ΜΕ ΑΦΟΡΜΗ ΤΗΝ ΠΑΓΚΟΣΜΙΑ ΗΜΕΡΑ ΒΙΒΛΙΟΥ
ΠΟΥ Η UNESCO ΚΑΘΙΕΡΩΣΕ ΣΤΙΣ 23 ΑΠΡΙΛΙΟΥ
Το βιβλίο, παράθυρο παιδείας & επιστήμης, δημιουργίας & μνήμης!
Γράφει ο Αθανάσιος Λιακόπουλος,
Δικηγόρος, Δημοτικός Σύμβουλος,
Μέλος Πολιτικής Επιτροπής ΝΔ.
Σε μια εποχή όπου κυριαρχεί το διαδίκτυο και τα κοινωνικά δίκτυα, εκεί δηλαδή που παρέχονται άφθονες αλλά, κάποιες φορές, αμφίβολης ποιότητας πληροφορίες, η 23η Απριλίου, παγκόσμια ημέρα βιβλίου, είναι μια ημέρα που καθιερώθηκε από την UNESCO για να μας υπενθυμίζει τη μεγάλη αξία τού γραπτού λόγου όχι στον παγκόσμιο ηλεκτρονικό χάρτη αλλά στο παραδοσιακό …χαρτί!
Δεν είναι τυχαίο που η συγκεκριμένη ημέρα, η 23η Απριλίου, έχει καθιερωθεί διεθνώς ως παγκόσμια ημέρα βιβλίου. Αυτή τη μέρα έφυγαν από τη ζωή δυο μεγάλα πνεύματα της ανθρωπότητας, δυο συγγραφείς παγκόσμιας εμβέλειας: Ο Ουίλιαμ Σαίξπηρ και ο Μιγκέλ ντε Θερβάντες.
Όσες ηλεκτρονικές βιβλιοθήκες κι αν δημιουργηθούν στον κόσμο τού διαδικτύου, καμία απ’ αυτές δεν θα μπορέσει ποτέ να φτάσει και να ανταγωνιστεί τον κόσμο τού βιβλίου. Κι όσα ηλεκτρονικά βιβλία κι αν εκδοθούν, κανένα απ’ αυτά δεν θα μπορέσει να φτάσει το βιβλίο που γράφεται, εκτυπώνεται, παρουσιάζεται αλλά και με κόστος πωλείται στα βιβλιοπωλεία ή στις εκθέσεις βιβλίου μέχρι να φτάσει στο σπίτι μας ή σε μια βιβλιοθήκη.
Το βιβλίο δεν πρόκειται να χάσει τη μαγεία του και την αξία του, διότι τα γραπτά σε χαρτί, μένουν! Τα γραπτά στο διαδίκτυο, σήμερα υπάρχουν, αύριο ίσως δεν υπάρχουν, αύριο ίσως διορθώνονται ή αλλοιώνονται…
Το βιβλίο ως έντυπο έχει ίσως μια προσωρινή κάμψη. Αλλά δεν θα πεθάνει ποτέ!
Το βιβλίο θα παραμείνει σύντροφος σ’ εκείνους που αγαπούν τη γνώση και τη ζωή.
Θα είναι ένας αγαπητός φίλος για τους νέους και τις νέες που ψάχνουν και ψάχνονται.
Θα συνεχίσει να είναι ένας σταθερός και έγκυρος πόλος πληροφόρησης των επιστημόνων.
Θα είναι το στέρεο βάθρο καταγραφής τής ιστορίας σε τοπικό επίπεδο, σε πανελλαδικό και παγκόσμιο επίπεδο.
Θα είναι μια βεβαιότητα σε καιρούς όπου όλα αλλάζουν, αλλοιώνονται, φθείρονται, κινούνται σε τροχιά παρακμής.
Θα παραμείνει μια παρηγοριά στη λεγόμενη «τρίτη ηλικία» έως ότου σβήσει το καντήλι τής ζωής.
Το βιβλίο, όσα χρόνια κι αν περάσουν, πάντοτε θα έχει τη θέση του:
σε μια βιβλιοθήκη σπιτιού,
σε μια εθνική βιβλιοθήκη ή σε μια βιβλιοθήκη Δήμου,
σε μια βιβλιοθήκη σχολείου,
πανεπιστημίου,
Δικαστηρίου,
μουσείου,
ενός πνευματικού, πολιτιστικού ή λογοτεχνικού εργαστηρίου,
αλλά όχι μόνο.
Και κάθε χρόνο, η 23η Απριλίου θα μας θυμίζει ότι το βιβλίο, ιδιαίτερα το καλό βιβλίο, μπορεί να παρέχει σταθερά σε μικρούς και μεγάλους μια διάπλατη θύρα ή ένα ορθάνοιχτο παράθυρο γνώσης, παιδείας και παιδαγωγίας, επιστήμης, τέχνης και λογοτεχνίας, ιστορίας, μνήμης και αυτοσυνειδησίας.
