Δήμητρα Σμυρνή
Κραυγή αγωνίας της σημερινής εφηβείας, που αντιμετωπίζει την αδυναμία
επικοινωνίας, τη μοναξιά, την ύπαρξη ενός ψεύτικου κόσμου που της κληροδότησαν οι μεγάλοι, είναι το “Chatroom” του Endam Walsh, που λειτουργεί για το θεατή σαν ηλεκτροσόκ αποκαλύπτοντας την οδυνηρή πραγματικότητα.
Αποκαλύπτει τη φυγή των νέων από τον αληθινό κόσμο στον τεχνητό κόσμο του διαδικτύου, όπου τους γονείς, τους φίλους, τους δασκάλους, την ανθρώπινη ματιά, το άγγιγμα, όλα τα αντικαθιστά η Τεχνολογία με το μαγικό της πρόσωπο, που όμως, πολλές φορές, οδηγεί σε ανεξερεύνητα και επικίνδυνα μονοπάτια.
Το διαδίκτυο είναι οι δύο όψεις του φεγγαριού. Κι εδώ δεν πρόκειται για τη φωτεινή αλλά για την σκοτεινή του όψη. Ο Walsh κατάφερε με το θεατρικό του έργο όχι απλά να αναδείξει έναν από τους σημαντικότερους κινδύνους –τη χειραγώγηση μέχρις εσχάτων- που εγκυμονεί το internet για τα παιδιά και ειδικά για τους εφήβους, τους εξαιρετικά ευάλωτους, αλλά και να πλάσει εύστοχα και πειστικά έξη χαρακτήρες που αντιπροσωπεύουν, πέρα από την αντίθεση καλού-κακού, κι έναν ιδιαίτερο ψυχισμό.
Είναι τα παιδιά της διπλανής πόρτας, τα παιδιά των σχολείων μας, τα παιδιά των σπιτιών μας.
Το έργο λοιπόν αφυπνίζει μικρούς και μεγάλους, θέτοντας τη σκέψη «επί τον τύπον των ήλων» και επιδιώκοντας την έξοδο από τα εφηβικά αδιέξοδα με τη φράση κλειδί «Η ζωή έχει πολλές δυνατότητες».
Το “Chatroom”, που είχε τεράστια επιτυχία στην Αγγλία, έτυχε μιας εξαιρετικής μετάφρασης από τους Εύα Οικονόμου-Βαμβακά, Αριάδνη Καβαλιέρου, Νικορέστη Χανιωτάκη, η οποία μετάφραση κατάφερε όχι μόνο να μεταφέρει σωστά στην ελληνική γλώσσα το κείμενο αλλά να αποδώσει και τη γλωσσική ιδιαιτερότητα του Έλληνα εφήβου.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
