ότι «ποτέ η Ελλάδα δεν ήταν τόσο απομονωμένη σε διεθνές επίπεδο». Αν πιστέψει κανείς Σαμαρά και Βενιζέλο, η χώρα μας όχι απλώς δεν έχει συμμάχους, δεν έχει καν συνομιλητές! Είναι παρίας της διεθνής κοινότητας και κανείς δεν τη θέλει στο τραπέζι του. Φυσικά, όλο αυτό βρίσκεται μέσα στο κεφάλι τους. Έξω απ’ αυτό, στον… καθαρό αέρα, η πραγματικότητα είναι τελείως διαφορετική. Τρανότερο παράδειγμα από το ταξίδι του υπουργού εξωτερικών Νίκου Κοτζιά στις ΗΠΑ, δεν υπάρχει.
Μέσα σε μόλις έξι μέρες, από την περασμένη Δευτέρα έως και την Παρασκευή 24 Απριλίου ο Κοτζιάς συναντήθηκε και συνομίλησε στην Αμερική όχι μόνο με κορυφαίους παράγοντες της αμερικανικής και διεθνούς πολιτικής σκηνής και της ομογένειας, αλλά και με τόσους και τέτοιας σημασίας φορείς, που μας κάνουν να σκεφτούμε ότι οι πρώην κυβερνώντες κάτι (ακόμη…) δεν έχουν καταλάβει καλά.
Κατ’ αρχήν, ο Νίκος Κοτζιάς βρέθηκε στις ΗΠΑ κατόπιν πρόσκλησης του αμερικανού ομολόγου του Τζον Κέρι. Το ταξίδι κανονίστηκε πριν από ένα μήνα και δεν είχε καμία σχέση με το ζήτημα του Σάββα Ξηρού το οποίο προέκυψε αργότερα και μονοπώλησε την εγχώρια επικαιρότητα. Γιατί στην πραγματικότητα, το θέμα Ξηρού κάθε άλλο παρά μονοπώλησε το ταξίδι του ΥΠΕΞ. Αποφασίσαμε να ρίξουμε μια ματιά στο πρόγραμμα του υπουργού και να ελέγξουμε μία προς μία τις προσωπικότητες, τους φορείς και τις οργανώσεις με τις οποίες είχε και θα έχει συναντήσεις, σε μια προσπάθεια να καταλάβουμε αν όντως η χώρα είναι απομονωμένη. Προς μεγάλη λύπη της αντιπολίτευσης, διαπιστώσαμε ότι οι επαφές του Νίκου Κοτζιά στις ΗΠΑ είναι «μία προς μία», όπως λέμε στην καθομιλουμένη. Επαφές που μαρτυρούν το ενδιαφέρον των Αμερικανών τόσο απέναντι στην Ελλάδα όσο και στο πρόσωπο του υπουργού.
Για να διαλύσουμε τις όποιες αμφιβολίες, παραθέτουμε τις κυριότερες απ’ αυτές:
*Τζον Κέρι: υπουργός εξωτερικών των ΗΠΑ. Δεν χρειάζονται ιδιαίτερες συστάσεις.
*Σούζαν Ράις: Ούτε αυτή χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις. Σύμβουλος εθνικής ασφάλειας του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, ενώ στο παρελθόν έχει διατελέσει πρέσβειρα των ΗΠΑ στον ΟΗΕ και υφυπουργός εξωτερικών, αρμόδια για θέματα Αφρικής, στη δεύτερη θητεία του προέδρου Μπιλ Κλίντον.
*Μπαν Κι-Μουν: ο Κορεάτης Γενικός Γραμματέας του ΟΗΕ που διαδέχθηκε τον Κόφι Ανάν το 2007 επίσης δεν χρειάζεται υπογράμμιση ως προς τη σημασία του ρόλου του παγκοσμίως. Από την ανάληψη της δεύτερης θητείας του, που λήγει του χρόνου τον Δεκέμβριο ασχολείται εντατικά με τα ζητήματα της Μέσης Ανατολής.
* Μάθιου Νίμιτς: Προσωπικός Απεσταλμένος του Γ.Γ. του ΟΗΕ για το ζήτημα της ονομασίας της πΓΔΜ από το 1999. Από τα πρόσωπα-κλειδί για τη διευθέτηση της υπόθεσης.
* Αρχιεπίσκοπος Αμερικής Δημήτριος: ενθρονισμένος από το 1999, ο πολυγραφότατος κληρικός, επίσημος διδάκτωρ του Χάρβαρντ και του Πανεπιστημίου Αθηνών, αποτελεί κεντρική μορφή της ελληνικής ομογένειας στις ΗΠΑ.
*Nάνσι Πελόζι: Από τις μεγάλες κυρίες της αμερικανικής πολιτικής σκηνής. Ήταν η πρώτη γυναίκα στην ιστορία των ΗΠΑ που έγινε πρόεδρος της Βουλής των Αντιπροσώπων. Σήμερα είναι επικεφαλής της δημοκρατικής μειοψηφίας στη Βουλή.
*Τζον Ποντέστα: βετεράνος της αμερικανικής πολιτικής σκηνής με ελληνική καταγωγή, καθώς η μητέρα του ήταν Ελληνίδα. Ο Ποντέστα διετέλεσε Αρχηγός του Γενικού Επιτελείου του λευκού Οίκου επί προεδρίας Μπιλ Κλίντον. Στις αρχές του 2014 ανέλαβε σύμβουλος του προέδρου Μπαράκ Ομπάμα, θέση την οποία εγκατέλειψε τον περασμένο Ιανουάριο για να ηγηθεί της καμπάνιας της Χίλαρι Κλίντον για το χρίσμα του Δημοκρατικού Κόμματος στις προεδρικές εκλογές το 2016. Ο Ποντέστα είναι επίσης ο ιδρυτής του Center for American Progress (Αμερικανικού Κέντρου για την πρόοδο), ενός φιλελεύθερου (στις ΗΠΑ η λέξη έχει την έννοια του προοδευτικού, σχεδόν του αριστερού) think – tank με έδρα την Ουάσινγκτον.
*Τζον Νεγκροπόντε: Ούτε αυτός χρειάζεται ιδιαίτερες συστάσεις για τους επαΐοντες. Ο επίσης ελληνικής καταγωγής Νεγκροπόντε, παλαίμαχος διπλωμάτης και πολιτικός, υπηρέτησε ως πρεσβευτής σε κρίσιμα για την αμερικανική εξωτερική πολιτική πόστα, με πιο πρόσφατο το Ιράκ από το 2004 ως το 2005. Προηγουμένως, ήταν ο μόνιμος εκπρόσωπος των ΗΠΑ στον ΟΗΕ επί προεδρίας Τζορτζ Μπους του Β’. Σήμερα δίνει διαλέξεις στο Πανεπιστήμιο του Γέιλ.
*AHI, AHEPA, Coordinated Effort of Hellenes: Οργανώσεις των ομογενών στις ΗΠΑ. Η μεγαλύτερη και η πιο γνωστή είναι η American Hellenic Educational Progressive Association (AHEPA) η οποία ιδρύθηκε το 1922 σε μια προσπάθεια να συντρέξει τους νεοφερμένους Έλληνες μετανάστες στις ΗΠΑ και να τους προστατεύσει από τις ρατσιστικές επιθέσεις της Κου-Κλουξ-Κλαν.
*Hellenic Caucus: το σώμα υποστηρικτών της ελληνικής ομογένειας στο αμερικανικό Κογκρέσο.
*Congressional Hellenic-Israeli Alliance: Ομάδα της Βουλής των Αντιπροσώπων για την προώθηση της συνεργασίας μεταξύ Ελλάδας, Κύπρου και Ισραήλ.
*Harvard Center for Hellenic Studies: Το Κέντρο Ελληνικών Σπουδών του Πανεπιστημίου του Χάρβαρντ.
* Συμβούλιο Διεθνών Σχέσεων (Council on Foreign Relations): Το CFR, μεταξύ άλλων, εκδίδει το διμηνιαίο περιοδικό Foreign Affairs –μία από τις «Βίβλους» της διεθνούς διπλωματίας- και διευθύνει ένα από τα πλέον σημαίνοντα think tanks σε διεθνή θέματα στον κόσμο, το David Rockefeller Studies Program.
*ΑΙPAC, B’nai B’rith: Eβραϊκές οργανώσεις. H «Αμερικανοϊσραϊλινή επιτροπή Δημοσίων Σχέσεων» (American Israel Public Affairs Committee) είναι το μεγαλύτερο και πολιτικά ισχυρότερο εβραϊκό λόμπι στις ΗΠΑ το οποίο αριθμεί πάνω από 100.000 μέλη. Η B’nai B’rith είναι η παλαιότερη εβραϊκή οργάνωση στον κόσμο με παρακλάδια σε διάφορες χώρες.
* Στάνλει Μπέργκμαν και Ντέιβιντ Χάρις: αντιστοίχως πρόεδρος και εκτελεστικός διευθυντής της Αμερικανο-Εβραϊκής Επιτροπής (AJC). Η American Jewish Committee ιδρύθηκε το 1906 και συχνά αποκαλείται «κοσμήτωρ» των εβραϊκών οργανώσεων ανά τον κόσμο. Η επιρροή της στα πολιτικά πράγματα των ΗΠΑ είναι πολύ σημαντική.
*CSIS: Το Κέντρο Στρατηγικών και Διεθνών Σπουδών (Center for Strategic and International Studies/CSIS) είναι ένα κορυφαίο, υπερκομματικό think tank το οποίο συγκαταλέγεται στα πιο έγκριτα και σε εκείνα με τη μεγαλύτερη επιρροή στην Ουάσινγκτον. Διεξάγει μελέτες και αναλύσεις πάνω σε θέματα πολιτικής, οικονομίας και ασφάλειας με ιδιαίτερη έμφαση στις διεθνείς σχέσεις, το εμπόριο, την τεχνολογία, την ενέργεια και τη γεωστρατηγική. Το 1913, το πανεπιστήμιο της Πενσιλβάνια ανακήρυξε το CSIS στο υπ’ αριθμόν ένα think tank στον κόσμο στα θέματα ασφάλειας και διεθνών σχέσεων.
*Reince Priebus: Eπικεφαλής της Εθνικής Επιτροπής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος (Republican Νational Committee) από το 2011.
*Dick Durbin: δημοκρατικός γερουσιαστής από την πολιτεία του Ιλινόις και υπ’ αριθμόν δύο της ομάδας του Δημοκρατικού Κόμματος στη Γερουσία.
*Ben Cardin: δημοκρατικός γερουσιαστής από την πολιτεία του Μέρυλαντ, επικεφαλής του Δημοκρατικού Κόμματος στην Επιτροπή Εξωτερικών σχέσεων της Γερουσίας.
*Ed Royce: Ρεπουμπλικανός βουλευτής από την πολιτεία της Καλιφόρνια, επικεφαλής από το 2013 της Επιτροπής Εξωτερικών Υποθέσεων στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
*Ρόμπερτ Μενέντες: Γερουσιαστής του Δημοκρατικού Κόμματος, ο κουβανικής καταγωγής Μενέντες είναι ο ένας εκ των τριών Ισπανόφωνων στη Γερουσία και κατά πάσα πιθανότητα, αντίπαλος της Χίλαρι Κλίντον στη διεκδίκηση του χρίσματος των Δημοκρατικών το 2016.
*Eliot Engel: Βουλευτής του Δημοκρατικού Κόμματος, επικεφαλής της μειοψηφίας της δημοκρατικής ομάδας στην Επιτροπή Εξωτερικών Υποθέσεων της Βουλής των Αντιπροσώπων.
*Greg Meeks: Επίσης βουλευτής των Δημοκρατικών, επικεφαλής μειοψηφίας της Υπο-επιτροπής Ευρώπης στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
*Steve Scalise: βουλευτής του Ρεπουμπλικανικού Κόμματος, υπ’ αριθμόν τρία στην ηγεσία των Ρεπουμπλικανών στη Βουλή των Αντιπροσώπων.
*Συνεντεύξεις στα ειδησεογραφικά πρακτορεία Associated Press και Reuters και στο τηλεοπτικό δίκτυο CNBC.
Διαβάζοντας αυτό τον κατάλογο, λοιπόν, τι συμπέρασμα βγάζετε εσείς; Ότι η Ελλάδα είναι… αδιάφορη και στο περιθώριο; Μάλλον όχι. Το αντίθετο μάλιστα. Ολοφάνερο είναι ότι (και) στην Αμερική ενδιαφέρονται σφόδρα για το τι συμβαίνει στη χώρα μας και θέλουν να το ακούσουν από το στόμα του Νίκου Κοτζιά. Όχι μόνο λόγω της θέσης του ως Υπουργού Εξωτερικών, αλλά και της πολύ μεγάλης εμπειρίας και ειδικευμένης γνώσης του πάνω σε ζητήματα γεωπολιτικής και διεθνών σχέσεων.
Να σοβαρευτούμε λοιπόν, λίγο, ειδικά σε τέτοια θέματα. Διότι ακόμη κι αν υιοθετήσει κανείς το σενάριο της αντιπολίτευσης, ότι δηλαδή, ο υπουργός πήγε στις ΗΠΑ περίπου για ταξίδι αναψυχής, τι θα πει για όλους τους πιο πάνω, τους οποίους συνάντησε; Ότι, μιας και… δεν κάνουν δα και τίποτε σπουδαίο στη ζωή τους, είχαν άφθονο ελεύθερο χρόνο για ένα καφεδάκι και μερικές κουβέντες για τον καιρό και τον κινηματογράφο; Νισάφι πια…
http://tvxs.gr/
