Συζητήθηκε ενώπιον του Ανώτατου Ειδικού Δικαστηρίου η ένσταση τριών πολικών φορέων κατά του κύρους των ευρωεκλογών.
Ως λόγους ακύρωσης οι ενάγοντες επικαλέστηκαν την παράνομη συμμετοχή κάποιων συνδυασμών ( ΕΛΙΑ, ΝΔ, ΣΥΡΙΖΑ, ΧΑ) και την κατάλυση του συντάγματος.
Δείτε τώρα πως περιγράφει την έναρξη της δίκης ο δημοσιογράφος ο οποίος ήταν παρόν.
Περισσότερες λεπτομέρειες θα μάθουμε από το σχετικό δελτίο τύπου της Ε.ΛΑ.Σ.
Γράφει, βιντεοσκοπεί και μαγνητοφωνεί, έχοντας πάρει πλέον τα “όπλα”, ο Ιωσήφ Παπαδόπουλος.
Δύο πράγματα κατάφερε η χθεσινή παρουσία μου στην αίθουσα του Αρσάκειου, όπου εκδικάστηκε η ένσταση της “Ελληνικής Λαϊκής Συσπείρωσης” (Ε.ΛΑ.Σ.) στο Ανώτατο Ειδικό Δικαστήριο με το αίτημα να καταργηθούν όλοι οι παράνομοι νόμοι που έχουν ψηφιστεί από τον Οκτώβριο του 2009 μέχρι και σήμερα. Το πρώτο ήταν να εκφράσω δημοσίως την αγανάκτηση και την ανυπακοή μου προς τον Πρόεδρο του Α.Ε.Δ., λέγοντας πως χρέος ενός λειτουργού της δημοσιογραφίας είναι να ενημερώνει τον λαό, με τρόπο άμεσο, ειλικρινή και αντικειμενικό για θέματα δημοσίου συμφέροντος που άπτονται της νομιμότητας, των ανθρωπίνων δικαιωμάτων και της εθνικής και λαϊκής κυριαρχίας, και το δεύτερο ότι αυτά που ακολούθησαν έγιναν η αιτία να χάσω τον ύπνο μου καθισμένος μπροστά στον ηλεκτρονικό υπολογιστή σε μια προσπάθεια να δημοσιοποιήσω, το συντομότερο δυνατόν, όσα ακούστηκαν στη δικαστική αίθουσα, αλλά και να σας περιγράψω την τραυματική εμπειρία που βίωσα.
Η αίθουσα του δικαστηρίου γέμιμσε ασφυκτικά από πολίτες οι οποίοι ενδιαφέροντο, προφανώς, για την ετυμηγορία του Ανωτάτου Ειδικού Δικαστηρίου. Η συνεδρίαση άρχισε στις 6 το απόγευμα. Προηγήθηκαν άλλες δύο υποθέσεις και γύρω στις 8 το βράδυ ήρθε η ώρα να εκδικαστεί η ένσταση της Ε.ΛΑ.Σ. Άρχισα να βιντεοσκοπώ φανερά, από το πρώτο έδρανο, την διαδικασία, όταν κάποια στιγμή με πρόσεξε μία από τις κυρίες της έδρας η οποία φώναξε στον κλητήρα να μου πει να σταματήσω. Στην παρατήρηση του κλητήρα να κλείσω την βιντεοκάμερα και στο ερώτημα του Προέδρου αν έχω άδεια, αντέδρασα αποφασιστικά και απάντησα ότι έχω μόνιμη άδεια σαν δημοσιογράφος από τον ελληνικό λαό.
Το τι ακολούθησε, δεν περιγράφεται εύκολα με λόγια. Ο πρόεδρος σχολίασε με επιτιμητικό ύφος την απάντησή μου και ακολούθησε η ακόλουθη στοχιμυθία :
“Σας παρακαλώ κύριε”.
“Τι με παρακαλείτε κύριε Πρόεδρε; Εσείς κάνετε το λειτούργημά σας κι’ εγώ κάνω το δικό μου. Ελεύθερος δημοσιογράφος είμαι. Εδώ μιλάμε για υπόθεση δημοσίου συμφέροντος. Ανοικτή είναι η συνεδρίαση…”.
Κάποιος – προφανώς αστυνομικός με πολιτικά – κατευθύνθηκε απειλητικά προς το μέρος μου και απευθυνόμενος συγχρόνως προς τον Πρόεδρο είπε :
“Εντολές περιμένουμε κ. Πρόεδρε. Να περάσει έξω ο κύριος;”.
Το πράγμα άρχισε να παίρνει επικίνδυνες διαστάσεις. Αγανάκτησα και άρχισα να διαμαρτύρομαι σε έντονο ύφος :
“Τι δηλαδή; Θα με φυλακίσετε γι’ αυτό το πράγμα; Γιατί δεν έχω το δικαίωμα να καλύψω την υπόθεση; Δεν χρησιμοποιώ κρυφή κάμερα κ Πρόεδρε. Δεν είμαι καθεστωτικός δημοσιογράφος, ελεύθερος είμαι”.
“Θέλετε να φύγουμε εμείς και να βγάλετε όσες φωτογραφίες θέλετε;”, ρώτησε ο Πρόεδρος.
“Να μη φύγετε κ. Πρόεδρε. Γιατί να φύγετε;”.
“Αν υπάρχει κάποιος που διευθύνει εδώ, πρέπει να τον ακούσετε”.
“Σας ακούω”.
“Όποιος θέλει μπορεί να έρχεται εδώ και να…”
“Δεν είναι όποιος θέλει κ. Πρόεδρε. Δημοσιογράφος είμαι”.
Κάποιος από το ακροατήριο πήρε εκείνη τη στιγμή το μέρος μου φωνάζοντας :
“Γιατί να περάσει έξω ο κύριος; Ποιος είναι ο νόμος που το λέει αυτό;”.
“Εσείς ποιος είστε κύριε και παρεμβαίνετε;”, ρώτησε ο Πρόεδρος.
“Είμαι ο εκπρόσωπος της Κίνησης Πολιτών για την Απόδοση Δικαιοσύνης”.
“Και σας έδωσε κανένας τον λόγο;”.
“Δικαιούμαι να παρέμβω κ. Πρόεδρε”, συνέχισε να διαμαρτύρεται ο κύριος από το ακροατήριο.
“Από κει, από το ακροατήριο;”, ρώτησε ο Πρόεδρος.
“Μα είναι δυνατόν να λέτε του κυρίου να φύγει; Ούτε τον γνωρίζω, ούτε γνωρίζω το Κόμμα αλλά ο κύριος έχει δικαίωμα να …”.
“Ο κύριος δηλαδή είναι ακαταλόγιστος, δεν μπορούμε να συννενοηθούμε;”, απάντησε ο Πρόεδρος, εννοώντας προφανώς εμένα.
Εκείνη τη στιγμή ήρθε και πάλι δίπλα μου ο αστυνομικός με τα πολιτικά και με απειλητικό ύφος είπε :
“Κλείστε την κάμερα παρακαλώ”.
“Όχι, δεν θα την κλείσω κύριε, δεν θα την κλείσω! Θα με συλλάβετε;” απάντησα σε έντονο ύφος.
“Μη φωνάζετε”.
“Με ποιο δικαίωμα μου κάνετε εσείς παρατήρηση;” του απάντησα, συνεχίζοντας να μαγνητοκοπώ. “Εγώ μιλάω με τον κ. Πρόεδρο”.
“Κύριε, μπορούμε να συνεννοηθούμε;”, συνέχισε απτόητος ο αστυνομικός με τα πολιτικά.
“Όχι, δεν μπορούμε να συνεννοηθούμε! Δεν μπορείτε να μου επιβάλλετε κάτι”, του απάντησα.
“Καθήστε κάτω”, φώναζε εν τω μεταξύ ο Πρόεδρος στον ακροατή που συνέχισε να διαμαρτύρεται. Σωστό μπάχαλο στην αίθουσα!
“Την έχει ανοικτή την κάμερα ο κύριος κ. Πρόεδρε”, φώναξε ο αστυνομικός με τα πολιτικά.
“Συγγνώμη, αυτά που λέμε είναι μυστικά; Ανοικτές είναι οι πόρτες. Ανοικτή θα έχω και την κάμερα μέχρι να φύγω”.
“Θέλετε να διευθύνετε εσείς;”.
“Όχι. Εσείς διευθύνετε εδώ κ. Πρόεδρε”.
“Αν διευθύνω εγώ λοιπόν θα πρέπει να με ακούσετε”.
“Σας ακούω”.
Η συνέχεια στην πηγή
http://justiceforgreece.wordpress.com
