Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Αποκτά δε αυτή η ανήθικη πρακτική ακόμη μεγαλύτερη σημασία αν τα συγκεκριμένα πρόσωπα δεν είναι πολίτες της χώρας που έχουν βάλει στο στόχαστρό τους.
Ο Γκαλμπρέιθ υιός (του Τζον Κέννεθ Γκαλμπρέιθ) είναι ένας από αυτούς.
Καθηγητής στο Πανεπιστήμιο του Τέξας, στην έδρα Λόιντ Μ. Μπέντσεν και στέλεχος του Levy Institute, ο Τζέιμς Κέννεθ Γκαλμπρέιθ μπήκε
στη ζωή μας, όταν μας τον κουβάλησε εδώ ο Γ. Παπανδρέου, τον Ιανουάριο του 2010, για να τον εντάξει στην «ομάδα των σοφών» που θα τον συμβούλευαν πώς να ξεπεράσει η Ελλάδα την κρίση.
Στήθηκε ένας ωραίος καυγάς για τους μισθούς των «σοφών» (που έπρεπε να καλοπληρώνονται για να μας πάνε στο ΔΝΤ), οργανώθηκε και μια συζήτηση… επτά ωρών για την οικονομία, στο Ίδρυμα «Ανδρέας Παπανδρέου», υπό τον γενικό τίτλο «Καλές εμπειρίες υλοποίησης οικονομικών προγραμμάτων σε χώρες της ΕΕ και του ΟΟΣΑ» και μετά, ο Γκαλμπρέιθ και οι άλλοι κατέληξαν πως δεν υπήρχε άλλη λύση από τον μηχανισμό στήριξης και τα μνημόνια.
Ο Παπανδρέου έφυγε, αλλά ο Γκαλμπρέιθ έμεινε.
Απλώς πέρασε στην υπηρεσία του κ. Τσίπρα, με τον οποίο τώρα σχεδιάζει το μέλλον μας.
Τον περασμένο Μάρτιο, βρισκόταν στην Αθήνα για να λάβει μέρος (μαζί με τον άρτι αφιχθέντα από Βενεζουέλα κ. Τσίπρα) στη διημερίδα του Ινστιτούτου Ερευνών και Πολιτικής Στρατηγικής και του Levy Institute.
Πρόσφατα, ο Γκαλμπρέιθ (ναι, ναι αυτός που συμβούλευε τον Γιώργο πριν από το Καστελόριζο), μιλώντας στη γερμανική εφημερίδα Sueddeutsche Zeitung, δήλωσε πως φοβάται ότι η Ελλάδα δεν θα τα καταφέρει και πως οι ευρωπαϊκές κυβερνήσεις πρέπει να αλλάξουν πορεία, διαγράφοντας μέρος του ελληνικού χρέους, μεριμνώντας για τις ελληνικές τράπεζες, εφαρμόζοντας αναπτυξιακά μέτρα και διασφαλίζοντας τους αδυνάτους.
Ως εδώ καλά – αν και δεν έκανε τις σωστές προβλέψεις όταν συμβούλευε για τα αντίθετα τον Γ. Παπανδρέου, αλλά ο δολοφόνος επιστρέφει πάντα στον τόπο του εγκλήματος.
Αλλά από εκεί και πέρα, ο εκ των αυτουργών της σημερινής κατάστασης, παρεμβαίνει και στην πολιτική ζωή της χώρας μας.
«Η χώρα κυβερνάται άσχημα, τα ελλείμματα μεγαλώνουν, οι ελίτ προσπαθούν να πλουτίσουν ακόμα περισσότερο», δήλωσε – και ήταν σα να μιλούσε με το στόμα του κ. Τσίπρα.
Και όχι μόνο αυτό!
Λέει πως οι Βρυξέλλες θα πρέπει να στείλουν τα χρήματα… απευθείας στους αποδέκτες, παρακάμπτοντας την κυβέρνηση, επειδή «μέχρι τώρα τα χρήματα πήγαν συχνά σε λάθος κανάλια».
«Όχι άλλα χρήματα για κακές ή διεφθαρμένες κυβερνήσεις και διοικήσεις. Το πλεονέκτημα απευθείας καταβολής στον λαό είναι η αύξηση της κατανάλωσης και η ταχεία ανάκαμψη της οικονομίας», προσθέτει, κάνοντας λόγο για «πολύ παράξενα πράγματα», αναφερόμενος
στη δράση στην Ελλάδα μιας γραφειοκρατίας, υπό την έννοια μιας πολύ μικρής ομάδας πολύ πλούσιων ολιγαρχών.
Συγγνώμη, αλλά τι εννοεί ο πολύς Γκαλμπρέιθ όταν υποστηρίζει ότι τα χρήματα πρέπει να καταβάλλονται απευθείας στον λαό, παρακάμπτοντας την κυβέρνηση που είναι «κακή και διεφθαρμένη»;
Πρακτικά πώς μπορεί να γίνει κάτι τέτοιο;
Προφανώς, δεν γίνεται.
Και επομένως, αυτό που ζητά ο Γκαλμπρέιθ είναι να σταματήσει η χρηματοδότηση της Ελλάδας!
Και για να ενισχύσει την επιχειρηματολογία του καταφεύγει σε ψεύδη.
Όπως λέει, το 40% των αγροτικών εκτάσεων έχουν υποθηκευτεί σε μία και μοναδική τράπεζα, η οποία ιδιωτικοποιείται.
«Αν υπάρξει κρίση και δεν εξυπηρετούνται τα δάνεια, θα πάρουν υπό την κατοχή τους οι επενδυτές σχεδόν τη μισή καλλιεργήσιμη γη της χώρας. Πώς μπορεί να ισχύει κάτι τέτοιο;», διερωτάται, παραβλέποντας το γεγονός ότι τα μη εξυπηρετούμενα δάνεια της Αγροτικής έμειναν στο κράτος (ακριβώς για να μην εκποιηθεί καλλιεργήσιμη γη), ενώ είναι γνωστό πως καμιά τράπεζα δεν θα ήθελε να πάρει στα χέρια της μια γη που δεν θα μπορούσε να καλλιεργήσει χωρίς τους ιδιοκτήτες της.
(Ποιος θα πήγαινε να καλλιεργήσει ένα κατασχεμένο χωράφι, χωρίς αυτοί που το έχασαν να μην τον πάρουν με τις πέτρες;)
Το παζλ συμπληρώνεται με αναφορά του Γκαλμπρέιθ στην υπόθεση της ΕΡΤ:
«Για μένα είναι σαφές ότι η κρίση αλλάζει πρόσωπο. Από οικονομική κρίση, γίνεται κρίση των κεντρικών θεσμών. Το ότι έκλεισε τώρα ακόμα και η δημόσια ελληνική τηλεόραση, ένας θεσμός ελέγχου στη χώρα, δεν είναι καλό σημάδι».
Λέει δηλαδή τα ίδια με τον ΣΥΡΙΖΑ περί κρίσης θεσμών και Δημοκρατίας.
Υπενθυμίζω ότι τον περασμένο Ιούνιο, Γκαλμπρέιθ και Βαρουφάκης, με κοινό τους άρθρο στους Τάιμς της Νέας Υόρκης, υποστήριξαν πως η κρίση θα μπορούσε να φέρει την αριστερή αντιπολίτευση στην εξουσία στην Ελλάδα «κάτι που δεν θα είναι κακό για την Ευρώπη και τις Ηνωμένες Πολιτείες», καθώς «ο ΣΥΡΙΖΑ στέκεται ως εναλλακτική λύση και ο Τσίπρας έχει τώρα την ευκαιρία να γίνει πρωθυπουργός», διότι «ο ΣΥΡΙΖΑ δεν προτίθεται να εγκαταλείψει το ΝΑΤΟ ή τις αμερικανικές στρατιωτικές βάσεις».
(Αυτό, βέβαια, δεν ισχύει, καθώς η Πολιτική Απόφαση του Ιδρυτικού Συνεδρίου του ΣΥΡΙΖΑ προβλέπει απεμπλοκή από το ΝΑΤΟ και απομάκρυνση όλων των ξένων βάσεων, αλλά ο σκοπός αγιάζει τα μέσα, έτσι δεν είναι κύριοι οικονομικοί εγκέφαλοι;)
Και συνεχίζουν (οι οικονομικοί εγκέφαλοι):
«Πράγματι, αυτή τη στιγμή, ο ΣΥΡΙΖΑ μπορεί να είναι η καλύτερη ελπίδα της Ευρώπης».
Και:
«Μια κυβέρνηση του ΣΥΡΙΖΑ θα επιδιώξει αυτές τις μεταρρυθμίσεις και τη σωτηρία του ευρωπαϊκού σχεδίου. Και αυτό μπορεί να είναι μόνο καλό για τις Ηνωμένες Πολιτείες».
Καταλάβατε;
Γιατί αν δεν καταλάβατε, να τους ξαναβάλουμε να αρθρογραφήσουν μαζί.
