Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Έχουμε περάσει τη ζωή μας ακούγοντας διάφορα «θα» στη Θεσσαλονίκη.
Κάθε άλλο παρά τυχαία, σταθερά κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβριο, η Θεσσαλονίκη αποκαλείται σκωπτικώς… «Θασσαλονίκη»!
Αυτή τη φορά, κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Ο πρωθυπουργός έκανε μια ομιλία όπως ακριβώς είχε προαναγγελθεί:
Έχοντας καταστήσει σαφές ότι πλέον κανείς δεν μπορεί – ανέξοδα και ατιμωρητί – να δίνει υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, έδωσε το περίγραμμα του οδικού χάρτη και των σταθμών του ως προς την σταδιακή ελάφρυνση της φορολογίας.
Και εξειδικευμένα μίλησε μόνο για το πετρέλαιο θέρμανσης, δεδομένου ότι αρχίζει η διανομή του.
Κάθε άλλο παρά τυχαία, σταθερά κάθε χρόνο, τον Σεπτέμβριο, η Θεσσαλονίκη αποκαλείται σκωπτικώς… «Θασσαλονίκη»!
Αυτή τη φορά, κάτι τέτοιο δεν υπήρξε. Ο πρωθυπουργός έκανε μια ομιλία όπως ακριβώς είχε προαναγγελθεί:
Έχοντας καταστήσει σαφές ότι πλέον κανείς δεν μπορεί – ανέξοδα και ατιμωρητί – να δίνει υποσχέσεις που δεν μπορούν να πραγματοποιηθούν, έδωσε το περίγραμμα του οδικού χάρτη και των σταθμών του ως προς την σταδιακή ελάφρυνση της φορολογίας.
Και εξειδικευμένα μίλησε μόνο για το πετρέλαιο θέρμανσης, δεδομένου ότι αρχίζει η διανομή του.
Όλες τις άλλες εξειδικεύσεις τις παρέπεμψε στη διαδικασία κατάρτισης του προϋπολογισμού.
Προφανώς!
Διότι όταν κυβερνάς, έχεις μπροστά σου κάποιον προϋπολογισμό.
Ενώ όταν δεν κυβερνάς, φαντασιώνεσαι όποιον προϋπολογισμό θέλεις – και επομένως υπόσχεσαι ό,τι θέλεις.
Αν στη Θεσσαλονίκη είχαν ακουστεί οι γνωστές κούφιες υποσχέσεις, είναι βέβαιο ότι οι διάφοροι κήνσορες θα έσπευδαν να χλευάσουν και να μιλήσουν για τα γνωστά «θα».
Αυτά που φαίνεται ότι θα ακούσουμε το προσεχές σαββατοκύριακο από τον αρχηγό της αξιωματικής αντιπολίτευσης.
Και πώς αντιμετωπίστηκε αυτή η υπεύθυνη στάση;
Μα με τις γνωστές κραυγές – ότι ο πρωθυπουργός έδωσε «ψίχουλα» φοροελαφρύνσεων, ότι έκανε «ωραίες εξαγγελίες», ότι περιμένει… ISO για το χρέος και εξαγγέλλει πιστοποιητικά βιωσιμότητας, ότι αποδείχθηκε πως εξουσιάζει η τρόικα, ότι ακούστηκαν ψευδείς εξαγγελίες.
Δυσκολεύεται κανείς, τέλος, να αντιληφθεί προς τι οι ειρωνείες περί της ανάγκης να κηρυχθεί επίσημα βιώσιμο το χρέος.
Συγγνώμη, αλλά αυτό δεν είναι το θέμα; Αυτό δεν θέλουμε;
Να κηρυχθεί δηλαδή το χρέος μας και επίσημα βιώσιμο, διότι μόνο σ’ αυτήν την περίπτωση θα θεωρηθεί ότι έχουμε σωθεί και επομένως θα σταθεί δυνατόν να έλθουν κάποιοι άνθρωποι να επενδύσουν τα χρήματά τους στη χώρα μας (και να δημιουργήσουν θέσεις εργασίας) σίγουροι ότι δεν θα χάσουν τα λεφτά τους.
Αναρωτιέται κανείς με ποιον άλλο τρόπο μπορούμε να βγούμε από το τέλμα.
Διότι ο ουρανός δεν βρέχει ούτε δάνεια, ούτε θέσεις εργασίας…
