Τρίτη 30 Ιανουαρίου 2018

Γιατί όχι Σλαβομακεδονία;

Το μοναδική σύνθετη ονομασία που πρέπει να αποδεχθούν οι 'Ελληνες είναι Σλαβομακεδόνες. Όλες σύνθετες ονομασίες με γεωγραφικό ή
χρονικό προσδιορισμό θα τονίζουν πάλι τον αλυτρωτισμό των Σλαβομακεδόνων και την επιθυμία τους για ενσωμάτωση της Μακεδονίας του Αιγαίου.

""Οπως είπε ο κ. Παπούλιας: «Το 1995 είχε προταθεί το "Σλαβομακεδονία" από ξένους μεσολαβητές. Ανεβαίνω λοιπόν στο Καστρί και λέω στον Ανδρέα: "Πρόεδρε, στη συζήτηση έπεσε το όνομα 'Σλαβομακεδονία' - Τι να πω;". Και ο Ανδρέας απάντησε: "Να πεις ότι το δέχεσαι χθες!"».
Γιατί "χθές"; Επειδή απλούστατα ο γάταρος της πρόσφατου Ελληνικού πολιτικού στερεώματος, ο κατά τον Κίρο Γκλιγκόροφ πιο «επικίνδυνος από τους Ελληνες πολιτικούς» ενστικτωδώς αναγνώριζε την τέλεια λύση όταν αυτή τον αντίκρυζε στα μάτια...
Το Σλαβομακεδονία είναι:
A΄. Σύνθετο όνομα. Είναι Σλαβο-Μακεδονία, άρα το "Μακεδονία" διαλύεται μέσα στο "Σλαβο". Δεν είναι πλέον Μακεδονία. Αχρηστεύεται καί το επάρατο καί προσβλητικό γιά εμάς τους Μακεδόνες διεθνές σήμα "ΜΚ" των Σκοπιανών.
Β΄. Καθορίζει αυτομάτως την εθνότητα ώς Σλαβομακεδονική, καί δεν μιλούμε πλέον γιά "Μακεδόνες" αλλά γιά Σλαβομακεδόνες / Slavomacedonians / Славомакедонци, κάτι γιά το οποίο οι Έλληνες Μακεδόνες δεν εχουμε κανένα πρόβλημα. Χωρίζουν τα χωράφια μας: Εσύ εκεί, εγώ εδώ, καί οι καλοί λογαριασμοί κάνουν τους καλούς φίλους. Σπάζουν αυτοστιγμή τα δόντια του Μακεντόνσκικου αλυτρωτισμού. Ποιοί σκλαβωμένοι "Μακεδόνες" τους απομένουν; Μόνον η γκρούπα του Βινοζίτο, τρείς (αδελφές) κι ο κούκος δηλαδή!
Γ΄. Καθορίζει κατά τον ίδιο άμεσο τρόπο την επίσημη γλώσσα της χώρας ώς Σλαβομακεδονική πλεον γλώσσα, καί δεν θα μπορούν οι Σκοπιανοί παραχαράκτες να την περιφέρουν καί να την παρουσιάζουν στα διεθνή γλωσσολογικά φόρα ως δήθεν "Μακεδονική", καί ώς κατά φαντασίαν προερχόμενη από την Αρχαία Μακεδονική αλλά πολύ συγκεκριμένα και περιορισμένα ως Σλαβομακεδονική γλώσσα / Slavomacedonian language / Славомакедонски јазик, την γλώσσα των Σλάβων της Σλαβομακεδονίας.
Δ΄. Το Σλαβομακεδονία μπαίνει εμβόλιμο σαν εθνοτικό διαχωριστικό ανάμεσα στους Βούλγαρους καί στους Σλάβους της Σλαβομακεδονίας. Το γεγονός ότι πρώην πρωθυπουργός της ΠΓΔΜ, ο Λιούπτσε Γκεοργκιέβσκη πήδηξε τον φράκτη μόλις έχασε τις εκλογές καί αυτοπροσδιορίζεται τώρα σαν Βούλγαρος, εμφανιζόμενος σαν κατακεραυνωτής του ψευδομακεδονισμού καί ακλόνητος υπέρμαχος του Βουλγαρισμού, είναι ενδεικτικό της απίστευτης ρευστότητας στον εθνικό αυτοπροσδιορισμό των κατοίκων του συγκεκριμένου κρατιδίου.
Τι έλεγε ο πρώην πρωθυπουργός, στις 7 Νοεμβρίου του 1990 στην εφημερίδα Borba:
"Η Μακεδονία του Πιρίν, του Αξιού καί του Αιγαίου δεν είναι Μεγάλη Μακεδονία: είναι απλά Μακεδονία. Θα μιλούμε γιά Μεγάλη Μακεδονία όταν θα απαιτούμε το Βελιγράδι, την Σόφια, την Θεσσαλία, την Αυλώνα καί άλλα". (The Macedonia of Pirin, the Aegean and the Vardar is not Greater Macedonia: it is simply Macedonia. We shall be talking of Greater Macedonia when we claim Belgrade, Sofa, Thessaly, Valona and elsewhere).
http://www.faqs.org/faqs/cultures/macedonia/faq/… 

Εάν ένας τέτοιος Ελληνοσερβοαλβανοβουλγαροφάγος "Μακεντόνας" πρωθυπουργός ανακαλύπτει ξαφνικά ότι "οι παπούδες μου όλοι ήταν Βούλγαροι, οι γονείς μου είταν Βούλγαροι, καί εγώ είμαι Βούλγαρος!", τότε τί θα γίνει στο προσεχές μέλλον με τον απλό Βουλγαρόφωνο κόσμο των Σκοπίων, σε μία -πολύ πιθανή- διάλυση στα εξ'ών συνετέθη; Συμφέρει στην Ελλάδα μιά "Μεγάλη Βουλγαρία" δίπλα σε μία επίσης πολύ πιθανή στο μέλλον "Μεγάλη Αλβανία", καί οι δύο σύμμαχοι αγαστοί μιάς Νεο-Οθωμανικής Τουρκίας; Η απάντηση είναι αυτονόητη: Μία φιλικά προσκείμενη, Σλαβομακεδονία με την οποία τίποτα δεν θα έχουμε να μοιράσουμε είναι η μονη σωστή επιλογή. Πράγμα που σημαίνει πως το ροκάνισμα του κλαδιού των υπερεθνικιστών είναι το μόνο που μας συμφέρει. Δεν κατάλαβα δηλαδή, από πού κι ώς πού συμφέρει στην Ελλάδα το να είναι ο Γκρουέβσκη ο πρωθυπουργός που θα βάλει την Μακενόνιγιά του στην ΕΕ, ή έστω στο ΝΑΤΟ;
Παρεπιπτόντως ο Γκεοργκιέβσκι έγινε πλεον ο μεγαλύτερος κατήγορος του ψευδομακεδονισμού και τα επιχειρήματά του είναι ακλόνητα καί βασισμένα στην ιστορία. Είναι τα ίδια επιχειρήματα που χρησιμοποιούμε κι εμείς εναντίων των Γκρουεβσκικών, μόνον που αυτός τα χρησιμοποιεί γιά την εδραίωση του Βουλγαρισμού.

http://www.echedoros-a.gr/2010/05/blog-post_24.html