Είμαστε αισίως στο 2014. Συνεχώς δεχόμενοι ,ως Κοινωνία, εδώ
εκ των έσω. Μέχρι και σήμερα επισημαίνονται: Φανταστικού
επιπέδου ασυδοσία, διαπλοκή, αδικία, ατιμωρησία και ανισοτιμία.
Μερικοί αντιδρούμε διαφοροτρόπως, άλλοι προβάλλουμε τον
ωχαδερφισμό (αδιαφορώντας και γιατί έχουμε σοβαρότερα
πράγματα να κάνουμε), άλλοι ήμαστε υπάκοοι ή και οκνηροί,
άλλοι προβάρουμε τις αλυσίδες μας και άλλοι αυτοκτονούμε
(6.000 > αυτοκτονίες).
Τα τελευταία χρόνια κυκλοφορούν εκφράσεις όπως: Μας
ψεκάζουν, είμαστε μουδιασμένοι σαν ναρκωμένοι, έχουμε
απάθεια και δεν αντιδρούμε, είμαστε αραχτοί επί του καναπέος
κάνοντας -αγανακτισμένοι- κριτική. Παλαιότερα οι Ισπανοί
έλεγαν: Σσσσσσσσσσστ να μην ξυπνήσουμε τους Έλληνες.
Όλα αυτά τα λέει περίπου και το πασίγνωστο τραγούδι, με την
αισιόδοξη ευχή: ΄΄Ε ρε θύμα, ε ρε ψώνιο, ε ρε σύμβολον αιώνιο,
αν ξυπνήσεις μονομιάς, θάρτει ανάποδα ο ντουνιάς΄΄.
Το θέμα είναι να συνειδητοποιήσουμε αν πράγματι κοιμόμαστε
όρθιοι και αν διαπιστώσουμε ότι όντως αυτό συμβαίνει, είδη
αρχίζουμε να ξυπνούμε.
Αν ξυπνήσουμε, το αμέσως επόμενο είναι το τι θα κάνουμε.
Πάντως χρειάζεται να προσέχουμε τους καλυμμένους Εφιάλτες,
τους επίδοξους ΣΩΤΗΡΕΣ, τους επαγγελματίες λαμόγια
-πολιτικούς – συνδικαλιστές και τους κάθε λογής
Πατριδοκάπηλους.
Ο καθένας μας άς κάνει στον χώρο του, αυτό που θεωρεί σωστό,
δίκαιο, τίμιο, ηθικό και χρέος του, σαν να είναι ελεύθεροςπολίτης
και όχι σαν αδύναμος καημένος. Ας θεωρήσει ότι με αυτόν τον
τρόπο, ατομικά ο καθένας και κατά το ποσοστό που μπορεί να του
αναλογεί, σώζει την Πατρίδα του (Τα παιδιά, την Παιδεία, την
γλώσσα, την πολιτιστική παράδοση, τα Μνημεία, την ιστορία, το
έδαφος, τον ουρανό, τον αέρα, τα νερά, την πραγματική
ανάπτυξη, την δικαιοσύνη, την -όσο γίνεται- άμεση Δημοκρατία,
την ελευθερία).
Ο καθένας άς κάνει ότι μπορεί.
Παρακάτω παραθέτω ένα κείμενο, έχοντας την φιλοδοξία κι
ελπίζοντας να συμβάλω κι εγώ, στην κατανόηση ορισμένων
φαινομένων, ή έστω να δώσω ένα θετικό ερέθισμα.
Η κατανόηση και η γνώση αποτελούν δύναμη, που μας
χρειάζεται.
Το κείμενο
Ο μέσος άνθρωπος, εκτός από τα βασικά απαιτούμενα για την
καθημερινότητα της ζωντανής πραγματικότητας, «ψωμί» δηλαδή
εργασία, παιδεία, ελευθερία, έχει ανάγκη από όνειρα, για να ΄χει
νόημα και ποιότητα στην ζωή του.
Τα όνειρα είναι ανέξοδα. Όμως το να εμποδίζεται κάποιος από το
να μπορεί να κάνει όνειρα, ισοδυναμεί με ψυχική καταστροφή.
Ακόμα, χωρίς ατομικά όνειρα και ομαδικά σχέδια στα πλαίσια της
Κοινωνίας, δεν έρχεται εξελικτικά ο πολιτισμός. Όλα αυτά
αφορούν μεν τον συγκεκριμένο άνθρωπο, αλλά σαν υπόβαθρο για
έναν ανθρωπιστικό πολιτισμό, οπωσδήποτε χρειάζεται μια
επιτρεπτική, στηρικτική και απαραίτητα προστατευτική για το
άτομο κοινωνία και Πολιτεία.
Όμως για να ζει κάποιος, χρειάζεται να εργάζεται (εργάζομαι για
να ζω). Η κοινωνία έχει χρέος, απαιτείται να μεριμνά, ώστε να
μην έρθει ποτέ η στιγμή, που ο άνθρωπος να ζει για να δουλεύει
(ζω για να δουλεύω).
Αν συμβεί αυτό, τότε σημαίνει ότι η κοινωνία, μέσω της
Πολιτείας, έχει αποτύχει, ότι έχει δεχθεί την επίθεση, αλλά και την
κατάληψη από «τοξικούς παράγοντες» και ότι έτσι, οι άνθρωποι
ουσιαστικά βρίσκονται υπό ορατή ή αόρατη κατοχή.
Το σημείο αναφοράς σε μία Κοινωνία, έχει μετατοπισθεί από την
ιδανική θέση «Άνθρωπος» και έχει μεταφερθεί στην εξουσία
διαφόρων αποχρώσεων και σχημάτων.
Όταν διαπιστώνεται κάτι τέτοιο, τότε, πάση θυσία και το ταχύτερο
δυνατόν, χρειάζεται να γίνει κατεπειγόντως, θεραπεία της
κατάστασης. Αλλά να μην ξεχνούμε πως η καλύτερη θεραπεία
είναι η ... πρόληψη.
Το έργο της πρόγνωσης, πρόληψης και διάγνωσης ενδεχόμενης ή
συντελούμενης κατοχικής εξεργασίας, δυνατόν να το έχουν οι
ευαίσθητοι γνώστες και μελετητές της ψυχοδυναμικής των
κοινωνικών καταστάσεων, οι καλλιτέχνες και πρέπει να το έχουν
οπωσδήποτε ο ενεργός πολίτης, οι πολιτικοί, οι δημοσιογράφοι
(όχι οι ΄΄δημοσιογράφοι΄΄) και βέβαια οι θεωρούμενοι πνευματικοί
άνθρωποι και όλοι οι Ακαδημαϊκοί.
Η επίπτωση της επιθετικότητας του περιβάλλοντος (όλων των
επιπέδων) στον άνθρωπο, διαφέρει ανάλογα με την ποιότητα, την
ποσότητα και τον χρόνο επίδρασης αυτής της επιθετικότητας.
Μπορεί να είναι είτε αιφνίδια επίθεση λχ σεισμός, φωτιά, ισχυρή -
απότομη πτώση στο χρηματιστήριο, εργασιακές απολύσεις, κλοπή
(σε άτομα ή ομάδες), βιαιοπραγίες από εγκληματικές ομάδες κλπ,
είτε χρόνια επίθεση όπως λχ. σε στρατόπεδα συγκέντρωσης τύπου
SS (Νταχάου, Άουσβιτς, Γκουαντανάμο), και κατοχή όλων των
επιπέδων και αποχρώσεων.
Η χρόνια επίθεση στο άτομο, μπορεί να οφείλεται και σε μια
γενικευμένη απαξιωτική πολιτική κυβερνήσεων, λόγω αδυναμίας,
αφέλειας, ανικανότητας, «διάβρωσης» ή … επί σκοπόν (προσοχή!
Να μην θεωρηθεί αυτό άκριτα, ως υπερβολή), επιθέσεων
κερδοσκόπων, επί μέρους απαξιωτικών κυβερνητικών σχεδίων για
την παιδεία, την υγεία, τη γεωργία, την κτηνοτροφία, Κρατικούς
Οργανισμούς κλπ.
Να μην ξεχνούμε την τυχόν επιβολή από κράτη, Οργανώσεις,
εταιρείες. Γιατί ο κόσμος δεν είναι μόνο αυτός που φαίνεται.
Υπάρχει και η σκοτεινή, η αθέατη πλευρά του φεγγαριού.
Αυτή η τελευταία (χρόνια επίδραση), εμφανίζεται στα άτομα με
την μορφή βιούμενων συνεχώς (ισχυρών, ή λιγότερο ισχυρών)
βλαπτικών επιδράσεων.
Λόγω της χρονιότητας, το συνηθίζει ο άνθρωπος και έτσι είναι
δυνατόν να γίνει αποδεκτή με ανοχή, η συνέχιση της
επιθετικότητας του περιβάλλοντος. Αυτό βέβαια μπορεί να
συντελέσει σε μεγάλες πληθυσμιακές ομάδες, στην –σε
μεγαλύτερο ή μικρότερο βαθμό- περαιτέρω «νάρκωση» και
αποδοχή της όλης κατάστασης, με συνέπεια το να αποτελέσει
αυτή δεδομένο. Με τελική κατάληξη την απόσυρση (SOS) του
συνειδητού εαυτού και την ανάδυση του ενστικτώδους. Το άτομο
μπορεί να περιέρχεται σε παραίτηση, ή να μετατρέπεται σε έναν
κατασκευασμένον υπήκοο, με άκριτη υπακοή. Αναφύονται
δηλαδή προοδευτικά, συνθήκες, που μπορεί να οδηγήσουν σε
αγελαίες καταστάσεις.
Έτσι, αν το άτομο δεν αντιδράσει έγκαιρα, συνειδητά, δυναμικά
και σε πλαίσιο αλληλεγγύης και Πολιτείας (φευ) που να νοιάζεται,
μπορεί να αποσύρεται αμυντικά με «Φυγή - Αποφυγή» ο
συνειδητός Εαυτός. Ταυτόχρονα μπορεί να εμφανιστεί στη θέση
του ο ενστικτώδης, με προεξάρχον το τομαριστικό ένστικτο της
αυτοσυντήρησης και το επιθετικό γενετήσιο ένστικτο (με
διαστρευλώσεις).
Δηλαδή στην οξεία ή χρόνια επίθεση, εμφανίζονται ασυνείδητες
προστατευτικές διεργασίες - άμυνες, που εκφράζονται βέβαια, με
ανάλογες συμπεριφορές.
Έτσι εξαφανίζονται, αναστέλλονται ή ελαχιστοποιούνται
διεργασίες, που έχουν σαν τελικό προϊόν, την έκφραση γνώμης,
συναισθήματος και εν τέλει συμπεριφοράς τύπου «Θέσης –
έκφρασης».
Σε βαρύτερες καταστάσεις, αυτό που επικρατεί είναι η
ελαχιστοποίηση της παραγωγής ιδεών, μέχρι τη μη έκφραση
(ανέκφραστος και σιωπηλός), μονοίδεασμού (συνεχώς
ανακυκλώνει ένα σκεπτικό αντικείμενο ή φωνάζει μονολεκτικά:
λχ στην αιφνίδια επιθετικότητα στο σχετικό παράδειγμα «φωτιά-
φωτιά»).
Αναφορικά με το συναίσθημα, επισημαίνεται η παραγωγή
αρνητικού συναισθήματος (φόβος – τρόμος), ή η επιπέδωση του
συναισθήματος και εμφάνιση συμπεριφορών «Φυγής –
Αποφυγής», από εκδηλώσεις κρίσεων πανικού, έως εκδηλώσεις
υποταγής με απάθεια και ψυχοκινητική εμβροντησία.
Όταν εμφανίζεται και δρα το ένστικτο της αυτοσυντήρησης, που
αποτελεί ασυνείδητη λειτουργία, είναι -όπως θίξαμε- σαν να
αναλαμβάνει τη διακυβέρνηση ο «αυτόματος πιλότος», ενώ ο
«καπετάνιος», ο συνειδητός εαυτός, αποσύρεται (ουσιαστικά
παραγκωνίζεται).
Προσοχή! Τα ανωτέρω δεν αφορούν μόνο τον μεμονωμένο
άνθρωπο, αλλά και το σύνολο κοινωνικών μονάδων, που σαν
σώμα με τις μεταξύ τους διασυνδέσεις και διαντιδράσεις,
απαρτίζουν ομάδα - ομάδες, ή την κοινωνία γενικότερα.
Έτσι, κακές εξουσίες μπορεί να χρησιμοποιούν την πίεση πάνω
στις ομάδες, πίεση από υπαρκτούς ή κατασκευασμένους
κινδύνους, ή και από ένα αλλαλούμ, ώστε σε τελική ανάλυση, με
το μηχανισμό που αναφέρθηκε (απόσυρση, «Φυγή – Αποφυγή»),
τα άτομα να γίνονται ανενεργά ή να ποδηγετούνται.
Ας το ξανατονίσουμε: Ο Φόβος είναι το εργαλείο καθυπόταξης
ατόμων και συνειδήσεων.
Η Λατρεία της βίας
Μπορεί να μένουμε την κάθε φορά έκπληκτοι, από το γεγονός ότι
υπάρχουν άνθρωποι που λατρεύουν τη βία (Κατ΄ αποκλειστικότητα πολεμικές ταινίες, ιντερνετικά παιχνίδια βίας,
΄΄παιχνίδια΄΄ με όπλα, ζωντανές συμπολοκές κλπ). Βλέπουμε
ορισμένους έφηβους και ενήλικες, να γίνονται ένθερμοι θιασώτες
και να μετέχουν φανατικά σε καταστάσεις βίας.
Η εξήγηση αυτού του πολύπλοκου φαινομένου ίσως ναείναι
τελικά πολύ … απλή. Οι έφηβοι αυτοί, οι νεαροί ενήλικες αλλά
και μεγαλύτερης ηλικίας άτομα, έχουν χαμηλή αυτοεκτίμηση και
ανασφάλεια. Όταν είναι με τη μεριά της βίας, δηλαδή της
εκφρασμένης καταστροφικής δύναμης, νοιώθουν και αυτοί λχ
στην ομπρέλα της όποιας συμμορίας και γενικότερα εξουσίας,
κατ΄ αρχήν προστατευμένοι, από βία διαφόρων επιπέδων και
εκπορεύσεων αλλά και από την ίδια την εκφραζόμενη
καταστροφική δύναμη, που αποτελούν μέλη της. Βιώνουν τον
εαυτό τους, ως απρόσωπο μέλος της ομάδας, που απαιτεί υπακοή.
Η ομάδα αναλαμβάνει η ίδια την προστασία τους και την ευθύνη,
είτε πρόκειται για απλή ομάδα δομής λειτουργίας αγέλης με
ευκαιριακό αρχηγό, είτε για σύνθετη, πυραμιδικής δομής
οργάνωση. Τα ανασφαλή αυτά άτομα, αποκτούν ταυτότητα
(νούμερο), εκχωρώντας την βούλησή τους ως (απρόσωποι)
στρατιώτες, στην ομάδα και νοιώθουν να υπάρχουν μέσω των
καταστάσεων της υπακοής (κατασκευασμένοι υπήκοοι) και της
στρατευμένης βίας (Ορισμένα ηλεκτρονικά παιχνίδια,
Χουλιγκανισμός, Συμμορίες, Σατανισμός, Ρατσιστικές
Οργανώσεις, Φασισμός και Δικτατορίες όλων των αποχρώσεων).
Οι άνθρωποι αυτοί γενικά ως αναφέρθηκε, έχουν χαμηλή
αυτοεκτίμηση. Διότι προφανώς ένοιωσαν κατ΄ αρχήν πάνω τους,
άμεσα ή έμμεσα για λογαριασμό άλλου, την επίδραση της βίας,
του «ευνουχισμού» και της απαξίωσης. Δεν βίωσαν τον έρωτα για
άτομα, καταστάσεις, αντι-κείμενα (λχ είμαι ερωτευμένος με την
εργασία μου). Παραιτήθηκαν και δεν έκαναν το ταξίδι στην
Ιθάκη, που οφείλει να το κάνει ο κάθε άνθρωπος, για να βρει τον
εαυτό του.
Σημείωση: Πολλά εγκλήματα έχουν ως βάση τους τη διαστροφή
του καταπιασμένου σεξουαλικού ενστίκτου.
Στη συνέχεια, στην ψυχή τους, προστατευτικά, έλαβε χώρα το
φαινόμενο «Ταύτιση με τον δυνατό επιτιθέμενο». Έτσι απέκτησαν
την αίσθηση ότι με την ταύτιση έγιναν και οι ίδιοι δυνατοί,
εκχωρώντας την συνειδητή βούλησή τους (υπήκοοι) στον αρχηγό
ή την Οργάνωση με τις ιδέες της. Ακόμα γλυτώνουν ίσως και το
ενδεχόμενο να γίνουν οι ίδιοι θύματα.
Μερικές υπενθυμήσεις:
Η Επιθετικότητα είναι:
- Είτε σαφώς αμυντική (προστατευτική) κατάσταση.
- Είτε στηρικτική κατάσταση, για την πραγματοποίηση της
επιθυμίας μέσω καταστροφής στο περιβάλλον (καταστροφική
πρόδρομη «άμυνα», για την πραγματοποίηση αρπαγής, επιθυμίας
ή ανάγκης).
Η Επιθετικότητα εκ μέρους των ισχυρών, πάντα εγείρει άμυνες
στο ίδιο το περιβάλλον τους, που είναι απάντηση με:
- Συμπεριφορά «Επιθετικότητα» (Βία στη βία της εξουσίας)
- Συμπεριφορά «Φυγή – αποφυγή» (φόβος, αδιαφορία)
- Συμπεριφορά «Απολογία» (ενοχοποιήσεις)
Η πρώτη περίπτωση δυνατόν να δημιουργήσει την ενεργό
Αντίσταση, ή αντίθετα να κατασκευασθεί λόγω του φόβου ένας
υπήκοος (Ταύτιση με τον επιτιθέμενο).
Οι δύο τελευταίες, εκτός από την καθεαυτήν άμυνα, συντελούν
μέσω του φόβου, στην ποδηγέτηση των ανθρώπων.
Διότι ο φόβος είναι το εργαλείο επιβολής, καθυπόταξης και
ποδηγέτησης ανθρώπων και συνειδήσεων.
Χρειάζεται επομένως να μελετήσουμε επισταμένως αυτή την
έννοια (παρότι φαίνεται αυτονόητο το τι είναι φόβος), για να
κατανοήσουμε και να κάνουμε πρόληψη και θεραπεία, σε αυτό
που ονομάζουμε φόβο και να κάνουμε αντιπαραβολή με την
ασφάλεια, την έκφραση, τον έρωτα και την δημιουργία.
Σωτήρης Μιχ. Τσιλίκας
Από την εργασία: Το Επιθετικό περιβάλλον, το ένστικτο της
αυτοσυντήρησης και η λατρεία της βίας ( 21-09-13)
