άρχισε να γράφεται στις βουνοκορφές της Πίνδου.
Το έπος του ΄40 δεν ήταν απλά μια προσπάθεια απόκρουσης ενός εισβολέα. Μια χούφτα Έλληνες , με ελάχιστα εφόδια τόλμησαν να ορθώσουν το ανάστημά τους και να αντισταθούν στις σιδερόφραχτες και πλήρως εξοπλισμένες στρατιές του φασισμού. Μια χούφτα Έλληνες ,αλλά συσπειρωμένες .
Μια γροθιά με έναν στόχο .Την υπεράσπιση της λευτεριάς αλλά και του πολιτισμού απέναντι στη βαρβαρότητα.
Οι μεγαλειώδεις νίκες του ελληνισμού που για μια ακόμη φορά εμάχετο «υπέρ βωμών και εστιών», είχαν γίνει παγκόσμιος θρύλος .Το φρόνημα ,το θάρρος και η ψυχική αντοχή του ελληνικού λαού είχαν προκαλέσει τον θαυμασμό εχθρών και φίλων. Το παράδειγμα της μικρής Ελλάδας έδειχνε το δρόμο της τιμής και του καθήκοντος.
Στο νόημα αυτής της εθνικής επετείου του 1940 επιβεβαιώνεται η δύναμη της ενότητας και της ομοψυχίας των Ελλήνων σε οποιαδήποτε κρίσιμη καμπή της μακραίωνης ιστορίας της.
Ο Βίσμαρκ θαυμάζοντας την ψυχική δύναμη των Ελλήνων ομολογεί: Από την ιστορία των Ελλήνων αποδεικνύεται ότι οι Έλληνες αν δεν αλληλοσπαράσσονταν ,θα κατακτούσαν την υφήλιο.
Αυτή την ομοψυχία είναι επιβεβλημένο να τονίσουμε ιδιαίτερα και σήμερα.
Κάθε γενιά καλείται να δείξει τις δικές της αντιστάσεις ,κάθε γενιά πρέπει να πει τα δικά της
ΟΧΙ.
Εμείς σήμερα καλούμαστε να πούμε το δικό μας ΟΧΙ στις προκλήσεις που αντιμετωπίζουμε, να πούμε ΟΧΙ στην υποταγή των οικονομικών συμφερόντων, να πούμε ΟΧΙ στην εκποίηση της ζωής μας και των παιδιών μας .
Καλούμαστε να υπερασπιστούμε την αξιοπρέπειά μας , το δικαίωμα στην εργασία ,το δικαίωμα να ζούμε σε μια χώρα με δημοκρατία , με βασικές κοινωνικές δομές ,όπως η Υγεία, η Παιδεία και η κοινωνική ασφάλιση.
Οι ήρωες του έπους του ΄40 μας έδειξαν το δρόμο, για μια Ελλάδα της συλλογικότητας ,της φιλοπατρίας, της ανιδιοτέλειας και της αλληλεγγύης. Ο ΔΗΜΑΡΧΟΣ ΑΛΕΞΑΝΔΡΕΙΑΣ
ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ ΓΚΥΡΙΝΗΣ
