 |
| Ο Αποστόλης Φλουτσάκος με την γυναίκα του Ειρήνη...εν ώρα εργασίας |
Μπήκαμε στην μουσική ταβέρνα που έχει γίνει must στη Δυτική Αττική...τον «Μανιάτη»
«Στο ένα τραπέζι μπορεί να κάθομαι εγώ με την σύζυγο μου και την κόρη μου (που είναι 8 χρονών) και να γευματίζουμε και δίπλα μας να είστε εσείς με την δική σας οικογένεια. Αυτά τα λέει όλα θαρρώ... τρώμε τα ίδια φαγητά».
Μακάρι όλοι μας οι πελάτες να έμπαιναν αιφνιδιαστικά στην κουζίνα.
Εκεί θα διαπίστωναν την καθαριότητα αλλά και την ποιότητα των προϊόντων μας. Θα τους παροτρύναμε να ανοίξουν και τα ψυγεία μας...
«Με το που γεννιέσαι Μανιάτης είσαι μερακλής, φιλότιμος, φιλόξενος και παλληκάρι...»
«Με 12 ευρώ το άτομο με ελεύθερο κρασί ή τσίπουρο με ποικιλίες κρεατικών, με σαλάτες κ.α και φυσικά με ζωνατανή μουσική το μαγαζί γεμίζει... Πολλοί μας λένε τρελούς..Όχι, είμαστε άνθρωποι, βιοπαλαιστές κι εμείς που προσπαθούμε να ταϊσουμε σωστά και να διασκεδάσουμε τον κόσμο»
Υπάρχει μια παροιμία που λέει ότι πρώτα θα σεις τον γείτονα και μετά τον Θεό...Δεν σας κρύβω πως είναι μία από τις αγαπημένες μου παροιμίες ίσως επειδή την άκουγα πολύ συχνά από τους δικούς μου όταν ήμουν μικρός.
Η γειτονιά μου, όπως και στον καθένα μας ξεχωριστά άλλωστε, είναι κομμάτι του εαυτού μου. Εκεί οι άνθρωποι χαίρονται με την χαρά σου, συμπαραστέκονται στο πόνο σου και σε στηρίζουν όταν χρειάζεσαι έναν άνθρωπο να ακουμπήσεις...
Σε αυτή την γειτονιά λίγο πιο κάτω από την περιβόητη πλατεία Μπουρναζίου στο Περιστέρι εντάχθηκε πριν λίγους μήνες ο Αποστόλης Φλουτσάκος.
Εκεί έστησε την επιχείρηση του για να ζήσει την οικογένεια του. Μια ταβέρνα με μουσική και έντονο οικογενειακό κλίμα.
 |
| Ο "Μανιάτης" κι εγώ |
Από τις πρώτες συζητήσεις που κάναμε για να τον καλωσορίσω στη μικρή μας γειτονιά με τους όμορφους κήπους και με τους ανθρώπους που ακόμη σου λένε «καλημέρα» το πρωί...συνειδητοποίησα πως επρόκειτο για έναν άνθρωπο οικογενειάρχη που κουράστηκε να παρέχει την πλάτη του για να πλουτίζουν άλλοι και με τις γνώσεις του, την εμπειρία του αλλά και με το μεράκι του, ρίσκαρε μόνο και μόνο για να ζήσει την οικογένεια του. Η Ειρήνη η σύζυγος του πάντα χαμογελαστή και το γλυκύτατο 8χρονο κοριτσάκι τους η Φωτεινούλα είναι για τον Αποστόλη πια λόγος ύπαρξης.
Και ξέρετε κάτι...βαρέθηκα να βλέπω περιοδικά με τρανούς και μεγάλους σεφ να μαγειρεύουν και να αναμειγνύουν σε μικρές κατσαρόλες γεύσεις από όλα τα πέρατα της γης... Αυτές τις ημέρες εγώ λοιπόν διάλεξα να προβάλω τον Αποστόλη ή τον Μανιάτη (όπως τον αποκαλούν πολλοί), γιατί είναι ο άνθρωπος της διπλανής μου πόρτας.
Είναι ο Έλληνας ο βιοπαλαιστής που με απλές παραδοσιακές συνταγές τις οποίες όμως «πασπαλίζει» με αγάπη και μεράκι κατορθώνει να σαγηνεύσει και τον πιο απαιτητικό ουρανίσκο... Τους τελευταίους μήνες στήνει ωραία γλέντια στο μικρό του μαγαζί και πραγματικά σημειώνεται το αδιαχώρητο. Χαίρομαι, γιατί πρέπει αυτοί οι άνθρωποι, που δεν προσποιούνται, που δεν κοροϊδεύουν τον κόσμο, που σκοπός τους είναι να ζήσουν με αξιοπρέπεια την οικογένεια τους, αυτοί είναι που πρέπει να αναδεικνύονται.
Επειδή από την πρώτη ημέρα του κάνω -άθελα μου- do στην κουζίνα στο φωτορεπορτάζ που ακολουθεί θα δείτε ότι το ξεκινάω από αυτό το χώρο για διαπιστώσετε ιδίοις όμμασι την καθαριότητα και την ποιότητα. Επίσης πολύ ωραία πινελιά είναι και οι χρωματιστές τοιχογραφίες...
Ρεπορτάζ: Λευτέρης Χ. Θεοδωρακόπουλος
Φωτογραφίες: Ιουλία Παπαδημητρίου
Διαβάστε περισσότερα εδώ
