Αττικής, υπέρ μιας μονόπλευρης θεώρησης και μιας «ανάπηρης» κοινωνίας, με ανισόρροπη ανάπτυξη, χωρίς «τάχα» να επιβίωσαν οι κοινωνίες μέχρι σήμερα χωρίς βοσκότοπους.
Αν
ισότητα σημαίνει να δίνεις τα ίδια σε όλους, είτε «ψηλούς», είτε «κοντούς»,
είτε «πολύ κοντούς», τότε, για να έχεις όλους τους πολίτες σε ομόλογο επίπεδο
ζωής, δικαιοσύνη σημαίνει να μην δίνεις στον «ψηλό», να δίνεις στον «κοντό»
λίγα και στον «πολύ κοντό» διπλάσια και τριπλάσια για να φθάσει τους άλλους
δύο. Μοιάζει με παραλογισμό, ή ακόμα και νοητική «ανωμαλία», να δίνεις στον
«ψηλό εκλογικά» διπλάσια, στον «κοντό» λίγα και στον «πολύ κοντό» τίποτα.
Μάλιστα φαίνεται να αφαιρείς, αδίκως, από τον «πολύ κοντό» και ήδη κατεχόμενες
ή χρησιμοποιούμενες δυνατότητες.
Μόνο
έτσι θα μπορούσε κάποιος τρίτος εχέφρων παρατηρητής να χαρακτηρίσει το
φαινόμενο ότι μερικά Δημοτικά Συμβούλια, τις προηγούμενες εβδομάδες, με λάθος ή
μεροληπτική ή ακόμα και με κατευθυνόμενη πληροφόρηση, οδηγήθηκαν σε
συμπεράσματα, που αφαιρούν μακροχρόνιες (καλύτερα προγονικές ή αιώνιες) χρήσεις
γης για βόσκηση από τους παραδοσιακούς κτηνοτρόφους της Αττικής.
Αν
μάλιστα υπάρξει η υποψία ότι αυτό γίνεται για λόγους ψηφοθηρικούς, καθ όσον οι
δίποδοι νεοαστοί κάτοικοι της υπαίθρου της Αττικής ψηφίζουν για τοπικούς και
άλλους «άρχοντες», ενώ οι τετράποδοι συμβιούντες «κάτοικοι» (πρόβατα, κατσίκες,
αγελάδες κλπ) δεν έχουν εκλογικά δικαιώματα, και οι κτηνοτρόφοι της υπαίθρου
της Αττικής είναι μόνο 1800, τότε το φαινόμενο είναι άδικο, και αγγίζει τα όρια
της βίαιης αλλαγής του τρόπου ζωής και των πολιτιστικών αξιών των κτηνοτρόφων.
Αν
είναι απολύτως σαφές ότι η ανισορροπία σημαίνει τελικά θάνατο, ακόμα και η
μονόπλευρη οπτική, ή/και η «ακρωτηριασμένη» ζωή, δεν μπορεί να θεωρείται
απολύτως υγιής άποψη, ούτε βέβαια συντείνει στην ισορροπία της φύσης και την
σωστή προστασία της ζωής, αν αυτό είναι το ζητούμενο.
Η
μονόπλευρη προώθηση της περεταίρω τσιμεντοποίησης της υπαίθρου της Αττικής, με
τον ταυτόχρονο περιορισμό των βοσκήσιμων γαιών, είναι μια θνησιγενής προοπτική
για την σύμμετρη ανάπτυξη, την ισορροπία και το μέλλον της υπαίθρου της Αττικής
και της κοινωνίας των ανθρώπων της Αττικής.
Η πανίδα, τα ζώα, η
κτηνοτροφία (πάντα με κανόνες χρήσης και ζωής) είναι συμβιωτική με την χλωρίδα,
τα δάση και την φύση.
Επιστημονικά έχει απαντηθεί το θέμα πλήρως.
Ο
κ Κώστας Μαντζουράνης (Πρόεδρος της ΚοινΣΕπ ΚΥΚΕΩΝ και υπεύθυνος Δημοσίων
Σχέσεων του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Περιφέρειας Αττικής «Άγιος Γεώργιος»,
6948250720) τόνισε ότι έχει απαντηθεί πλήρως, ότι «άλλο ο ορισμός ενός
οικοσυστήματος (πχ δάσος) και τελείως διαφορετικό θέμα οι χρήσεις του» πχ για
αναψυχή, για βόσκηση κλπ, που ούτως ή άλλως επιβάλλεται, καθ όσον είναι
συμβιωτικό και απαραίτητο για την ισορροπία της φύσης.
Με
πρόσφατους χαρακτηρισμούς μακροχρόνια χρησιμοποιούμενων χώρων από αστούς, ως
δασικών, όπως πχ στο πρώην αεροδρόμιο Ελληνικού, ή σε πάρκα στο κέντρο της
Αθήνας κλπ, είναι περίεργη η διαφαινόμενη άποψη, που πιθανόν οδηγεί σε λάθος συμπεράσματα,
ότι σε κάποια περιοχή δεν υπάρχουν βοσκότοποι, απλά και μόνο για να βοηθήσουμε
στην τσιμεντοποίηση, ή στην αύξηση του real estate με την απομάκρυνση μόνο των τετράποδων
ζώων, και εμμέσως στην ψηφοθηρία.
Η
κα Μάγδα Κοντογιάννη (Γραμματέας του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής, 6906962549)
επισημαίνει ότι το θέμα της εξώθησης σε αποφάσεις Δημοτικών Συμβουλίων ότι «δεν
έχουν βοσκήσιμες γαίες», γίνεται ιδιαιτέρως περίεργο, αν ένας Δήμος έχει
συστήσει διαδικασία είσπραξης εσόδων από ενοικίαση βοσκοτόπων (ασχέτως ορισμού
οικοσυστήματος, ως δάσους, πάρκου, ιδιωτικού αγροκτήματος, ιδιωτικού δάσους κλπ
κλπ), και πολύ περισσότερο εάν έχει εισπράξει ή πρόκειται να εισπράξει για
κάποιες χρήσεις (πχ Τεχνική λύση από ΟΠΕΚΕΠΕ), έχοντας συστήσει ή ορίσει
αντίστοιχη Δημοτική υπηρεσία.
Κατ’
αυτόν τον τρόπο καθοδηγούνται οι Δημοτικοί Σύμβουλοι σε λάθος προσεγγίσεις, από
λάθος πληροφόρηση, λόγω λανθασμένης ερμηνείας ή σκοπούμενης βλάβης των
πολιτιστικών αξιών και του τρόπου ζωής των κτηνοτρόφων, πατροπαράδοτων κατοίκων
της υπαίθρου της Αττικής.
Το
θέμα αφορά και άλλους, αλλά φαίνεται ότι αγγίζει κυρίως τους κτηνοτρόφους,
διότι αυτοί είναι που θέλουν μεγαλύτερες επιφάνειες για βόσκηση και ίσως για
μερικούς, η κτηνοτροφία «ενοχλεί» στην μύτη και την τσέπη …
Ο
κ Γιάννης Κοντογιάννης (Πρόεδρος του Κτηνοτροφικού Συλλόγου Αττικής) μας λέει
με σημασία: ξεχνούν μερικοί ότι για να έχεις ένα καλό, υγιεινό λίτρο γάλακτος,
είναι απαραίτητο να παραχθούν και τουλάχιστον τρία κιλά κοπριά («σκατά», που
ακατέργαστα ίσως μυρίζουν, αλλά με ζεόλιθο (?) ή με Ενεργούς Μικροοργανισμούς
(?) καθίστανται ανεκτά …. Ή ακόμη και χρήσιμα για κήπους). Είναι μαζί. Δεν
γίνεται να θέλεις το ένα και να μην θέλεις το άλλο. Είναι σαν εκείνους που
καταλαβαίνουν ότι ο τρόπος ζωής τους παράγει απορρίμματα (κακώς ίσως, θα
μπορούσαν ίσως να παράγουν πολύ λιγότερα «σκουπίδια», ή να τα
επαναχρησιμοποιούν), αλλά θέλουν ο τόπος απόθεσης των απορριμμάτων να μην έχει
σχέση με τον τόπο τους!!! … ή ακόμα κι να τα στέλνουν σε περοχές με βοσκήσιμες
γαίες, χρήσιμες στην κτηνοτροφία. Σχιζοφρένεια, συναλλαγή, ανικανότητα, ανοησία
ή νέα μορφή διαφθοράς?...
Τα
δάση και η κτηνοτροφία, με κανόνες, είναι συμβιωτικά.
Άλλο
είναι ο ορισμός του οικοσυστήματος πχ Δάσος (που μάλιστα προστατεύεται και από
το Σύνταγμα της Ελλάδος) και άλλο η χρήση του οικοσυστήματος, που μπορεί να
είναι για βόσκηση, για αναψυχή ή άλλο.
Άλλο
είναι ισότητα, άλλο η δικαιοσύνη και άλλο η σχιζοφρένεια …
Ισόρροπη
ανάπτυξη για επίτευξη ομόλογου επιπέδου ζωής, σημαίνει ίσως διαφοροποιημένη
υποστήριξη, υπέρ των αδυνάτων, και όχι το ανάποδο …
Η
ισορροπία σημαίνει ζωή και σταθερότητα στο οικοσύστημα.
Αλλά
αυτά θα μπορούσαν να συμβαίνουν μόνο σε ευνομούμενες κοινωνίες, με έντιμους
ηγέτες και ενδιαφερόμενους για την τοπική κοινωνία συμπολίτες ….
