Το κουβάρι των
ιμπεριαλιστικών ανταγωνισμών και
αντιθέσεων ξετυλίγεται επικίνδυνα στην ΑΟΖ της Κύπρου. Η ΑΟΖ
της Κύπρου
αποτελεί ένας ακόμα κρίκος που αντανακλούνται οι γενικότεροι
ιμπεριαλιστικοί ανταγωνισμοί των ΝΑΤΟ – ΗΠΑ – Ε.Ε, με Ρωσία και Κίνα, για το
ποιος θα κυριαρχήσει στο ξαναμοίρασμα των ενεργειακών πηγών, των δρόμων μεταφοράς τους
και μεταφοράς εμπορευμάτων.
Από την σκοπιά των συμφερόντων των αστικών
τάξεων, περιφερειακές δυνάμεις όπως η Ελλάδα και η Τουρκία, με την δεύτερη να
γίνεται διαρκώς πιο επιθετική, οι
εξελίξεις σημαίνουν, ποια καπιταλιστική τάξη, ποιας χωράς, θα πάρει περισσότερα
κομμάτια – μερίδια από την αναδιανομή
της ενεργειακής πίττας, στο φόντο πάντα της ισχνής καπιταλιστικής ανάπτυξης και
στον φόβο να πάμε σε μια νέα συγχρονισμένη παγκόσμια οικονομική κρίση.
Στο πλαίσιο αυτό οι
αστικές τάξεις Ελλάδας και Τουρκίας αξιώνουν αναβαθμισμένο ρόλο στην περιοχή,
συντάσσοντας πίσω από ιμπεριαλιστικούς πόλους και ιμπεριαλιστικές
λυκοσυμμαχίες.
Η συγκυβέρνηση ( ΣΥΡΙΖΑ
– ΑΝΕΛ ) για λογαριασμό της εγχώριας αστικής τάξης κάνει τον σημαιοφόρο της
πολιτικής των ΗΠΑ και του ΝΑΤΟ στην περιοχή και ως πρόθυμοι, μετατρέπουν σιγά, σιγά
όλη την χώρα σε ένα απέραντο ορμητήριο των ιμπεριαλιστικών επιδιώξεων.
Η επικίνδυνη –
τυχοδιωκτική αυτή πολιτική μόνο ασφάλεια και σταθερότητα δεν προσφέρει στην
χωρά μας, όπως επαίσχυντα προπαγανδίζει η συγκυβέρνηση. Την ώρα που η Τουρκιά
οξύνει τις προκλήσεις της, με το ΝΑΤΟ και τους Αμερικανούς να παίζουν τον ρόλο
του Πόντιου Πιλάτου με πιο χαρακτηριστική
περίπτωση την κράτηση των 2
φαντάρων μας από το τουρκικό αστικό κράτος.
Σήμερα βλέπουμε ισχυρά
μονοπώλια της ενέργειας όπως η EXXON MOBIL, η TOTAL, κ. α, να έχουν αποκτήσει τα δικαιώματα της εξόρυξης στην ΑΟΖ της Κύπρου.
Σε αυτή την κατεύθυνση και της όξυνση
των ανταγωνισμών, παρακολουθούμε αυτές τις ήμερες να στήνεται ένα επικίνδυνο στρατιωτικό
σκηνικό, με καπιταλιστικά κράτη που εκπροσωπούν μονοπωλιακούς ομίλους, να είναι έτοιμα να
συγκρουστούν και να γενικευτεί μια σύρραξη, στην ευρύτερη περιοχή της λεκάνης
της νοτιοανατολικής μεσογείου.
Οι λαοί δεν πρέπει να
μείνουν απαθείς σε αυτές της εξελίξεις και ούτε βέβαια να συνταχθούν πίσω από
ιμπεριαλιστικές συμμαχίες, γιατί τα συμφέροντα τους είναι σε αντιδιαστολή με
τις ιμπεριαλιστικές επιδιώξεις.
Οι μονοπωλιακές εταιρίες
αξιώνουν την εξόρυξη του ενεργειακού πλούτου όχι για να καλύψουν της λαϊκές ανάγκες,
να υπάρχει φθηνή ενέργεια, πετρέλαιο, φυσικό αέριο στους λαούς, αλλά για να
αυξήσουν τα υπερκέρδη τους, αξιοποιώντας και όλο το σύγχρονο αντιλαϊκό –
αντεργατικό νομικό οπλοστάσιο, που διαρκώς το συμπληρώνουν με νέα μέτρα, σε όλα
τα καπιταλιστικά κέντρα και κράτη, με στόχο να γίνει ακόμα πιο φθηνή η τιμή της εργατικής δύναμης, μέσα από την
κατακρήμνιση εργασιακών – μισθολογικών –
ασφαλιστικών -κοινωνικών δικαιωμάτων.
Οι λαοί πρέπει να
προτάξουν το δικό τους σχέδιο, να μην ταυτιστούν με τα συμφέροντα των αστικών
τους τάξεων που τα βαφτίζουν εσκεμμένα και παραπλανητικά << εθνικά
>> και είναι αλλότρια ως προς τα δικά
τους ταξικά συμφέροντα.
Να αντιπαλέψουν με σθένος τον ιμπεριαλιστικό
πόλεμο, να αναδείξουν τον χαρακτήρα αυτών των ανταγωνισμών, να καταγγείλουν και
να παλέψουν ενάντια στον εθνικισμό από
όπου και αν προέρχεται, που είναι εργαλείο στα χέρια των αστικών τάξεων, για να
ματώσουν τους λαούς για τα δικά τους συμφέροντα.
Ο λαός να
επαγρυπνεί και να αξιολογεί της
εξελίξεις από το πρίσμα των δικών του συμφερόντων.
Σε αυτή την κατεύθυνση
να αποκρούσει αν χρειαστεί οποιαδήποτε πολεμική απειλή για να υπερασπιστεί την εδαφική
ακεραιότητα της χώρας, τα σύνορα μας και να μην δείξει καμιά εμπιστοσύνη στην αστική
τάξη, που συμμετέχει στους πολέμους ως συνέχεια της πολιτικής που φτοχωχοποιεί
και εξαθλιώνει τους λαούς, στην υποφαινόμενη ειρηνική περίοδο που δεν είναι
τίποτα άλλο από την ιμπεριαλιστική ειρήνη, την ειρήνη με το πιστόλι στο κρόταφο των λαών.
Σαββίδης Παναγιώτης
