Γράφει ο Σπύρος Λαβδιώτης
Είναι γνωστό ότι την τελευταία τριετία η Ελληνική οικονομία έχει βρεθεί σε μια ιστορικά επώδυνη δοκιμασία βαθιάς και παρατεταμένης ύφεσης και πρωτοφανούς κοινωνικής
κρίσης, κατά τη διάρκεια της οποίας οι πολίτες κατέβαλαν τεράστιες θυσίες, αναγνωρίζει με παρρησία η εισηγητική έκθεση του Υπουργείου Οικονομικών. Όμως, αυτές οι θυσίες θα πιάσουν τόπο, μας διαβεβαιώνουν οι αξιωματούχοι του, καθώς διαμορφώθηκαν οι πρώτες συνθήκες εξόδου της χώρας από την κρίση το 2013 και θα κεφαλαιοποιηθούν σημαντικά επιτεύγματα το 2014 με τον Τακτικό Προϋπολογισμό του 2014, παγιώνοντας τη σταθεροποίηση των δημοσίων οικονομικών.
Τάδε έφη ο Υπουργός Οικονομικών και οι επιτελείς του στο τελικό σχέδιο του κρατικού προϋπολογισμού του οικονομικού έτους 2014, που κατατέθηκε προς συζήτηση και έγκριση στη Βουλή των Ελλήνων στα τέλη Νοέμβριου του 2013. Και το μέγα ερώτημα που ανακύπτει είναι, πώς οι αντιπρόσωποι του ελληνικού λαού θα εγκρίνουν με καθαρή τη συνείδηση ένα μόρφωμα κρατικού προϋπολογισμού, που καταδυναστεύει τους πολίτες που τους εξέλεξαν και υποθηκεύει με δυσβάστακτα χρέη τις μέλλουσες γενεές και τους απογόνους τους μέχρι το 2057.
Ο Τακτικός Προϋπολογισμός 2014 που ανέρχεται στα 117 δις ευρώ, είναι ένα μόρφωμα κρατικού προϋπολογισμού διότι εμπεριέχει ένα κονδύλι της τάξεως των 63.5 δις ευρώ ως έσοδα το οποίο προκύπτει από δάνεια που το βαπτίσανε με την επωνυμία ‘πιστωτικά έσοδα’. Δηλαδή, για να ισοσκελισθούν τα έσοδα και οι δαπάνες του προϋπολογισμού καταχωρήθηκε το 54% των εσόδων που προέρχονται από δάνεια τα οποία συνιστούν μελλοντικές υποχρεώσεις και δεν αποτελούν περιουσιακά στοιχεία. Η ιστορία δυστυχώς των ελλειμματικών προϋπολογισμών δεν σταματάει στον προϋπολογισμό του 2014, αλλά επεκτείνεται χρονικώς πιο πίσω.
Συγκεκριμένα, αμφότεροι οι προϋπολογισμοί του 2013 και 2012 για την ισοσκέλισή τους εμπεριέχουν ως έσοδα πιστωτικά δάνεια της τάξεως των 75.6 δις € και 130.5 δις €, αντίστοιχα. Ως αποτέλεσμα, το σύνολο των πιστωτικών εσόδων των προϋπολογισμών των τριών ετών 2012-2014 ανέρχεται στο κολοσσιαίο ποσό για την ελληνική οικονομία των 270 δις ευρώ. Απόρροια του επαχθούς Α’ και Β’ Μνημονίου των δανειακών συμβάσεων της εθνικής υποτέλειας και της εξαθλίωσης της ελληνικής κοινωνίας. Γι αυτό και ο ξένος Τύπος αναφέρει ότι η Ελλάδα με την αποδοχή των δανειακών συμβάσεων ίσως χρειαστεί 200 χρόνια για να ξεχρεώσει.
Εντούτοις, η κυβέρνηση ισχυρίζεται ότι υπάρχει ένα μικρό πλεόνασμα το 2013 και ένα μεγαλύτερο το 2014, εν μέρει αποτέλεσμα αύξησης των φόρων, περικοπής δαπανών κοινωνικής περίθαλψης και υγείας και καθυστέρησης πληρωμής περίπου 6.5 δις ληξιπρόθεσμων οφειλών του δημοσίου, που καταγράφονται εκτός του προϋπολογισμού! Και όμως ο πρωθυπουργός της χώρας θριαμβολογεί διακηρύσσοντας ότι η οικονομία βρίσκεται σε θετικό κύκλο ανάκαμψης. Αγνοώντας τα δυσάρεστα γεγονότα ότι το ΑΕΠ θα συρρικνωθεί περαιτέρω κατά 4% στα 183 δις ευρώ το 2013, το δημόσιο χρέος θα αυξηθεί στο 177.5% του ΑΕΠ, η ανεργία θα ξεπεράσει το εφιαλτικό επίπεδο του 28% κι ότι την πραγματική κηλίδα στο μέλλον της Ελλάδος την αποτελεί το δυσβάστακτο χρέος, τα « αιώνια κυλιόμενα» δάνεια που οφείλει η χώρα στους πιστωτές της.
Δεν πρέπει ο λογικά σκεπτόμενος πολίτης να διερωτηθεί πως είναι δυνατόν η ελληνική κοινωνία να ‘φέσωσε’ το δημόσιο με χρέος ύψους 270 δις ευρώ μέσα σε μία τριετία, ενώ ο ίδιος και η πλειονότητα του ελληνικού λαού την ίδια χρονική στιγμή έχει οδηγηθεί στη δυστυχία και την απόγνωση με την εφαρμογή των άκριτων μέτρων της αυστηρής λιτότητας των Μνημονίων.
Μόνο την τελευταία τετραετία (2010- 2013) οι πληρωμές σε τόκους του δημοσίου χρέους ανέρχονται ως ‘βοήθεια’ προς την Ελλάδα, όπως τη χαρακτηρίσουν οι κοινοτικοί εταίροι μας, σε 50 δις ευρώ. Οι τόκοι αυτοί πληρώνονται με τις ‘θυσίες’ της ελληνικής κοινωνίας μέσω φόρων, απολύσεων, μεταναστεύσεων, πτωχεύσεων, και πάσης φύσεως οριζόντιες περικοπές μισθών, συντάξεων και περίθαλψης, όπως ευθαρσώς αναγνωρίζουν οι αξιωματούχοι της κυβέρνησης. Όμως, αυτό που η πολιτική ηγεσία δεν αναγνωρίζει ή δημόσια δεν το ομολογεί, είναι γιατί η ελληνική κοινωνία υποχρεώνεται να γίνει η νέα Ιφιγένεια εν Αυλίδι. Τι έφταιξε ο απλός Έλληνας πολίτης για να μετατραπεί η χώρα του σε δουλοπαροικία του χρέους και να επωμιστεί αυτός το δυσβάστακτο χρέος των 270 δις ευρώ το οποίο προήλθε, πρωτίστως, από τις τεράστιες ζημίες των ‘δήθεν’ ελληνικών τραπεζών τις οποίες κοινωνικοποίησαν μέσω του προϋπολογισμού;
Τα στοιχεία των κρατικών προϋπολογισμών της περιόδου 2012 -2014 καταδεικνύουν ότι το πραγματικό δημοσιονομικό χρέος από το ποσό των 270 δις € που έχει καταγραφεί, ανέρχεται στα περίπου 35 δις € και το υπόλοιπο των 235 δις € συνιστά καθαρά τραπεζικό χρέος το οποίο εντάχθηκε με τις ευλογίες της πολιτικής ηγεσίας στους προϋπολογισμούς του κράτους. Έτσι, το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας με το Αίολο επιχείρημα ότι οι ‘ελληνικές’ τράπεζες είναι «πολύ μεγάλες για να αποτύχουν» (too big to fail) κοινωνικοποίησαν τις ολέθριες ζημιές τους.
Με άλλα λόγια, η χαριστική βολή της de facto χρεοκοπίας της Ελλάδος προέρχεται από το χρηματοπιστωτικό σύστημα της χώρας που το εποπτεύει, και συνεπώς φέρει την ευθύνη, η περίοπτη Τράπεζα της Ελλάδος, μια ανώνυμη εταιρία της οποίας η συντριπτική πλειοψηφία των μετόχων της, παραδόξως, μετά από 85 χρόνια λειτουργίας παραμένει ακόμη άγνωστη στον ελληνικό λαό. Κι αυτό αποτελεί προσβολή του δημοσίου αισθήματος του πολίτη και κατάφορη αδικία να επωμίζεται αυτός φορολογικώς τα τεράστια βάρη της αποτυχημένης επιχειρηματικής τους δραστηριότητας. Σε τι πράγματι έφταιξε η ελληνική κοινωνία σ’ αυτή την ακαταλόγιστη τραπεζική ανευθυνότητα, που την οδήγησε σε μακροχρόνια φτωχοποίηση και μετέτρεψε τη χώρα σε σύγχρονη αποικία με ένα αβέβαιο μέλλον υπό την κηδεμονία των διεθνών δανειστών;
Γιατί πρέπει ο έλληνας πολίτης να πληρώσει επιπλέον φόρους το 2014, κατά 2 δις € για να ανέλθουν τα τακτικά έσοδα από φόρους στα 45.7 δις € ( 25 % του εθνικού εισοδήματος) και να περικοπούν οι δαπάνες της υγείας και κοινωνικής περίθαλψης κατά 3.5 δις σε σχέση με το 2013• για να υποφέρουν οι ευπαθείς τάξεις; Ο κρατικός προϋπολογισμός 2014 τεκμηριώνει ότι οι συνολικές πρωτογενείς δαπάνες είναι μειωμένες στο επίπεδο των 42 δις € σε σχέση με 45 δις € το 2013. Έτσι, η κυβέρνηση ευελπιστεί ότι θα παρουσιάσει το πρώτο πραγματικό πρωτογενές πλεόνασμα το 2014, διότι το πλεόνασμα του 2013 αποτελεί μόνο ρητορικά λόγια. Λόγια της «δημιουργούς πειθούς» των αρχαίων σοφιστών, αφού ο τακτικός προϋπολογισμός καταγράφει ένα πρωτογενές έλλειμμα κράτους της τάξεως των 708 εκατ. €, αντί για πλεόνασμα.
Γι αυτό, ο Προϋπολογισμός 2014 πρέπει να καταψηφιστεί από τη Βουλή των Ελλήνων και να απορριφθεί ως καταστρεπτικός και ολέθριος για την οικονομική βιωσιμότητα της χώρας. Συνιστά έναν νέο προϋπολογισμό αυστηρής λιτότητας, χωρίς διέξοδο, που οδηγεί τη χώρα σε περαιτέρω οικονομικό μαρασμό και εξαθλίωση με τα φορολογικά έσοδα να προέρχονται από τους καταχρεωμένους έλληνες πολίτες οι οποίοι οδηγούνται στον παραλογισμό μέσω χαρατσιών κι αυξανόμενων φόρων, που επιβάλλονται υπό συνθήκες τόσο μεγάλης κρίσης και δυστυχίας.
Σχετικό:
http://justiceforgreece.wordpress.com/
