Μετά από αρκετούς μήνες κυοφορίας, κατά τη διάρκεια της οποίας δεν έλειψαν οι σκόπιμες διαρροές, οι παραπλανητικές δηλώσεις κυβερνητικών στελεχών αλλά και παραγόντων της
αντιπολίτευσης και οι ψεύτικες διαβεβαιώσεις περί απαραβίαστων κόκκινων γραμμών, η Κυβέρνηση έδωσε στη δημοσιότητα την πρότασή της για τη διαμόρφωση του νέου ασφαλιστικού συστήματος της χώρας.
Μια γενική παρατήρηση που μπορούμε να κάνουμε είναι ότι η προωθούμενη ρύθμιση εντάσσεται στα πλαίσια της μνημονιακής πολιτικής που η Κυβέρνηση ανέλαβε να εφαρμόσει υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο. Εκ του λόγου αυτού προκύπτει και η αδυναμία των κομμάτων της αντιπολίτευσης, τα οποία ψήφισαν το τρίτο μνημόνιο, να εκφέρουν πειστική εναλλακτική πρόταση.
Όπως είναι γνωστό η αποδοχή εκ μέρους της ελληνικής κυβέρνησης της νέας δανειακής σύμβασης και επομένως του τρίτου μνημονίου που τη συνοδεύει, αποτελούν συνέχεια της εσωτερικής υποτίμησης που έχουν επιβάλλει οι δανειστές και ειδικότερα το ΔΝΤ στη χώρα μας και εφαρμόζουν όλες οι κυβερνήσεις από το 2010 μέχρι σήμερα.
Η εφαρμογή της εσωτερικής υποτίμησης, η οποία στηρίζεται στην τριπλή συνταγή: απορρύθμιση εργασιακών σχέσεων, ιδιωτικοποιήσεις οργανισμών και άλλων δημοσίων τομέων της οικονομίας και περικοπές παντού, στο κοινωνικό κράτος, στις συντάξεις και στους μισθούς, έγινε με το πρόσχημα της καταπολέμησης των ελλειμμάτων και του χρέους. Στην πραγματικότητα όμως εκείνο το οποίο επεδίωκαν οι δανειστές και το πέτυχαν, ήταν η δημιουργία ενός τεράστιου οικονομικού ΣΟΚ που θα δρομολογούσε την κατάρρευση της οικονομίας, προκειμένου ο καπιταλισμός της καταστροφής να οικοδομήσει ένα διαφορετικό οικονομικό μοντέλο κομμένο και ραμμένο στα δικά του μέτρα και στην εξυπηρέτηση των δικών του συμφερόντων.
Έτσι εξηγείται γιατί το χρέος εκτοξεύθηκε από το 120% του ΑΕΠ στο 185%, ενώ σε πραγματικούς αριθμούς ξεπερνά τα 320 δις ευρώ, γιατί η ανεργία ξεπέρασε το 30% και γιατί συνεχίζεται με αμείωτους ρυθμούς η λιτότητα, εξαιτίας της οποίας το Ακαθάριστο Εγχώριο Προϊόν μειώθηκε πάνω από 25%.
Σε αυτό το οικονομικό περιβάλλον ήταν επόμενο τα συνταξιοδοτικά ταμεία να υποστούν καθίζηση, από την οποία δεν τα έσωσαν οι συνεχείς οριζόντιες περικοπές κύριων και επικουρικών συντάξεων. Το PSI του Βενιζέλου ήρθε να βάλλει την ταφόπλακα εξανεμίζοντας τα όποια αποθεματικά τους είχαν απομείνει.
Η σπουδή της Κυβέρνησης, να προχωρήσει άρον άρον σε μια ακόμη ασφαλιστική μεταρρύθμιση, δεν ξεκινά από την ανάγκη να βελτιώσει τα οικονομικά των ταμείων και να δημιουργήσει τις προϋποθέσεις άσκησης μιας άλλης πολιτικής η οποία να εγγυάται στους απόμαχους της δουλειάς μια αξιοπρεπή ζωή. Αντιθέτως οφείλεται στη δέσμευση την οποία έχει αναλάβει απέναντι στους δανειστές, υπογράφοντας το τρίτο μνημόνιο, για μείωση της συνταξιοδοτικής δαπάνης και ως εκ τούτου για την καταβολή πολύ μικρότερων συντάξεων. Εάν η πρόταση Κατρούγκαλου υλοποιηθεί στο εξής δεν θα μιλάμε για συντάξεις αλλά για προνοιακά επιδόματα
Βέβαια κανείς, από όσους ασκούν κριτική στο σχέδιο της Κυβέρνησης, δεν αναφέρεται στο πραγματικό διακύβευμα της ασφαλιστικής μεταρρύθμισης Κατρούγκαλου. Κόμματα και κοινωνικοί φορείς εργοδοτών και εργαζομένων εξαντλούν την κριτική τους σε επιμέρους ζητήματα αφήνοντας σκόπιμα να τους διαφύγει η ουσία. Και η ουσία είναι μία. Εάν η χώρα δεν απαλλαγεί από τις ασκούμενες νεοφιλελεύθερες πολιτικές δεν μπορεί να υπάρξει ανάπτυξη και επομένως πραγματική λύση του ασφαλιστικού.
Το μόνο ευχάριστο γεγονός πού προέκυψε από την όλη συζήτηση μέχρι σήμερα είναι ότι αποκαλύφθηκε επιτέλους στον ελληνικό λαό ο ομφάλιος λώρος που συνδέει τα μνημονιακά κόμματα με τους δανειστές – τοκογλύφους, τα συμφέροντα των οποίων εξυπηρετούν, σε βάρος του λαού τον οποίον υποτίθεται ότι αντιπροσωπεύουν.
Η Σοσιαλιστική Προοπτική σε καμιά περίπτωση δεν προτίθεται να συμβάλλει στον αποπροσανατολισμό των εργαζομένων και των συνταξιούχων ασκώντας κριτική σε επιμέρους ζητήματα της πρότασης που κατέθεσε η Κυβέρνηση. Την απορρίπτει συνολικά και ζητά επιτακτικά, σαν πρώτο μέτρο, την εφαρμογή των αποφάσεων του Συμβουλίου Επικρατείας η οποία επαναφέρει όλες τις συντάξεις στα επίπεδα του 2012
