Η 11η Φεβρουαρίου κρύβει στο 24ωρο της τον βαρύ ιστορικό συμβολισμό της ημέρας που επρόκειτο να αλλάξει και τυπικά τον κόσμο μας, όπως τον ζούμε τις τελευταίες δεκαετίες. Έστω κι αν λίγοι μπορούσαν να το υποψιαστούν τότε, στις 11 Φεβρουαρίου του 1979 όταν
η Ισλαμική Επανάσταση στο Ιράν ολοκλήρωσε την ιστορική ανατροπή του Σάχη, και έφερε στην εξουσία, υπό τις ιαχές εκατομμυρίων πολιτών τον Αγιατολάχ Χομεϊνι.
Εκείνη η μέρα, άλλαξε για πάντα τις ισορροπίες στη Μέση Ανατολή, δηλαδή στο… φυσικό, ιστορικό ναρκοπέδιο του πλανήτη. Οι Ηνωμένες Πολιτείες έδωσαν στη στρατηγική τους στοχοπροσήλωση διαρκούς εγρήγορσης απέναντι στην Τεχεράνη, το Ιράκ ενεπλάκη σε πολυετή πόλεμο, το Ισραήλ… έψαχνε όσους επιστήμονες συμμετείχαν στο πυρηνικό πρόγραμμα του Ιράν, και συνολικά η περιοχή βυθίστηκε σε μια διαρκή αναστάτωση και ανισορροπία.
Η μορφή του Χομεϊνί, αλλά και όσων θρησκευτικών και πολιτικών ηγετών τον διαδέχτηκαν σε έναν από τους αρχαιότερους “θρόνους” που γνώρισε η ανθρωπότητα, στοίχειωνε επί σειρά πολλών ετών την καθημερινότητα του δυτικού κόσμου, και συνέβαλε στην επικράτηση συντηρητικών φωνών και την καθιέρωση μιας κουλτούρας τρόμου για το Ισλάμ.
Μονάχα τους τελευταίους μήνες, με τον μετριοπαθή κληρικό Χασάν Ροχανί και τη διπλωματική “χορογραφία” που έχει επιλέξει, παραμεριζοντας τις ακραίες απόψεις στο εσωτερικό του Ιράν, ώστε να αφοπλίσει έτσι τη διεθνή κριτική σε βάρος της χώρας του, η Τεχεράνη άρχισε να κερδίζει πόντους συμπάθειας. Πλην του… Ισραήλ, φυσικά.
35 χρόνια μετά λοιπόν, οι Φρουροί της Επανάστασης μπορούν να καυχιούνται ότι πέτυχαν με τα όπλα και τον τρόμο, όσα έλεγε ο Μαχάτμα Γκάντι στα ειρηνικά κηρύγματά του: Έγιναν οι ίδιοι, η αλλαγή που ήθελαν να δουν. Και σήμερα, η αλλαγή εκείνη… προσαρμόστηκε στον ρεαλισμό.
