Κοινός Λόγος. Σπαραγμός.Κοινά βιώματα. Πόλεμοι που έχουν κοινό σύμμαχο το θάνατο. Ξεριζωμός – προσφυγιά – ξένος στον ίδιο σου τον τόπο.
Είναι πολύ δύσκολο να ανεβάσεις στη θεατρική σκηνή, τις περιπέτειες ενός λαού, που στην διαδρομή της ιστορίας του κρύβει, τόσο θάρρος, αξιοπρέπεια και τόση επιμονή για τη ζωή. Έλληνες που στον ξεριζωμό τους ανακάλυψαν ότι δεν είχαν πατρίδα, ήταν ξένοι στον ίδιο τους τον τόπο.
Φωτογραφίες, που θυμίζουν αλλά δεν μιλάνε, μέσα στο χρόνο. Ο χρόνος και οι άνθρωποι που έχτισαν και γκρέμισαν πατρίδες … πόσες σάπιες στιγμές θα συνεχίσουμε να ζούμε, χωρίς να βάλουμε τη λήθη μας, εμπόδιο ; Που είναι αυτός ο "ΚΟΙΝΟΣ ΛΟΓΟΣ" της συνείδησης μας και πως απόκτησε λέξεις που δεν μεταφράζονται!
Καταλυτική η παράσταση του "Κοινού Λόγου". Αφυπνίζει και το πιο μουδιασμένο μυαλό. Οι μαρτυρίες της Έλλης Παπαδημητρίου, δοσμένες από τις συγκλονιστικές ερμηνείες της Λυδίας Κονιόρδου, της Ελένη Κοκκίδου, της Μαρία Κατσανδρή , της Ελένη Ουζουνίδου και της Τάνιας Παλαιολόγου, ξυπνούν αλλά περισσότερο διδάσκουν, στον Έλληνα «τα πάθη» του, αυτά που δεν έπρεπε να ξεχάσει ποτέ.
Ο «Κοινός Λόγος» με αποσπάσματα από τις μαρτυρίες της Έλλης Παπαδημητρίου, αλλά και τη διδαχή του Βαγγέλη Θεοδωρόπουλου, φτάνει στο τέλος του. Η συνάντηση μου με τις πρωταγωνίστριες, έγινε στον πανέμορφο θεατράκι του Παπάγου. Μαγικός χώρος αμφιθεατρικός. Όπως και ο λόγος τους κοινός και καθοριστικός, πάνω στο σανίδι, που συγκίνησε για ακόμη μια φορά το κοινό. Δείτε την συνέχεια εδώ
