Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τον τελευταίο καιρό, ο κ. Γ. Παπανδρέου επιστρέφει όλο και πιο συχνά στον τόπο του εγκλήματος.
Είτε με δηλώσεις, ομιλίες (στο εξωτερικό) και συνεντεύξεις του, είτε με κείμενα όπως αυτό του περασμένου Φεβρουαρίου, υπό τον τίτλο «Σπάμε 15 μύθους», είτε με το ερωτηματολόγιο που πρόσφατα μοίρασε σε πρώην συνεργάτες και υπουργούς του, είτε με σχόλια του περιβάλλοντός του, όπως το τελευταίο του συνεργάτη του κ. Γ. Ελλενόπουλου, προσπαθεί να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.
Φυσιολογικά όλα αυτά για κάποιον που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον πρωθυπουργικό θώκο και την ηγεσία του κόμματός του μέσα σε ασυνήθιστα μικρό χρονικό διάστημα και υπό εξαιρετικά παράδοξες συνθήκες.
Και δεν θα είχε αξία να απαντήσει κανείς, αν, με δεδομένο ότι η Ιστορία δεν έχει γραφεί ακόμη,
δεν υπήρχε ο κίνδυνος, μέσα σ’ όλα τα προβλήματά μας, να επιβληθεί η άποψή του ως «κυρίαρχη» - αυτός άλλωστε είναι και ο σκοπός του: Να αποδείξει ότι όλα τα έκανε τέλεια, αλλά υπονομεύτηκε, ενώ τα γεγονότα δείχνουν πως ο ίδιος αυτοϋπονομεύτηκε, με σκοπό την ηρωική έξοδο, μπροστά στο αδιέξοδο στο οποίο είχε περιέλθει – κάτι που είχε ξαναπροσπαθήσει ανεπιτυχώς στις 15 Ιουνίου 2011, όταν είχε μισοπαραιτηθεί.Είτε με δηλώσεις, ομιλίες (στο εξωτερικό) και συνεντεύξεις του, είτε με κείμενα όπως αυτό του περασμένου Φεβρουαρίου, υπό τον τίτλο «Σπάμε 15 μύθους», είτε με το ερωτηματολόγιο που πρόσφατα μοίρασε σε πρώην συνεργάτες και υπουργούς του, είτε με σχόλια του περιβάλλοντός του, όπως το τελευταίο του συνεργάτη του κ. Γ. Ελλενόπουλου, προσπαθεί να αποσείσει από πάνω του τις ευθύνες για τη δεινή κατάσταση στην οποία έχει περιέλθει η πατρίδα μας.
Φυσιολογικά όλα αυτά για κάποιον που υποχρεώθηκε να εγκαταλείψει τον πρωθυπουργικό θώκο και την ηγεσία του κόμματός του μέσα σε ασυνήθιστα μικρό χρονικό διάστημα και υπό εξαιρετικά παράδοξες συνθήκες.
Και δεν θα είχε αξία να απαντήσει κανείς, αν, με δεδομένο ότι η Ιστορία δεν έχει γραφεί ακόμη,
Στην πραγματικότητα, όμως, ο κ. Παπανδρέου δεν λέει όλη την αλήθεια – για την ακρίβεια καταφεύγει στη γνωστή προπαγανδιστική πρακτική της «μισής αλήθειας».
Κεντρικό και προσφιλές θέμα όλων αυτών των παρεμβάσεων το «δημοψήφισμα», επί του οποίου ο πρώην πρωθυπουργός επιμένει, αποσυνδέοντας το θέμα από τα γεγονότα εκείνων των δραματικών ημερών του Οκτωβρίου – Νοεμβρίου 2011.
Μια καθόλου τυχαία εμμονή: Προσπαθεί να πει ότι τον έριξαν, ενώ ο ίδιος ήθελε το «αυτονόητο», δηλαδή να μιλήσει ο λαός.
Ξεκινά (το σχόλιο) με τους λόγους για τους οποίους δεν έγινε δημοψήφισμα πριν από την προσφυγή στον μηχανισμό:
Επειδή δεν υπήρχε χρόνος, διότι στις 19 Μαΐου 2010 έληγε ομόλογο 8,5 δις το οποίο αν δεν αποπληρωνόταν θα χρεοκοπούσαμε, καθώς (σύμφωνα πάντα με το σχόλιο) το έλλειμμα του 2009 είχε εκτοξευτεί (φυσικά με τις γνωστές αλχημείες της ΕΛΣΤΑΤ, θέμα το οποίο εκκρεμεί στη Δικαιοσύνη).
Και επειδή, αν και το δημοψήφισμα προβλέπεται από το Σύνταγμα, δεν υπήρχε ο αναγκαίος εφαρμοστικός νόμος, ο οποίος ψηφίστηκε το καλοκαίρι του 2011.
Είχε χρόνο, διότι τα ήξερε όλα…
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
