E mail 26 Μαϊου 2015 προς κα ΠτΒ κοιν Πρόεδρο Εξεταστικής μνημονίων
Πρός κα Πρόεδρο της Βουλής
Κοιν. κο Δ.Βίτσα Πρόεδρο της εξεταστικής επιτροπής που ερευνά την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων
κα Σ.Σακοράφα Ευρωβουλευτή
Ο κος πρόεδρος του ΔΣ του ΙΟΒΕ, Τάκης Αθανασόπουλος, μιλώντας ενώπιον των μελών της εξεταστικής επιτροπής που ερευνά την υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων αναφέρθηκε στους “ξένους μας” μιλώντας για τους “αλληλέγγυους” υπό μορφή τρόϊκας ή θεσμών εταίρους.
Στα παρακάτω συνημμένα αρχεία και στις σχετικά αναφερόμενες δικογραφίες υπάρχουν οι οικονομικές παράμετροι και οι δικαιϊκές/δικονομικές παράμετροι που (καθοριστικά οι δεύτερες) ΟΡΙΖΟΥΝ τον τρόπο που μένει να αποδειχθούν δια της δικαστικής οδού, τα της σωτηρίας του Έθνους.
Αυτή τη στιγμή η οδοί της παρανόμως αυθαίρετης (“άντληση πληροφοριών από δικογραφίες του άρθρου 86Σ”) ή κατά διεφθαρμένο και διαφθοροποιό τρόπο παράνομης (άρθρο 86Σ) οικονομικοδικαιϊκής “εξέτασης”, οδηγούν με μαθηματική ακρίβεια στην επικύρωση από το σύνολο των κοινοβουλευτικών δυνάμεων της από το 2010 εσχάτης μνημονιακής προδοσίας.
Γεώργιος Γρυμπογιάννης
Συνημμένα:
ΣΧΟΛΙΟ JFG:
Όπως θα δείτε και στο ιστολόγιο της Βουλής των Ελλήνων, η συγκεκριμένηεξεταστική επιτροπή ασχολείται με τη διερεύνηση και διαλεύκανση των συνθηκών και των ευθυνών που οδήγησαν στην υπαγωγή της Ελλάδας στο καθεστώς των μνημονίων και της επιτήρησης και για κάθε άλλο ζήτημα που σχετίζεται με την εφαρμογή και υλοποίηση των Μνημονίων.
Και επειδή τα τελευταία χρόνια μόνο για μνημόνια, μνημονικούς και αντιμνημονικούς ακούμε, ας διευκρινίσουμε για άλλη μια φορά ότι η υπαγωγή της χώρας στο ¨καθεστώς των μνημονίων¨ έγινε ως προϋπόθεση χορήγησης ενός παράνομου δανείου (μαμούθ) από μερικά κράτη της ευρωζώνης, μια αναπτυξιακή γερμανική τράπεζα και το ΔΝΤ.
Συγκεκριμένα: Στις 25 Μαρτίου 2010 και χωρίς να τους το ζητήσει κανείς, οι Αρχηγοί των υπόλοιπων Kρατών και κυβερνήσεων της ευρωζώνης, δηλώσαν μέσες άκρες ότι τα κράτη τους ήταν διατεθημένα να μετατραπούν σε τράπεζες, και έτσι, αν κάποτε η Ελλάδα δεν θα είχε πρόσβαση στις χρηματαγορές και τα διαθέσιμα κεφάλαια του ΔΝΤ που της αναλογούν δεν θα επαρκούσαν για την κάλυψη των αναγκών, θα σύναπταν κατόπιν σχετικού αιτήματος μαζί της, συμπληρωματικά διμερή δάνεια (με ΜΗ προνομιακά επιτόκια), για την κάλυψη του υπολοίπου. Στις 15 Απριλίου ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κάλεσε τα τεχνικά κλιμάκια των υποψήφιων δανειστών στην Αθήνα για να συζητήσουν το ύψος και τους όρους του δανεισμού, και στις 2 Μαΐου, κατέληξαν σε συμφωνία για 110 δις ευρώ (80 δις από τους ευρωπαίους και 30 δις από τα τραβηκτικά του ΔΝΤ). Την επόμενη μέρα (3 Μαΐου 2010), οι εκπρόσωποι των ευρωπαίων υπέγραψαν με τον Γιώργο Παπακωνσταντίνου και τον διοικητή της (ιδιωτικής) τράπεζας της Ελλάδας Γιώργο Προβόπουλο μια συμφωνία πλαίσιο (μνημόνιο), και στις 8 Μαΐου 2010, συνάψαν μαζί τους τριετή δανειακή σύμβαση 80 000 000 000 ευρώ. Την επομένη μέρα, το Εκτελεστικό Συμβούλιο του ∆ΝΤ ενέκρινε και αυτό τριετή συμφωνία stand-by (SBA) για 30 δις ευρώ, από τα οποία τα 5,5 δις άμεσα διαθέσιμα. Η εκτέλεση της δανειακής σύμβασης άρχισε στις 18 Μαϊου 2010, με την εκταμίευση της πρώτης δόσης, ύψους 20 δις εύρω (14,5 δις. από ευρωπαίους και 5,5 δις. από το ∆ΝΤ).
Τέλος, στις 4 Ιουνίου 2010, ο Γιώργος Παπακωνσταντίνου κατέθεσε στην βουλήπρος κύρωση, το σχέδιο της από 8 Μαΐου 2010 Δανειακή Σύμβαση μαζί με τα παραρτήματά της, το από 3 Μαΐου 2010 μνημόνιο συνεννόησης αποτελούμενο από τρία επί μέρους μνημόνια, ήτοι (a) Μνημόνιο Οικονομικής και Χρηματοπιστωτικής Πολιτικής, (b) Μνημόνιο στις συγκεκριμένες προϋποθέσεις Οικονομικής Πολιτικής, (c) Τεχνικό Μνημόνιο, την από 8 Μαΐου 2010 Συμφωνία μεταξύ των Πιστωτών (Intercreditor Agreement) με τα πέντε παραρτήματά της, τον Διακανονισμό Χρηματοδότησης Αμέσου Ετοιμότητας που συμφωνήθηκε κατόπιν της από 3 Μαΐου 2010 επιστολής πρόθεσης Παπακωνσταντίνου – Προβόπουλο για χρηματοδότηση από το Διεθνές Νομισματικό Ταμείο (Δ.Ν.Τ.) μαζί με την από 9 Μαΐου 2010 απόφαση έγκρισης της Εκτελεστικής Επιτροπής του Δ.Ν.Τ. για την χρηματοδότηση αμέσου ετοιμότητας για την Ελλάδα κλπ.
Το νομοσχέδιο δεν συζητήθηκε ποτέ και κατ΄επέκταση δεν υπερψηφίστηκε, αλλά η ανυπόστατη Δανειακή Σύμβαση με την οποία οι δυο Γιώργηδες, εντελώς πραξικοπηματικά παραχώρησαν στους δανειστές αμετάκλητα και άνευ όρων, την κάθε ασυλία που είχε ή θα αποκτούσε μελόντικα η Ελληνική Δημοκρατία, όσον αφορά την ίδια ή τα περιουσιακά της στοιχεία εκτελείται κανονικά, και έτσι, οι δανειστές, όχι μόνο ότι εισπράττουν ανελλιπώς τους τόκους και τα χρεολύσια τους, αλλά μέσω του ταμείου τους (ΤΑΙΠΕΔ), παρέλαβαν πρακτικά και ολόκληρη σχεδόν την δημόσια περιουσία της Ελληνικής Δημοκρατίας, με σκοπό την κατά το δοκούν αξιοποίηση της προς όφελος τους. Και όπως τώρα ξέρουμε, όλα αυτά έγιναν προς όφελος των τραπεζών και των τραπεζιτών, που ήταν οι πραγματικοί αποδέκτες ολοκλήρου σχεδόν του δανείου μαμούθ που εμείς εξοφλούμε.
ΣΥΝΕΠΩΣ,
– επειδή το πολίτευμα της χώρας είναι η Προεδρευόμενη Κοινοβουλευτική Δημοκρατία και όχι η Υπουργική (ή Τραπεζική) Παντοκρατορία, όταν λέμε αίτημα ή δέσμευση της Ελληνικής Δημοκρατίας εννοούμε αίτημα ή δέσμευση του Πρόεδρουτης Δημοκρατιας ΚΑΙ του Ελληνικού Κοινοβούλιου (των αντιπροσώπων του ελληνικού έθνους δηλαδή), και
– επειδή ο πραγματικός αποδέκτης του παράνομου δανείου μαμούθ δεν ήταν η Ελληνική Δημοκρατία η οποία φέρεται ως δανειολήπτρια αλλά το Ελληνικό και το ευρωπαϊκό κυρίως τραπεζικό σύστημα
η υπαγωγή της χώρας στο καθεστώς των μνημονίων βάσει της ανυπόστατης δανειακής σύμβασης δεν αποτελεί πολιτική πράξη που να ελέγξει η βουλή, αλλά βαρύτατο ποινικό αδίκημα που πρέπει να ελεγχθεί και τιμωρηθεί παραδειγματικά από την δικαιοσύνη.
