Όπως είδαν οι επιστήμονες, κάτι τέτοιο ισχύει στην περίπτωση των ανδρών που παντρεύτηκαν
μετά την ηλικία των 25 ετών και δεν έχουν χωρίσει, ή διατηρούν μακροχρόνια σχέση αρκετών ετών.
Σύμφωνα με δημοσίευση στο επιστημονικό έντυπο «Osteoporosis International», ο ίδιος συσχετισμός δεν φάνηκε να ισχύει και στην περίπτωση των παντρεμένων ή μακροχρόνια δεσμευμένων γυναικών.
Από τη μελέτη φάνηκε ότι όσοι ήταν παντρεμένοι με γυναίκες που τους προσέφεραν συναισθηματική υποστήριξη, είχαν πιο δυνατά οστά – μεγαλύτερη οστική μάζα και οστική πυκνότητα – στο σημείο της σπονδυλικής στήλης, συγκριτικά με τους υπόλοιπους.
Ο γάμος σε μικρή ηλικία «πονάει» στα κόκαλα
Στην περίπτωση των ανδρών που είχαν ενωθεί με το έτερό τους ήμισυ με τα ιερά δεσμά του γάμου πριν από την ηλικία των 25 ετών, τα οστά της σπονδυλικής στήλης φάνηκε να είναι πιο «εύθραυστα». Συγκεκριμένα παρατηρήθηκε σημαντική μείωση της οστικής μάζας και πυκνότητας για κάθε χρόνο γάμου πριν από τα 25 έτη.
«Ο γάμος σε μικρές ηλικίες φάνηκε πως ήταν καταστροφικός για τα οστά των ανδρών, πιθανότατα λόγω των μεγάλων οικογενειακών βαρών» αναφέρει ο δρ Αρούν Καρλαμάνγκλα, ένας εκ των συγγραφέων της μελέτης.
Οσοι παντρεύονται νωρίς, κατά τους ειδικούς, έχουν περισσότερες πιθανότητες να είναι λιγότερο μορφωμένοι από άλλους, γεγονός που θα μπορούσε να οδηγήσει σε χαμηλότερες αποδοχές και μεγαλύτερη δυσκολία να αντεπεξέλθουν στις δυσκολίες της καθημερινότητας και τις απαιτήσεις μιας οικογένειας.
«Πολύ λίγα έχουν έρθει στο φως γύρω από την επίδραση των κοινωνικών παραγόντων στην υγεία των οστών» εξηγεί από την πλευρά της η κύρια συγγραφέας της μελέτης, δρΚάρολαιν Κράνταλ. «Η καλή υγεία δεν εξαρτάται μόνο από συμπεριφορές και συνήθειες, όπως π.χ. η διατροφή και το κάπνισμα, αλλά σχετίζεται άμεσα και με κοινωνικές παραμέτρους της ζωής μας, όπως ο γάμος και η ποιότητα των προσωπικών μας σχέσεων».
