατοίκων να φυλάξουν την σημαία καθαρή, σιδερωμένη και όταν έρθει η ώρα με περηφάνια να την κρεμάσουν στα μπαλκόνια ,στα παράθυρα,στους δρόμους ,στις καρδιές τους ,πάνω από όλα στις καρδιές τους .
Ονειρευόμουν και εγώ πως μόλις μεγαλώσω και κάνω δικό μου σπίτι θα πάρω την μεγαλύτερη και χρυσοκέντημένη σημαία για να βάλω , πάνω σε ένα ψηλό κοντάρι με έναν περήφανο σταυρό στο τελείωμα του να ατενίζει τον γαλάζιο Ελληνικό ουρανό.
30 χρόνια μετά (σήμερα)
είμαι τυχερός που έχω ακόμη την δουλειά μου και ξυπνάω το πρωί.
Οι εταιρίες πλέον κλείνουν η μια μετά την άλλη και είναι δύσκολο να γνωρίζω αν αύριο ξημερώνει μια μέρα που θα έχω τα αυτονόητα(δουλειά-σπίτι-φαγητό-την οικογένεια μου)
Κοντεύει 28η και καμία μα καμία κίνηση.
Ούτε στα μπαλκόνια ούτε στους δρόμους αλλά πάνω από όλα καμία σημαία στις καρδιές μας.
Αλλά θα μου πεις ποιος να σκαλώσει σημαία ?
Ο αλλοδαπός που μένει στο νοικιασμένο σπίτι στον κεντρικό δρόμο ?
Ο Έλληνας που δεν έχει ρεύμα και τηλέφωνο και κρύβεται να τον βρούνε οι δανειστές του?
Ποιος να βάλει σημαία ?
σημαία σημαίνει Περηφάνια ,γιορτή ,και εμείς πλέον ούτε περήφανοι είμαστε ,ούτε γιορτάζουμε.
Εγώ δεν πήρα ακόμη την χρυσοκέντητη σημαία που είχα τάξει στον εαυτό μου , και δεν είμαι πλέον σίγουρος αν ο ουρανός είναι γαλάζιος γιατί Ελληνικός δεν είναι σίγουρα.
Το μνημόνιο βλέπετε με έκανε να είμαι κρυμμένος στην γωνιά μου και να φοβάμαι να ξοδέψω τα 20 ευρώ που έχει μια σημαία για να την σκαλώσω στο σπίτι.
Άστα μωρέ ,ας δώσουμε αυτά τα 5 ευρώ στο παιδί να πάει μια βόλτα να κάτσει στα κομπιούτερ του net cafe και να διδαχθεί την ιστορία μέσα από το call of dutty (πολεμικό παιχνίδι).
Και εμείς ας κάτσουμε στο σπιτάκι μας με τα άλλα 15 ευρώ για να γεμίσουμε την άδεια μας κατσαρόλα ,χωρίς σημαία, χωρίς χρήματα
γιατί έτσι μας καταντήσατε.
Ο Παππούς μου κορδωνόταν που ήταν Έλληνας και εγώ ντρέπομαι να πω ότι είμαι Έλληνας.
Ο παππούς μου πολέμησε και πέθανε Έλληνας ,είναι τυχερός που δεν ζει για να δει πως κατάντησε η Ελλάδα μας,
είμαι σίγουρος πως θα δάκρυζε αν έβλεπε όλους αυτούς που στο όνομα της δημοκρατίας μας κλέψανε ότι σημαντικότερο είχαμε σαν λαός.
Την σημαία μας και την καρδιά μας!!
Δεν ξέρω τελικά αν ντραπώ που και φέτος δεν θα κρεμάσω σημαία.
Το σίγουρο είναι πως είμαι ο μόνος που σκέφτομαι έτσι
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
Πάντα μα πάντα όμως τέτοιες μέρες φρόντιζε να βάλει την σημαία στο κοντάρι με τον σταυρό έξω από το σπίτι .
Όταν μιλούσε για τον πόλεμο και την σημαία το σώμα του ίσωνε,κορδωνόταν λες και κάποιος του ζήτησε να κάτσει προσοχή.
Όλες οι ιστορίες από τον πόλεμο έβγαιναν από το στόμα του με μια άλλη χροιά, λες και όσοι πολέμησαν είχαν κάτι μαγικό στην φωνή τους όταν μιλούσαν για τότε.
Θυμάμαι πως εκείνη την εποχή,πριν από 30 χρόνια, το χωριό ήταν γεμάτο από Ελληνικές σημαίες που κυμάτιζαν ως και μια εβδομάδα πριν από την γιορτή της 28ης.
Ήταν μέγα χρέος όλων των κατοίκων να φυλάξουν την σημαία καθαρή, σιδερωμένη και όταν έρθει η ώρα με περηφάνια να την κρεμάσουν στα μπαλκόνια ,στα παράθυρα,στους δρόμους ,στις καρδιές τους ,πάνω από όλα στις καρδιές τους .
Ονειρευόμουν και εγώ πως μόλις μεγαλώσω και κάνω δικό μου σπίτι θα πάρω την μεγαλύτερη και χρυσοκέντημένη σημαία για να βάλω , πάνω σε ένα ψηλό κοντάρι με έναν περήφανο σταυρό στο τελείωμα του να ατενίζει τον γαλάζιο Ελληνικό ουρανό.
30 χρόνια μετά (σήμερα)
είμαι τυχερός που έχω ακόμη την δουλειά μου και ξυπνάω το πρωί.
Οι εταιρίες πλέον κλείνουν η μια μετά την άλλη και είναι δύσκολο να γνωρίζω αν αύριο ξημερώνει μια μέρα που θα έχω τα αυτονόητα(δουλειά-σπίτι-φαγητό-την οικογένεια μου)
Κοντεύει 28η και καμία μα καμία κίνηση.
Ούτε στα μπαλκόνια ούτε στους δρόμους αλλά πάνω από όλα καμία σημαία στις καρδιές μας.
Αλλά θα μου πεις ποιος να σκαλώσει σημαία ?
Ο αλλοδαπός που μένει στο νοικιασμένο σπίτι στον κεντρικό δρόμο ?
Ο Έλληνας που δεν έχει ρεύμα και τηλέφωνο και κρύβεται να τον βρούνε οι δανειστές του?
Ποιος να βάλει σημαία ?
σημαία σημαίνει Περηφάνια ,γιορτή ,και εμείς πλέον ούτε περήφανοι είμαστε ,ούτε γιορτάζουμε.
Εγώ δεν πήρα ακόμη την χρυσοκέντητη σημαία που είχα τάξει στον εαυτό μου , και δεν είμαι πλέον σίγουρος αν ο ουρανός είναι γαλάζιος γιατί Ελληνικός δεν είναι σίγουρα.
Το μνημόνιο βλέπετε με έκανε να είμαι κρυμμένος στην γωνιά μου και να φοβάμαι να ξοδέψω τα 20 ευρώ που έχει μια σημαία για να την σκαλώσω στο σπίτι.
Άστα μωρέ ,ας δώσουμε αυτά τα 5 ευρώ στο παιδί να πάει μια βόλτα να κάτσει στα κομπιούτερ του net cafe και να διδαχθεί την ιστορία μέσα από το call of dutty (πολεμικό παιχνίδι).
Και εμείς ας κάτσουμε στο σπιτάκι μας με τα άλλα 15 ευρώ για να γεμίσουμε την άδεια μας κατσαρόλα ,χωρίς σημαία, χωρίς χρήματα
γιατί έτσι μας καταντήσατε.
Ο Παππούς μου κορδωνόταν που ήταν Έλληνας και εγώ ντρέπομαι να πω ότι είμαι Έλληνας.
Ο παππούς μου πολέμησε και πέθανε Έλληνας ,είναι τυχερός που δεν ζει για να δει πως κατάντησε η Ελλάδα μας,
είμαι σίγουρος πως θα δάκρυζε αν έβλεπε όλους αυτούς που στο όνομα της δημοκρατίας μας κλέψανε ότι σημαντικότερο είχαμε σαν λαός.
Την σημαία μας και την καρδιά μας!!
Δεν ξέρω τελικά αν ντραπώ που και φέτος δεν θα κρεμάσω σημαία.
Το σίγουρο είναι πως είμαι ο μόνος που σκέφτομαι έτσι
ΑΝΑΓΝΩΣΤΗΣ
στους άγνωστους αγωνιστές
αφιερωμένο…….
στους άγνωστους αγωνιστές
αγγελος αγγελίδης
Πίσω, στιγμή δεν κοιτάξατε.
Ούτ΄ η ματιά σας, φοβήθηκε έστω για λίγο.
Τα πόδια σας, φτερά σα να έβγαζαν.
Και τα φτερά σας, ήταν φτερά και δικά μας.
Μαχητές, της νύχτας.
Τα δόντια σφίξατε επίμονα,
στη πείνα και στους παγετούς.
Σκοπός, ενάντια στους εχθρούς.
Τη γη μας θελήσαν, δική τους να κάνουν.
Υπουλα και ανορθόδοξα.
Την Ιστορία μας σιγά-σιγά,
με άλλα γράμματα προσπαθούν για να γράψουν.
Όμως άλλο τα όνειρα τα πονηρά,
και οι σκέψεις οι δόλιες.
Κι άλλο του Ελληνα το θάρρος και η ανδρεία.
Με ανάσες κοφτές και ματιές σα μαχαίρια.
Με τα δόντια σφιχτά, να κρατούν φυλαχτό το σταυρό.
Με το όπλο το άσπλαχνο, που ποτέ δεν αγάπησαν.
Ιεροί πολεμιστές.
Με μια δύναμη απ΄ το Θεό, για σκοπό ιερό.
Τα βουνά μας, λίγα για σας.
Γειτονιές κάνατε, της Ηπείρου τα σύνορα.
Τους εχθρούς από λύπηση αλλά και σεβασμό,
γιατί πάντα θα είμαστε Ελληνες,
τους εχθρούς μας…., ποτέ δε μισήσαμε.
Απάντηση μόνο, στις προκλήσεις τους δώσατε.
Απάντηση, που θα παίρνει και στο μέλλον την ίδια
όποιος άνανδρα, της φυλής των Ελλήνων τη δόξα ξεχνά.
Τη ξεκάθαρη και γιγάντια τότε απάντηση,
κάνατε πράξη.
Των γενναίων Ελλήνων,
της Αθήνας το ΟΧΙ και του Εθνους ολόκληρου,
της στερνής μας της ώρας, το μόνοιασμα.
Ηρωες Αξέχαστοι. Ελληνες Αθάνατοι.
Εμείς κι αν δεν ήμασταν τότε εκεί, σας γνωρίζουμε.
Και για πάντα τιμή σε σας, θα χρωστάμε.
στους άγνωστους αγωνιστές
αγγελος αγγελίδης
Πίσω, στιγμή δεν κοιτάξατε.
Ούτ΄ η ματιά σας, φοβήθηκε έστω για λίγο.
Τα πόδια σας, φτερά σα να έβγαζαν.
Και τα φτερά σας, ήταν φτερά και δικά μας.
Μαχητές, της νύχτας.
Τα δόντια σφίξατε επίμονα,
στη πείνα και στους παγετούς.
Σκοπός, ενάντια στους εχθρούς.
Τη γη μας θελήσαν, δική τους να κάνουν.
Υπουλα και ανορθόδοξα.
Την Ιστορία μας σιγά-σιγά,
με άλλα γράμματα προσπαθούν για να γράψουν.
Όμως άλλο τα όνειρα τα πονηρά,
και οι σκέψεις οι δόλιες.
Κι άλλο του Ελληνα το θάρρος και η ανδρεία.
Με ανάσες κοφτές και ματιές σα μαχαίρια.
Με τα δόντια σφιχτά, να κρατούν φυλαχτό το σταυρό.
Με το όπλο το άσπλαχνο, που ποτέ δεν αγάπησαν.
Ιεροί πολεμιστές.
Με μια δύναμη απ΄ το Θεό, για σκοπό ιερό.
Τα βουνά μας, λίγα για σας.
Γειτονιές κάνατε, της Ηπείρου τα σύνορα.
Τους εχθρούς από λύπηση αλλά και σεβασμό,
γιατί πάντα θα είμαστε Ελληνες,
τους εχθρούς μας…., ποτέ δε μισήσαμε.
Απάντηση μόνο, στις προκλήσεις τους δώσατε.
Απάντηση, που θα παίρνει και στο μέλλον την ίδια
όποιος άνανδρα, της φυλής των Ελλήνων τη δόξα ξεχνά.
Τη ξεκάθαρη και γιγάντια τότε απάντηση,
κάνατε πράξη.
Των γενναίων Ελλήνων,
της Αθήνας το ΟΧΙ και του Εθνους ολόκληρου,
της στερνής μας της ώρας, το μόνοιασμα.
Ηρωες Αξέχαστοι. Ελληνες Αθάνατοι.
Εμείς κι αν δεν ήμασταν τότε εκεί, σας γνωρίζουμε.
Και για πάντα τιμή σε σας, θα χρωστάμε.
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις
(
Atom
)