Πανελλήνιο Ιατρικό Σύλλογο και είχε την ευκαιρία να τοποθετηθεί πάνω σε φλέγοντα επίκαιρα θέματα όπως τα βασικά προβλήματα των νέων γιατρών, της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας και του εθνικού συστήματος υγείας «το οποίο καθημερινά καταρρέει» όπως ανέφερε στο χαιρετισμό του εστιάζοντας παράλληλα στο «παρανοϊκό προσχέδιο νομού για το Ασφαλιστικό το όποιο θίγει βραχυπρόθεσμα και μακροπρόθεσμα όλο τον κοινωνικό ιστό της χωρας». Βασικά σημεία της τοποθέτησής του ήταν τα παρακάτω:
«...Προβλήματα όπως η επετηρίδα για την ειδίκευση και οι αναμονές, το ανύπαρκτο εκπαιδευτικό πρόγραμμα σε πολλές κλινικές, η μη ύπαρξη έλεγχου της συνεχιζόμενης εκπαίδευσης, τα υποστελεχωμένα νοσοκομεία, οι χαμηλοί μισθοί και οι απλήρωτες εφημερίες, οι σε πολλές περιπτώσεις άθλιες συνθήκες εργασίας, είναι γνωστά και λύσεις όπως ο υγειονομικός χάρτης, το βιβλίο ειδικευόμενου, η αλλαγή της διαδικασίας έναρξης της ειδικοτητας, η αντιγραφή άλλων ξένων πτυχωμένων μοντέλων υγείας και άλλα πολλά έχουν προταθεί κατά καιρούς, χωρίς όμως να έχει εφαρμοστεί κάτι και κατ επέκταση να μην έχει αλλάξει σχεδόν τίποτα.
[...] Υπάρχει ενα δεδομένο, ότι πρέπει να βρεθούν χρήματα για τη βιωσιμότητα του ασφαλιστικού, είτε από αύξηση των εισφορών είτε από μείωση των συντάξεων. Μη θρέφετε αυταπάτες, θα συμβούν και τα δύο. Βρισκόμαστε σε ενα κρίσιμο σημείο. Το πως φτάσαμε ως εδώ, αν και κάποιοι ακόμα και σήμερα εθελοτυφλούν, ειναι λίγο πολύ γνωστό. Τα χρήματα των ταμείων χάθηκαν όταν ο Σημίτης και οι τότε διοικήσεις των ταμείων τα χρησιμοποίησαν στο χρηματιστήριο, στη συνέχεια στα δομημένα ομόλογα και στο υποχρεωτικο PSI για να γίνει το κούρεμα του χρέους. Ακόμα όμως και η παρούσα κυβέρνηση δέσμευσε χρήματα για να παίξει ο Πρωθυπουργός με το Βαρουφάκη τη μεγαλόπνοη θεωρία των παιγνίων, η οποία μνημονεύεται στο εξής από έγκριτο διεθνές Πανεπιστήμιο ως η χειρότερη διαπραγματευτική τακτική. Ενδεικτικό του πόση σημασία έδινε στο ασφαλιστικό ο πρωθυπουργός, είναι η εξαγγελία του για 13η σύνταξη και η τοποθέτηση του Παύλου Χαϊκάλη ως αρμόδιου υπουργού. Την έλλειψη προετοιμασίας και την προχειρότητα επίσης καταδεικνύει, ότι στο παρόν σχέδιο νόμου δεν υπάρχει καμία αναλογιστική μελέτη για το μέλλον.
Θεωρώ απαράδεκτο η κυβέρνηση να συνδέει με ευθεία ποσόστωση την ασφαλιστική εισφορά με το εισόδημα και μάλιστα να την τοποθετεί στο εξοντωτικό για κάθε ελεύθερο επαγγελματία 40%. Σε συνδυασμό μάλιστα με τη φορολογία (αλήθεια που πήγε το 12.000€ αφορολόγητο;) την προκαταβολή φόρου, τον ΕΝΦΙΑ, το τέλος επιτηδεύματος, τα τέλη κυκλοφορίας, καθίσταται αδύνατη η επιβίωση του αυτοαπασχολουμένου γιατρού και της οικογένείας του. Εδώ γίνεται διακριτή και η πολιτική στόχευση για χτύπημα της ιδιωτικής ατομικής πρωτοβουλίας, καθώς οι περισσότεροι γιατροί θα αναγκάζονται να δουλεύουν είτε στα υπό κατάρρευση δημόσια νοσοκομεία, είτε για πλούσια αφεντικά και πολυεθνικές που τουλάχιστον θα καταβάλλουν ένα μέρος της ασφαλιστικής τους εισφοράς. Να είμαστε ξεκάθαροι στο εξής: εφόσον η κυβέρνηση θέλει να αυξήσει τα φορολογικά της έσοδα, ας χρησιμοποιήσει τους ελεγκτικούς της μηχανισμούς για να πάρει και το τελευταίο ευρώ από αυτούς που φοροδιαφεύγουν. Δεν μπορεί μια ζωή να την πληρώνουν οι αδύναμοι και οι έντιμοι.
Ακόμα όμως και στο ζήτημα της φοροδιαφυγής, το παρόν ασφαλιστικό νομοσχέδιο όχι μόνο δεν το αντιμετωπίζει άλλα αντιθέτως το ενισχύει. Τι θα κάνατε αν είχατε έναν «συνέταιρο» που δε δούλευε ποτέ στο ιατρείο και σας ζητούσε στο τέλος του χρόνου το 55-80% των εσόδων σας; [...] με το νέο ασφαλιστικό ένας τέτοιος συνεταίρος θα γίνει το κράτος! Εμείς σαν απάντηση επιλέγουμε το δρόμο του αγώνα για να μην ισχύσει τίποτα από όλα αυτά. Γι’ αυτούς που θέλουν να μείνουν και να προσφέρουν τις ιατρικές τους υπηρεσίες στην πατρίδα τους!
[...] Επιπλέον σε εμάς τους νέους (η Κυβέρνηση) κλείνει το μάτι και μας διευκολύνει για την πρώτη πενταετία με μικρότερο ποσοστό εισφοράς, χωρίς ωστόσο να έχει διευκρινιστεί αν θα μετρήσει ο χρόνος αγροτικού και ειδικότητας στην πρώτη πενταετία και με την αδικία να υπολογίζεται ο χρόνος γι’ αυτούς που δούλευαν με μπλοκ παροχής υπηρεσιών σε ιδιωτικές κλινικές, κέντρα αδυνατίσματος και αλλού για να καλύψουν το μεγάλο χρόνο αναμονής κάνοντας έναρξη στο ΤΣΑΥ.
Ακούσαμε στις αρχές της εβδομάδας τον κύριο Κατρούγκαλο, να λέει ότι όσοι έχουν εισόδημα μέχρι 12.000€ ετησίως (φαίνεται το 12 τον έχει σημαδέψει τον υπουργό σαν αριθμός!), πιθανόν να βγουν και κερδισμένοι. Δηλώνουμε ρητά και κατηγορηματικά ότι η φιλοδοξία μας όταν πήραμε την απόφαση να γίνουμε ιατροί, δεν ήταν να ξοδέψουμε τόσα χρόνια σπουδών και ειδίκευσης, να ανοίξουμε ένα ιατρείο με δανειοδότηση και οικονομική αιμορραγία για τον εξοπλισμό του, για να βγάζουμε 1000€ μηνιαίως (εκ των οποίων βεβαία πάλι τα 500€ θα παρακρατούνται). Θέλουμε να μπαίνουμε στη αγορά εργασίας με προοπτική και να αμειβόμαστε σύμφωνα με την κατάρτισή μας και την ποιότητα των υπηρεσιών που παρέχουμε. Ακόμη θέλουμε σε κάποια χρόνια να στεκόμαστε γερά στα πόδια μας, να αμειβόμαστε ικανοποιητικά και να ζούμε σε ένα δίκαιο κοινωνικά κράτος, όχι ένα κράτος νταβατζή που θα παρακρατεί με το έτσι θέλω το 55-80% των αποδοχών μας.
Κατανοούμε πολύ καλά ότι το μόνο που ενδιαφέρει την παρούσα κυβέρνηση, είναι η παραμονή της στην εξουσία. Έτσι το μόνο για το οποίο δεσμεύεται είναι η μη μείωση των κύριων συντάξεων, ώστε να της βγει το πρόγραμμα για τρία χρόνια και να συντηρήσει το κομματικό της πελατολόγιο, προκαλώντας στο μέλλον τη θανατική καταδίκη των νέων επαγγελματιών. Υπάρχει απάντηση στο τι πρέπει να γίνει; Δεν έχουμε το θεσμικό ρολό να απαντήσουμε σε αυτό σήμερα, αλλά κάποια πράγματα είναι απόλυτα ξεκάθαρα στο μυαλό μας και πρέπει επιτέλους σε αυτή τη χώρα να εφαρμοστεί η λογική. Θα πρέπει να εφαρμοστούν αναπτυξιακές πολιτικές, με στροφή της προσοχής και της προσπάθειας στον ιδιωτικό τομέα έναντι του δημόσιου, ώστε να δημιουργηθούν θέσεις εργασίας και να αυξηθούν έτσι τα έσοδα και για το δημόσιο. Να υπάρχει εξορθολόγηση της φορολογίας και σταθερό φορολογικό σύστημα, ώστε να ανθίσει η ιδιωτική πρωτοβουλία και το επιχειρείν, έτσι ώστε όλο το ασφαλιστικό να συντηρείται από τις εισφορές των νέων εργαζομένων και να μην υπάρχει η ανάγκη της συμμετοχής του κράτους. Και επειδή όλα αυτά δεν μπορούν να γίνουν, βραχυπρόθεσμα τουλάχιστον, από τη παρούσα κυβέρνηση, ερχόμαστε στο ερώτημα. Οι συντάξεις να μειωθούν; Να μειωθούν. Αλλά ποιες; Να μειωθούν οι συντάξεις αυτών που συνταξιοδοτήθηκαν πολύ πριν τα 65 με πλασματικά κριτήρια (κάποιες φορές στα όρια της υπερβολής), ή κάτω των 35 ετών ασφάλισης, να μειωθούν οι συντάξεις των αποφοίτων δημοτικού που δούλευαν με παχυλούς μισθούς στις ΔΕΚΟ, να κοπούν οι συντάξεις για τις ανύπαντρες θυγατέρες δικαστικών. Να αυξηθούν επίσης οι ασφαλιστικές εισφορές, στα ιδία ποσοστά που θα ισχύσουν για τους ελευθέρους επαγγελματίες, για τους τωρινούς και προηγούμενους μετακλητούς υπάλληλους, συγγενείς και συντρόφους, διοικητές οργανισμών, για το χρόνο της θητείας τους. Ας ξεκινήσει η κυβέρνηση από αυτά και βλέπουμε αν δεν φτάνουν, με ποιο τρόπο μπορούμε να συμβάλλουμε και εμείς.
Σας ευχαριστώ.»
