Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Η ρητορική που χρησιμοποίησε ο κ. Τσίπρας στην κοινή συνέντευξη Τύπου με τον Γάλλο Πρόεδρο Ολάντ θυμίζει έντονα τα… πρώτα επαναστατικά του βήματα – πριν από τις εκλογές του Ιανουαρίου, αλλά και μετά, μέχρι το γελοίο δημοψήφισμα της 5ης Ιουλίου.
Τότε που επιδιδόταν σε επαναστατική γυμναστική στην πλάτη του ελληνικού λαού.
Θα μπορούσε να υποστηρίξει κανείς πως ο κ. Τσίπρας ήθελε να στείλει ένα μήνυμα στην τρόικα-κουαρτέτο, μέσω Ολάντ.
Αυτή είναι η αθώα ερμηνεία. Και μάλλον αφελής.
Όλοι γνωρίζουμε – και η Ιστορία των τελευταίων χρόνων έχει δείξει – πως η Γαλλία, αλλά και οποιαδήποτε μεμονωμένη χώρα, δεν μπορεί να παρέμβει ώστε να αλλάξουν οι όροι μιας συμφωνίας.
Θα μπορούσε επίσης κάποιος άλλος να ισχυριστεί πως ο κ. Τσίπρας και οι λοιποί σκόπιμα διογκώνουν το πρόβλημα, ώστε μετά να πανηγυρίσουν για τη λύση.
Αυτή είναι η προπαγανδιστική ερμηνεία. Και η συνήθης.
Πρόκειται ωστόσο για ερμηνείες που δύσκολα μπορούν να γίνουν πιστευτές μετά από όσα έχουν διαδραματιστεί στη χώρα τους δραματικούς μήνες μετά τις εκλογές της 25ης Ιανουαρίου.
Κι’ αυτό, διότι ο κ. Τσίπρας – αυτό δείχνει η μέχρι τώρα πρακτική – καταφεύγει σ’ αυτήν την τακτική όταν θέλει να «τα σπάσει».
Ουσιαστικά δηλαδή προετοιμάζει την ελληνική κοινή γνώμη.
Αυτό έκανε με όλες τις ομιλίες του μετά την «πρώτη φορά αριστερά».
Φώναζε διαρκώς πανομοιότυπες απειλές κατά της (κατά τη γνώμη του διαρκώς εν κινδύνω εξαιτίας του) Ευρώπης, καταλήγοντας σε συνθήματα του τύπου «δεν θα υποχωρήσουμε, θα νικήσουμε!»
Δήλωσε ο κ. Τσίπρας ενώπιον του Γάλλου Προέδρου:
«Πρέπει κάποιοι να κατανοήσουν ότι η Ελλάδα υπέγραψε συμφωνία την οποία και θα τηρήσει, δεν υπέγραψε σύμφωνο παράδοσης της κυριαρχίας της και διάλυσης της κοινωνικής της συνοχής. Αν κάποιοι επιμένουν να θέλουν να εκδικηθούν την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό πρέπει να καταλάβουν ότι δεν θέτουν σε κίνδυνο μονάχα την Ελλάδα αλλά την σταθερότητα στην ευρύτερη περιοχή, θέτουν σε κίνδυνο την ίδια την Ευρώπη».
«Προϋπόθεση, όμως, για να πετύχει η Ελλάδα και να βγει από την κρίση είναι να μην επαναλάβουμε τα λάθη του παρελθόντος και να αποκαταστήσουμε την οικονομική σταθερότητα διατηρώντας την πολιτική σταθερότητα. Παράγοντας, όμως, που κρίνει την πολιτική σταθερότητα είναι η κοινωνική συνοχή, είναι η κοινωνική ειρήνη. Παρεμβάσεις ή απαιτήσεις παράλογες, ακραίας νεοφιλελεύθερης κοπής που υπερβαίνουν και τα συμφωνηθέντα του Ιούλη, παρεμβάσεις που απειλούν την κοινωνική ειρήνη και μας γυρνάνε πίσω στον φαύλο κύκλο της έντασης, αποτελούν παρεμβάσεις ενάντια στην προοπτική επιτυχίας του ελληνικού προγράμματος».
«Όμως, είναι άλλο πράγμα να τηρούμε τις υποχρεώσεις μας και τα συμφωνηθέντα και άλλο πράγμα κάποιοι να θεωρούν ότι η Ελλάδα δεν είναι ισότιμος εταίρος, αλλά είναι ένας κατάδικος που εκπληρώνει κάποια ποινή. Δεν είμαστε κατάδικοι, είμαστε ισότιμοι εταίροι, συζητάμε, και βεβαίως σε ότι αφορά κρίσιμα και ευαίσθητα ζητήματα που μένουν ανοικτά στη διαπραγμάτευση - ακριβώς επειδή δεν υπήρξε πάνω σε αυτά εξειδικευμένη συμφωνία τον Ιούλιο και τον Αύγουστο - είμαστε εδώ προκειμένου να αναδείξουμε τους κινδύνους. Δεν αναφέρθηκα λοιπόν σε κάποιους, οι οποίοι θέλουν να μας υποτάξουν, αναφέρθηκα σε κάποιους, οι οποίοι έχουν στο μυαλό τους να βάλουν ξανά στο τραπέζι αυτή την απαίσια για την Ευρώπη συζήτηση της διαίρεσης, του Grexit. Είπα λοιπόν ότι αν κάποιοι το σκέφτονται αυτό, καλό είναι να το ξεχάσουν. Η Ελλάδα πια δεν είναι ούτε μόνη, ούτε ο φτωχός και αδύναμος συγγενής. Η Ελλάδα έχει αποδείξει ότι εκπληρώνει τις ευρωπαϊκές της υποχρεώσεις, σέβεται τους κανόνες, απαιτεί όμως και από την άλλη πλευρά τον αντίστοιχο σεβασμό.
Τέλος, για να είμαι απόλυτα σαφής, επειδή ενδεχομένως κάποιοι να επιδιώκουν να επαναφέρουν αυτή τη συζήτηση δια της πλαγίας οδού, μέσα από καθυστερήσεις στην υλοποίηση της αξιολόγησης και καθυστερήσεις στην υλοποίηση της επανακεφαλαιοποίησης των τραπεζών, θέλω να καταστήσω σαφές ότι, η μετατροπή της ελληνικής κοινωνίας σε μια αρένα κατασχέσεων πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να γίνει ανεκτή, όχι μόνο από την ελληνική κυβέρνηση, αλλά από καμία προοδευτική δύναμη στην Ευρώπη, από κανέναν που ασπάζεται τις κοινές αρχές και αξίες της κοινωνικής αλληλεγγύης στην Ευρώπη. Αυτό πρέπει να το ξεκαθαρίσουμε. Με αυτή την έννοια θεωρώ ότι μέχρι το τέλος του Νοέμβρη θα έχουμε υλοποιήσει όλες τις δεσμεύσεις μας στο ακέραιο και πιστεύω ότι μέχρι τέλος του χρόνου θα έχουμε καταφέρει να υλοποιήσουμε την αναγκαία ανακεφαλαιοποίηση των τραπεζών, προκειμένου να ξεκινήσει και η αναγκαία συζήτηση για την απομείωσή του ελληνικού χρέους που θα δώσει το σήμα της οριστικής εξόδου από την κρίση, κάτι το οποίο είναι αναγκαίο όχι μόνο για την Ελλάδα και τον ελληνικό λαό που έχει υποστεί θυσίες τα τελευταία 5 χρόνια. Αλλά είναι αναγκαίο συνολικά για την Ευρώπη. Η επιτυχία της Ελλάδας είναι και επιτυχία της Ευρώπης. Πρέπει όλοι να το κατανοήσουμε».
Δείτε τώρα τι έλεγαν τον καιρό της επαναστατικής γυμναστικής, ώστε να διαπιστώσετε πως ο κ. Τσίπρας και ο ΣΥΡΙΖΑ ακολουθούν την ίδια τακτική η οποία μας οδήγησε στην λήξη της συμφωνίας, την επιβολή των capital controls και τον κίνδυνο να βρεθούμε εκτός Ευρώπης και ευρώ. Και να βεβαιωθείτε πως έχουμε κάθε λόγο να ανησυχούμε:
-Μάρτιος 2013, Τσίπρας, Πολιτική Γραμματεία ΣΥΡΙΖΑ: Η νέα μας θέση είναι «καμιά θυσία για το ευρώ».
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
