Bραβεύτηκε τo ποίημα της Κατερίνας Νίκα Μάνου στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης του EARTH Poetry, Literary & Τheatrical performances Festival με θέμα «Περιβάλλον – Μητέρα Φύση».
Την Τετάρτη 21 Ιουνίου 2017, 8 η ώρα το απόγευμα, στη Gallery EL (Παύλου Μελά 22) στη Θεσσαλονίκη πραγματοποιήθηκε η τελετή βράβευσης των ποιητών που διακρίθηκαν στο διεθνή διαγωνισμό ποίησης του EARTH Poetry, Literary & Τheatrical performances Festival. με θέμα «Περιβάλλον – Μητέρα Φύση».
Η Κατερίνα Νίκα Μάνου από το Λιτόχωρο κατέλαβε την 7η θέση με το ψευδώνυμο «Ίασπις», ισοψηφούσα με άλλους τέσσερις ποιητές, ανάμεσα σε 800 συμμετέχοντες στον διαγωνισμό. Να σημειωθεί ότι είναι η δεύτερη φορά που η Κατερίνα Νίκα Μάνου βραβεύεται μέσα στο 2017 σε λογοτεχνικό διαγωνισμό. Η πρώτη ήταν τον Ιανουάριο 2017 στον Πανελλήνιο Διαγωνισμό Ορθόδοξου Παιδικού Βιβλίου που έγινε υπό την αιγίδα της Ιεράς Μητροπόλεως Πειραιά στο Στάδιο Ειρήνης & Φιλίας, όπου το βιβλίο της: «Η μέρα αρχίζει ξανά» απέσπασε το Α' Βραβείο.
Στις φωτογραφίες ο Πρόεδρος του ΜΚΟ Οργανισμού: «Η Ελλάδα σε τροχιά μέλλοντος» κ. Δημήτριος Tσιγαρίδας, και η Πρόεδρος του ΜΚΟ «Ένωση Ελλήνων Δημιουργών (ΕΝ.ΕΛ.ΔΗ.)» κ. Ελευθερία Τάνου παραδίδουν το βραβείο στη συγγραφέα και η συγγραφέας απαγγέλει το ποίημά της.
Ακολουθεί το ποίημα:
«Περιβάλλον – Μητέρα Φύση»
Διψά να χορτάσει η γη
απ' τις σταγόνες του προσώπου
που αργά πέφτουν επάνω της
και προσευχητικά τη σπέρνουν
σπορά άφθαρτη, αέναη ανθοφορία…
Πολλοί πατούν επάνω της και της μιλούν.
Ήχοι πολλοί, κρότοι ισχυροί…
Μα, ποιος τη φωνή της ακούει;
Ποιος αφουγκράζεται τη γλώσσα που μιλεί;
Η φωνή της ως μελωδία αύρας λεπτής
που οι πιο πολλοί αδυνατούν ν' ακούσουν.
Καλύφτηκε με πέπλο η ακοή τους,
βαρύνθηκε με αλλόκοτες κραυγές.
Ποιος απ' τη λήθη θα εγερθεί να ξεχωρίσει
της Μάνας Φύσης το βαθύ ανασαμό;
Να, κάποιος στέκει εκεί και σιγοακούει
μες την καρδιά του τη φωνή της γης.
Την εγκεντρίζει στο κεκαθαρμένο του είναι
της φτιάχνει εντός του σκήνωμα να ζει.
Κι η Μάνα Φύση βρίσκει πια τον εαυτό της
και ξεδιπλώνει τη λαμπρή της φορεσιά,
-αυτήν που τόσοι πριν την είχαν αμαυρώσει,-
σ' ολόκληρο το σύμπαν ν' απλωθεί.
Ιερουργεί τότε τους ώριμους καρπούς της,
αυτούς που τρέφουν και αυξάνουν τη ζωή.
Καμμία πια κραυγή ή δυσαρμονία,
καμμία ανεκπλήρωτη φωνή…
Μες την καρδιά του ανθρώπου, μες στο «όλον»
η Μάνα Φύση αιωνίζει τη Ζωή!
