Οι μέρες στην Πόλη μπορούν να κρατήσουν πολύ, πάρα πολύ, κι αυτό άσχετα με την συμβατική έννοια του χρόνου. Οι μέρες στην Πόλη γεμίζουν ζωή του τώρα και του χθες.
Είναι ένα ατελείωτο πήγαινε-έλα. Μπορεί τα βήματά σου να σε οδηγήσουν σ’ ένα συνεχές ταξίδι που όμοιο του δεν έχεις ζήσει. Μοναδική προϋπόθεση να ανοίξεις το βήμα, τα μάτια, τ’ αυτιά, τη μύτη αλλά πάνω απ’ όλα το μυαλό.
Το σχολείο στο Ζάππειο τελείωνε στις 3.30 κι από το Ταξίμ ήμουν στις 4.00 στην άλλη όχθη του Κερατίου, στη Μεγάλη του Γένους Σχολή. Οι φίλοι έτοιμοι κι η άνοδος στον έκτο λόφο της ιστορικής χερσονήσου άρχιζε. Λίγο πιο πέρα η γειτονιά του Çarşamba. Ό,τι και να πει κανείς είναι λίγο. Εδώ το ταξίδι δεν είναι μόνο στο χρόνο αλλά και στο χώρο, για την ακρίβεια σε άλλη διάσταση. Ίσως ήμουν η μόνη γυναίκα ακάλυπτη, χωρίς μαντίλα, που κυκλοφορούσε στους δρόμους.Οι άνδρες με τις κλασικές ισλαμικές βράκες και τα σκουφάκια στο κεφάλι κι οι γυναίκες μαντιλοφορούσες με μακριά, φαρδιά φορέματα. Κανένα πρόβλημα όμως.Ξένο σώμα εμείς μέσα στον κόσμο τους αλλά καμιά αντίδραση ή πρόκληση από τη μεριά των ανθρώπων που ζουν στη γειτονιά αυτή της κοσμοπολίτικης Πόλης. Κόσμοι παράλληλοι…..
Η αγορά της γειτονιάς, κι όταν μιλάμε για γειτονιά στην Πόλη εννοούμε μια ολόκληρη πόλη,αυστηρά προσανατολισμένη στο ισλάμ. Πρόθυμοι μαγαζάτορες να μας δείξουν τα υπέροχα δαχτυλίδια κι αρώματα. Μπουκαλάκια σε τεράστια ποικιλία σχημάτων και μεγεθών για τα αρώματα και τις κολόνιες.Τα καλύτερα ανδρικά δαχτυλίδια και μανικετόκουμπα σε σχέδια πάντα ισλαμικά.
Ευγενείς άνθρωποι, κάπως επιφυλακτικοί αλλά πάντα πρόθυμοι. Όλα να μας τα δείξουν, όλα να τα δοκιμάσουμε κι ας μην πήραμε τελικά τίποτε…… Ή μάλλον πήρα, μια μικροσκοπική χτενούλα από κόκαλο καμήλας…..
Ευγενείς άνθρωποι, κάπως επιφυλακτικοί αλλά πάντα πρόθυμοι. Όλα να μας τα δείξουν, όλα να τα δοκιμάσουμε κι ας μην πήραμε τελικά τίποτε…… Ή μάλλον πήρα, μια μικροσκοπική χτενούλα από κόκαλο καμήλας…..
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
