Ενημέρωση για το νέο Αντι–Ασφαλιστικό Τερατούργημα
Άμεση ανάγκη για αποφασιστικό αγώνα διαρκείας
Συμμετέχουμε στο συλλαλητήριο, Σάββατο 16/1, Ομόνοια, 12:00
Το νέο νομοσχέδιο Κατρούγκαλου, που φέρνει η Κυβέρνηση και θα πάρει πρώτα την έγκριση των Δανειστών, στα πλαίσια του 3ου Μνημονίου, φέρνει ολοκληρωτική κατεδάφιση κάθε έννοιας Κοινωνικής Ασφάλισης. Μια αξιοπρεπής σύνταξη, σε ένα ανθρώπινο όριο ηλικίας, γίνονται απαγορευμένο όνειρο. Οι εργαζόμενοι, οι συνταξιούχοι, τα λαϊκά στρώματα, η συντριπτική πλειοψηφία της κοινωνίας, απειλούνται άμεσα με νέο κύμα φτωχοποίησης και εξαθλίωσης.
Τα κύρια μέτρα του νέου νομοσχεδίου
1) Όλες οι παροχές (σύνταξης, υγείας, πρόνοιας), για όλους σχεδόν τους ασφαλισμένους, ενοποιούνται σε ένα ταμείο. Το ΙΚΑ–ΕΤΑΜ μετονομάζεται σε Εθνικό Φορέα Κοινωνικής Ασφάλισης (ΕΦΚΑ), όπου εντάσσονται τα υπάρχοντα ταμεία. Ο ΕΦΚΑ θα χορηγεί: α) Κύρια σύνταξη, β) Εφάπαξ (για όσους υπήρχαν στα προηγούμενα ταμεία), γ) Παροχές υγείας (σε χρήμα ή είδος, επιδόματα ασθένειας, μητρότητας, άδειες κ.λπ.). Η ασφάλιση στο Ταμείο αυτό θα είναι ΑΥΣΤΗΡΑ ΑΝΤΑΠΟΔΟΤΙΚΗ: οι παροχές συνδέονται αυστηρά με τις εισφορές, πράγμα που καταργεί άμεσα κάθε χαρακτήρα κοινωνικής αλληλεγγύης από το ασφαλιστικό σύστημα, μετατρέποντάς το σε ένα είδος τράπεζας.
2) Καταργείται το θεσμοθετημένο κατώτατο όριο σύνταξης. Πριν 25 χρόνια, οι συντάξεις γήρατος ήταν συνδεδεμένες με τα 20 Ημερομίσθια Ανειδίκευτου Εργάτη (ΗΑΕ) και έτσι δεν επιτρέπονταν συντάξεις γήρατος μικρότερες από 660 ευρώ (με βάση το ΗΑΕ του 2009, προ Μνημονίων). Το 2010, ακόμη και ο φουλ μνημονιακός νόμος Λοβέρδου όριζε μια κατώτατη σύνταξη (κάτω από την πίεση των κοινωνικών αντιστάσεων και αγώνων εκείνης της περιόδου). Με την εγκύκλιο Χαϊκάλη (αμέσως μετά τη «συμφωνία» για το 3ο Μνημόνιο), το όριο έπεσε δραματικά, στα 392,7 ευρώ. Τώρα, στο νέο νομοσχέδιο, το όριο/προστασία δεν αναφέρεται πουθενά – έτσι, στην πράξη, καταργείται εντελώς.
3) Η απάτη και το έγκλημα της «Εθνικής Σύνταξης». Από 1.1.2016 η κύρια σύνταξη (γήρατος, θανάτου, αναπηρίας) θα υπολογίζεται ως άθροισμα: α) της εθνικής σύνταξης, β) της ανταποδοτικής σύνταξης.
α) Η εθνική σύνταξη δεν θα χρηματοδοτείται από τις ασφαλιστικές εισφορές αλλά απευθείας από τον κρατικό προϋπολογισμό. Έτσι γίνεται κι αυτή μια «προνοιακή παροχή». Η πλήρης εθνική σύνταξη ορίζεται στα 384 ευρώ, με προϋποθέσεις. Δηλαδή τα 384 ευρώ θα τα παίρνουν μόνο οι έχοντες 40 έτη ασφάλισης στα 62 έτη ή 15 έτη ασφάλισης στα 67 έτη. Αλλιώς, τα 384 ευρώ μειώνονται.
β) Το ανταποδοτικό μέρος της σύνταξης θα υπολογίζεται βάσει των αποδοχών ή του εισοδήματος επί των οποίων καταβλήθηκαν εισφορές καθώς και του ποσοστού αναπλήρωσης. Δηλαδή, δεν θα έχει κανένα κατώτατο όριο, αλλά θα αντιστοιχεί μόνο στις ατομικές ασφαλιστικές εισφορές. Αυτό το πράγμα δεν έχει καμιά σχέση με τη λογική ενός συστήματος Κοινωνικής Ασφάλισης.
Όσο απίστευτο κι αν φαίνεται, με το νομοσχέδιο της κυβέρνησης, η «ανταποδοτική» σύνταξη ενός ασφαλισμένου μετά το 2016 δεν αποκλείεται να ανέρχεται σε μόλις μερικές δεκάδες ευρώ,ενδεχομένως προσαυξημένα κατά ένα μέρος της «εθνικής» σύνταξης των 384 ευρώ... Όλα δείχνουν ότι υπό την καθοδήγηση Ε.Ε. και μνημονιακών, παλιών και νέων, οδεύουμε προς συντάξεις των 100–200 ευρώ!
4) Στις επικουρικές συντάξεις (παραμένουν σε ξεχωριστό ταμείο) θα εφαρμοστούν όλες οι δεσμεύσεις / μειώσεις όλων των μέχρι τώρα Μνημονίων. Κυρίως η «ρήτρα μηδενικού ελλείμματος» (σαν «ρήτρα βιωσιμότητας» ή όπως τη βαφτίσουν). Έτσι, οι επικουρικές σύντομα θα καταργηθούν πλήρως.
5) Οι προνοιακές παροχές (ΕΚΑΣ, επίδομα ανεργίας, επιδόματα φτώχειας, ειδικών αναγκών κ.λπ.) διαχωρίζονται από τις ασφαλιστικές παροχές. Θα δίνονται με διάφορα κριτήρια, όπως ατομικό ή οικογενειακό εισόδημα, περιουσιακά στοιχεία, φορολογητέο εισόδημα. Δηλαδή δεν θα δίνονται σε όλους, ούτε θα δίνεται ολόκληρη η όποια παροχή. Το κυριότερο: επειδή είναι προνοιακές (και όχι ασφαλιστικές), το κράτος ανά πάσα στιγμή μπορεί να τις μειώνει / καταργεί, να αλλάζει τις προϋποθέσεις χορήγησης κ.λπ. Τέλος, το ΕΚΑΣ θα χορηγείται μέχρι το 2019 (ήδη έχει αρχίσει η περικοπή του), με αυξημένες προϋποθέσεις και μετά καταργείται.
6) Επανυπολογισμός των συντάξεων, με νέους, πολύ χειρότερους κανόνες, ακόμα και στους ήδη συνταξιούχους. Μέχρι το 2018, όποιες μειώσεις προκύψουν δεν θα εφαρμοστούν (θα διατηρούνται ως «προσωπική διαφορά»). Όμως μετά το 2018, δεν θα μείνει όρθιο τίποτα.
7) Το Επίδομα Κοινωνικής Αλληλεγγύης Ανασφάλιστων Υπερηλίκων (μάξιμουμ 360 ευρώ μικτά το μήνα), από το 2016 θα χορηγείται (ολόκληρο ή μέρος) μόνο με αρκετές προϋποθέσεις και μετά το 67ο έτος.
Τέλος, υπάρχει τρομερά μεγάλη αύξηση των εισφορών για πάρα πολλές κατηγορίες ασφαλισμένων, αγρότες, ελεύθεροι επαγγελματίες, «μπλοκάκια» κ.λπ., που πρακτικά εξανεμίζει όλο το εισόδημα απ’ τις επαγγελματικές δραστηριότητές τους.
Γιατί (πρέπει να) μας ενδιαφέρει η Κοινωνική Ασφάλιση και η σωτηρία της;
Η Κοινωνική Ασφάλιση είναι ίσως η μεγαλύτερη κατάκτηση που έφεραν δεκαετίες αγώνων του εργατικού και συνδικαλιστικού κινήματος – και αυτό ανεξάρτητα από την στρεβλή διαχείρισή της και το οδήγημά της στην χρεοκοπία από τις κυβερνήσεις, τη συνδικαλιστική γραφειοκρατία, το κεφάλαιο. Γιατί δεν βασίζεται στη λογική του ατομικού «κέρδους» κάθε ασφαλισμένου ξεχωριστά (αντίθετα με τα διάφορα «κεφαλαιοποιητικά» συστήματα, που προωθούν οι νεοφιλελεύθεροι, οι μνημονιακοί, το κεφάλαιο, οι διάφορες κυβερνήσεις). Βασίζεται: α) στηναλληλεγγύη και αλληλοβοήθεια των εργαζομένων, ώστε να δημιουργήσουν ένα «συλλογικό απόθεμα», με το οποίο να μετριάζουν τις επιπτώσεις της ανεργίας, των κρίσεων, των ασθενειών κ.λπ., β) σ’ ένα ελάχιστο δίχτυ προστασίας για όλους, ειδικά τα πιο αδύναμα μέλη της κοινωνίας, ώστε να μην κατρακυλάνε στην εξαθλίωση. Μ’ αυτό τον τρόπο, η Κοινωνική Ασφάλιση ενισχύει την ενότητα και συλλογικότητα των εργαζομένων, τους βοηθάει να αντιμετωπίσουν την τρομοκρατία της ανεργίας, της φτωχοποίησης κ.λπ. – και έτσι να μπορούν να υπερασπίζουν τον εαυτό τους, ως κοινωνική τάξη, απέναντι στο κεφάλαιο και τις επιθέσεις του.
Εδώ και 30 χρόνια, όλα τα αντιασφαλιστικά νομοσχέδια (κυβερνήσεις Κων. Μητσοτάκη, Σημίτη, Καραμανλή, Γ. Παπανδρέου, Σαμαρά–Βενιζέλου και τώρα Τσίπρα–Καμμένου), μαζί με την Ευρωπαϊκή Ένωση και το ΔΝΤ, χτυπάνε αυτή ακριβώς τη βάση της Κοινωνικής Ασφάλισης. Με μέτρα που διαρκώς αύξαναν όρια ηλικίας, προϋποθέσεις κ.λπ.. Με έναν και μόνο στόχο: να απαξιώσουν, να διαλύσουν και να ξεριζώσουν την Κοινωνική Ασφάλιση. Να μετατρέψουν τις συντάξεις, την πρόνοια και την περίθαλψη σε «ατομική υπόθεση», σε μια «αγορά», όπου θα πωλιούνται από ιδιωτικές εταιρίες και θα αγοράζονται ως πανάκριβο εμπόρευμα από ελάχιστους. Αυτό σημαίνει ένα τσάκισμα των εργαζομένων, την επαναφορά μας σχεδόν στον 19ο αιώνα!
Το ρήμαγμα και την χρεοκοπία των ταμείων, τα έστησαν εντελώς συνειδητά όλοι αυτοί.Με τις τεράστιες διευκολύνσεις στους επιχειρηματίες να μην πληρώνουν ασφαλιστικές εισφορές, ακόμα και όταν τις έχουν κατακρατήσει απ’ το μισθό των εργαζομένων (εισφοροδιαφυγή και εισφοροκλοπή). Με την επέκταση των ελαστικών σχέσεων εργασίας και της «μαύρης» αδήλωτης εργασίας. Με το πάρτι λεηλασίας των αποθεματικών των ταμείων (μόνο με το PSI, χάθηκαν σχεδόν 15 δισ. ευρώ). Και τώρα, μαζί με τους Δανειστές, έρχονται να ολοκληρώσουν το έγκλημα.
Συνάδελφοι, πολλοί κλάδοι και σωματεία εργαζομένων, επαγγελματιών κ.λπ. έχουν αρχίσει κινητοποιήσεις ενάντια σ’ αυτό το Αντι–Ασφαλιστικό Τερατούργημα. Είναι ανάγκη και εμείς να συμμετάσχουμε και να συμβάλλουμε σ’ αυτό τον αγώνα. Για να αναπτυχθεί ένας Αγώνας Διαρκείας, με απεργίες, με μαζικές και αποφασιστικές μορφές. Για να μην περάσει αυτό το έγκλημα – και για να κάνουμε ένα βήμα να ξηλώσουμε το καταστροφικό 3ο Μνημόνιο και όλα τα Μνημόνια, παλιά και νέα. Το αμέσως επόμενο διάστημα, πρέπει να προετοιμαστούμε για την κήρυξη Γενικής Απεργίας, ώστε να συμμετάσχουμε μαζικά όλοι οι συνάδελφοι – και το Ενιαίο Σωματείο θα εργαστεί σ’ αυτή την κατεύθυνση.
