H κατοχή της χώρας
μας την περίοδο 1941 – 1944 από τους ναζί και φασίστες κατακτητές, αποτελεί ένα
σημαντικό κομμάτι της σύγχρονης ιστορίας της χώρας μας και μπορεί το μελανό του
χρώμα να είναι το
αποτύπωμα που άφησε, αυτό όμως σε τίποτα δεν πρέπει να το καταδικάσουμε
στην ιστορική λήθη για πολλούς και διάφορους λόγους.
Αντί αυτού, βλέπουμε μια ιστορική στιγμή του Ελληνικού λαού, στιγμές
χαράς, ενθουσιασμού και ελπίδας όπως ήταν η απελευθέρωση των πόλεων και γενικότερα
της χώρας μας από τους ναζί κατακτητές, να
θάβεται και να επιχειρείται να αποσβηστεί από την συλλογική ιστορική μνήμη του
λαού μας.
Τι είναι αυτό που
φοβίζει και υποβαθμίστηκε ένα τόσο μεγάλο ιστορικό γεγονός όπως η απελευθέρωση
των πόλεων από τους ναζί κατακτητές, που εκατομμύρια λαού ξεχύθηκαν στους δρόμους εκείνες της ημέρες σε όλη την
χώρα και γιόρτασαν την αποχώρηση των κατακτητών με παρελάσεις, πορείες και
άλλες εκδηλώσεις ?
Αυτή η επιλεκτικότητα
μόνο τυχαία δεν είναι και έχει προφανής σκοπιμότητα, αφού η χαρά και ο
ενθουσιασμός του Ελληνικού λαού από την αποχώρηση των ναζί και φασιστών
κατακτητών προσέκρουσε σε έναν άλλον κατακτητή που ερχόταν με την μάσκα του
φίλου. Τον Άγγλο ιμπεριαλιστή και αργότερα Αμερικανό, που έθαψαν της ελπίδες
του λαού για ζωή με αξιοπρέπεια, τιμή, λαοκρατία, κοινωνική προκοπή, βάζοντας άλλους
τυράννους στην πλάτη του, αυτούς που λούφαξαν και έφυγαν όταν σκλαβώθηκε η χώρα
από τους φασίστες και ναζί και αυτούς
που συνεργάστηκαν με τους κατακτητές, τους δωσίλογους, τους γερμανοντυμένους προδότες
του λαού μας.
Με αυτή την μέθοδο και
με τόνους αίμα να συνεχίζει να ρέει από της πληγές του λαού μας, η Ελλάδα με
την βία των ιμπεριαλιστών προσεταιρίστηκε στο άρμα της αστικής εξουσίας
υποτάσσοντας τον λαό και πνίγοντας κάθε
προσδοκία λαϊκής – κοινωνική προοπτικής και προκοπής.
Η ιδεολογική φαρέτρα της αστικής εξουσίας έγραψε στα μέτρα της την ιστορία και έπρεπε
να αποσβηστεί κάθε έννοια λαϊκής αυτοθυσίας, αφοβίας, οργάνωσης, πάλης και αγώνα,
όπως επέδειξε ο λαός μας μπροστά στους τυράννους ναζί και φασίστες κατακτητές.
Σε αυτή την κατεύθυνση συνέχισε όλα τα χρόνια η αστική τάξη, προσπαθούν να σβήσουν από την μήνη
του λαού την μεγάλη εποποιία της εθνικής αντίστασης, όταν αυτή λούφαζε στο Κάιρο
κ. α και στην χειρότερη συνεργάστηκε με
τους κατακτητές.
Θέλουν να σβήσουν από την μνήμη του Ελληνικού
λάου την μεγάλη πρωτοβουλία που πήρε το λαβωμένο
ΚΚΕ από την τυρρανική φασιστική δικτατορία του Μεταξά και κάλεσε τον λαό να σηκώσει το ανάστημα του
και να παλέψει τον κατακτητή όπως και έγινε.
Συγκροτήθηκαν
μαζικές αντιστασιακές οργανώσεις, 1.500.000 Ελληνικού λάου οργανώθηκε και πάλεψε μαζί με τους κομμουνιστές τον κατακτητή
μέσα από της γραμμές του ΕΑΜ, του ΕΛΑΣ,
της ΕΠΟΝ και άλλων αντιστασιακών
οργανώσεων που κατεύθυνε το ΕΑΜ μέσα στις πόλεις, όπως η αλληλεγγύη, τα αετόπουλα, η ΟΠΛΑ κ. α.
Ο λαός μας δεν έσκυψε το κεφάλι στον φασίστα
κατακτητή , τον πολέμησε στα βουνά, στα χωριά, στις πόλεις, στους δρόμους, με
το όπλο στο χέρι, με δολιοφθορές, απεργίες, πορείες και με πολλούς άλλους μεθόδους
και νίκησε.
Ο ΕΛΑΣ έμπαινε σε κάθε
πόλη και κατοχύρωνε την απελευθέρωση των
πόλεων, της χώρας από τους ναζί, μέσα σε
κλίμα λαϊκού ενθουσιασμού και απαίτησης για Ειρήνη, Ελευθερία, Λαοκρατία.
Στις μεγάλες πόλεις ακόμα έδινε μάχη κόντρα
στις καταστροφές που έκανε φεύγοντας ο κατακτητής, όπως η ηρωική μάχη της
<< ΗΛΕΚΤΡΙΚΗΣ >> στον Πειραιά, που οι οργανωμένοι εργάτες του
εργοστασίου και ο ΕΛΑΣ, το περιφρούρησαν με το
αίμα τους για να μην το ανατινάξουν οι Γερμανοί ναζί και θα άφηναν για μήνες στο μαύρο σκοτάδι όλη την Αττική,
καταστρέφοντας μια σημαντική υποδομή εκείνα τα χρόνια για την χώρα.
Αυτές της λαμπρές στιγμές
του λαού μας θέλουν να αποκρύψουν οι αστοί και το πολιτικό προσωπικό που τους υπηρετεί.
Την δύναμη που έχει ο λαός όταν οργανωθεί και παλέψει για την ελευθερία του,
την προοπτική και προκοπή του, κανείς δεν μπορεί να τον σταματήσει όσος μεγάλος
και δυνατός μπορεί να φαντάζει ο αντίπαλος.
Ο παλμός, η
καρδιά, ο νους αυτής της πάλης ήταν το ΚΚΕ, που πρόταξε τα μέλη και τα στελέχη
του για να πολεμήσουν μαζί με τον λαό τους τυράννους τους.
Αγώνας δίκαιος, τίμιος,
πατριωτικός, που άμα στην πάλη ενάντια στο φασίστα και ναζί κατακτητή έβλεπε καλυτέρα
πως διαπερνούσε η αντίφαση κεφαλαίου – εργασίας, εγγενές και βασικό
χαρακτηριστικό των καπιταλιστικών κοινωνιών στον αγώνα αυτό, θα απέφευγε όλες της επώδυνες - επαχθές συμφωνίες (
Κάιρου, Λιβάνου, Καζέρτας ) που είχαν στόχο
να αποδεκατίσουν το ένοπλο αντιστασιακό λαϊκό κίνημα, τους κομμουνιστές και θα
πήγαινε την πάλη ως το τέλος με την κατάκτηση της λαϊκής εξουσίας.
Βέβαια αυτό σε τίποτε
δεν ακυρώνει την πρωτοπόρα ηρωική δράση των κομμουνιστών που χωρίς να χάσουν στιγμή
ριχτήκανε στην μάχη για την απελευθέρωση της χώρας από τους ναζί και φασίστες
ιμπεριαλιστές, δίνοντας πολλοί, χιλιάδες, την ίδια τους την ζωή.
Ο λαός η νεολαία πρέπει
να διεκδικήσει, να απαιτήσει, να γιορτάζονται στις πόλεις η απελευθέρωση τους
από τους ναζί και φασίστες κατακτητές.
Αποτελεί χρέος και
καθήκον αυτή η επιταγή, σε μια εποχή που
οι απόγονοι των ναζί και των δωσίλογων ( χρυσή αυγή κ.α. ) σηκώνουν κεφάλι και με ψέματα, συκοφαντίες,
λάσπες και πολλές δόσεις αντικομουνισμού, για λογαριασμό του συστήματος, του κεφαλαίου, των δυνάμεων
της ταξικής εκμετάλλευσης και καταπίεσης,
μετατρέπουν το άσπρο σε μαύρο, διαστρεβλώνουν την ιστορία και παρά φύσην
ανάγουν σε << εθνικούς ήρωες >> και << πατριώτες >> τους
συνεργάτες των Γερμανών ναζί , του Γερμανοντυμένους προδότες, τους δωσίλογους,
τους γκεσταπίτες που λέει ο λαός μας.
Κόντρα στην ιστορική
λήθη, στα ψέματα και της συκοφαντίες,
αντιστεκόμαστε, θα νικήσουμε, γιατί είμαστε οι λαοί.
Σαββίδης Παναγιώτης
