Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όσοι διαβάζουν Ιστορία δεν εντυπωσιάζονται από τις τρέχουσες πολιτικές εξελίξεις, αλλά τις βλέπουν ως στιγμές συγκεκριμένων ιστορικών περιόδων που παράγουν συγκεκριμένα αποτελέσματα (πολλές φορές καταστροφικά).
Αυτές τις μέρες, μετά το εκλογικό αποτέλεσμα της Κυριακής, παρατηρείται η ίδια τάση να αναλύεται ένα στιγμιαίο γεγονός ως αυτόνομο και όχι ως τμήμα μιας ιστορικής περιόδου.
Όπως έχω ξαναπεί, η συγκεκριμένη ιστορική περίοδος ξεκίνησε με την είσοδο της Ελλάδας στα μνημόνια και θα ολοκληρωθεί είτε με την έξοδό της, είτε με καταστροφή.
Όταν λοιπόν βλέπουμε τα πράγματα μέσα σε τόσο στενά πλαίσια, αρχίζουμε και συζητούμε για «στρατηγικές», «αίτια της ήττας» και άλλα τέτοια.
Όχι πως δεν παίζουν τον ρόλο τους. Πλην όμως δεν αποτελούν τους καθοριστικούς παράγοντες.
Ο λαός δεν αλλάζει εύκολα την ψήφο του – και πάντως δεν την αλλάζει μέσα σε 8 μήνες, ό,τι και αν έχει συμβεί.
Και οπωσδήποτε δεν αλλάζει εύκολα ψήφος που έχει δοθεί σε δημαγωγούς. Διαφορετικά, δεν θα είχαμε να κάνουμε με δημαγωγούς, αλλά με κανονικούς ανθρώπους.
Θυμίζω (για άλλη μια φορά) ότι ο λαός ανέχθηκε τον Δηλιγιάννη από το 1885 ως το 1897, οπότε οι Τούρκοι έφθασαν έξω από τη Λαμία.
Κατόπιν τούτου, καλό θα ήταν όσοι ενδιαφέρονται για την πορεία του τόπου να στρέψουν τα βλέμματά τους προς τη νέα κυβέρνηση, αντί να ασχολούνται με την αντιπολίτευση, η οποία από το Σύνταγμα, στις Δημοκρατίες, έχει δικό της ρόλο να παίξει.
Επομένως, το ερώτημα που τέθηκε από την πρώτη στιγμή προς την αντιπολίτευση – «εσείς τι θα κάνετε; Θα ψηφίσετε τους εφαρμοστικούς νόμους, αφού έχετε ψηφίσει το μνημόνιο;» - αποτελεί μια απαράδεκτη απόπειρα εκμαίευσης δήλωσης νομιμοφροσύνης.
Κάτι σαν «δηλώνω ότι αποκηρύσσω μετά βδελυγμίας τον ρόλο μου ως αξιωματική αντιπολίτευση και θα ψηφίζω ό,τι φέρνουν Τσίπρας και Καμμένος».
Η απάντηση είναι απλή: Η Νέα Δημοκρατία ψήφισε τη συμφωνία που έφεραν οι Τσίπρας και Καμμένος για να πάρει η χώρα τα χρήματα και να μην πάει σε άτακτη χρεοκοπία και έξοδο από το ευρώ.
Οι νομοθετικές πρωτοβουλίες και η εφαρμογή ανήκουν στην κυβέρνηση που προέκυψε από τις εκλογές της 20ής Σεπτεμβρίου.
Ανήκουν δηλαδή σε ένα σύνολο κυβερνητικής δράσης, με την οποία δεν είναι καθόλου υποχρεωτικό να συμφωνούμε – και ουδέποτε συμφωνήσαμε.
Και οπωσδήποτε, αν ψάχνουν για «δηλωσίες», δεν θα τους βρουν στην αξιωματική αντιπολίτευση…
