Γράφει ο Σπύρος Ριζόπουλος
Σε δύο εικοσιτετράωρα το Κοινοβούλιο καλείται σε μία από τις κρισιμότερες ψηφοφορίες της σύγχρονης ιστορίας της Ελλάδας. Αυτή τη φορά η Προεδρική εκλογική δεν είναι η τυπική
διεκπεραίωση μιας συνταγματικά προβλεπόμενης διαδικασίας για την εκλογή ενός έτσι κι αλλιώς διακοσμητικού Προέδρου. Στην πραγματικότητα οι βουλευτές καλούνται να ψηφίσουν για την εκλογή …. Πρωθυπουργού!
Εκλογή Δήμα σημαίνει παράταση του βίου της σημερινής κυβέρνησης με πρωθυπουργό τον Αντώνη Σαμαρά. Μη εκλογή Προέδρου σημαίνει προσφυγή σε κάλπες και πιθανότερο πρωθυπουργό τον Αλέξη Τσίπρα, με βάση τη δημοσκοπική εικόνα.Υπάρχει τέλος το σενάριο εκλογής Προέδρου αλλά αυτός να μην είναι ο Δήμας. Σε αυτή την περίπτωση η πλειοψηφία των 180 θα στηρίζει και μια «κυβέρνηση ειδικού σκοπού» και είναι αμφίβολο αν θα είναι πρωθυπουργός σε αυτή την περίπτωση ο Σαμαράς. Ο Χαρδούβελης μάλλον έχει περισσότερες πιθανότητες…
Κατά συνέπεια όλοι οι βουλευτές από τη μια άκρη του πολιτικού φάσματος ως την άλλη, ως εκπρόσωποι του ελληνικού λαού από τις εκλογές του Ιουνίου του 2012, καλούνται να αναλάβουν την προσωπική ευθύνη τους σε μια ψηφοφορία που γράφεται ιστορία. Μπορεί να μην μας αρέσουν, μπορεί να μην είναι οι καλύτεροι, μπορούμε να έχουμε οποιαδήποτε άποψη για αυτούς, όμως είναι αυτοί που ψηφίστηκαν από τους πολίτες και έτσι λειτουργεί η δημοκρατία.
Και η «Χρυσή Αυγή»; Το θέμα το συζητάνε όλοι παρασκηνιακά, αλλά κανείς δεν τολμάει ακόμη να το ανοίξει δημόσια. Κανονικά σε μια σοβαρή χώρα θα έπρεπε να έχει γίνει η δίκη της Χρυσής Αυγής. Ένα πολιτικό κόμμα με κοινοβουλευτική εκπροσώπηση έχει κατηγορηθεί ως εγκληματική οργάνωση και κοντεύει να περάσει το 18μηνο της προφυλάκισης για τα ηγετικά στελέχη της «Χρυσής Αυγής» και η δικαιοσύνη δεν έχει αποφανθεί ακόμη αν οι κατηγορίες αυτές στέκουν ή όχι. Ώστε με βάση τη δικαστική απόφαση να είχαν επέλθει και οι συνέπειες για τα πολιτικά δικαιώματα των κατηγορουμένων. Η παράταση αυτής της εκκρεμότητας έχει οδηγήσει στην παγκόσμια πρωτοτυπία να λειτουργεί κοινοβούλιο με μέλη έγκλειστα σε φυλακές!
Εφόσον λοιπόν δεν υπάρχει καταδικαστική απόφαση για τους βουλευτές της Χρυσής Αυγής θα πρέπει το ελληνικό Κοινοβούλιο να διεξάγει τις ψηφοφορίες με ακέραιη τη σύνθεσή του, όπως αυτή αναδείχθηκε μέσα από τη λαϊκή ετυμηγορία. Διότι θα πρέπει και αυτοί να τοποθετηθούν κατά συνείδηση όχι μόνο στον ποιον θέλουν για Πρόεδρο αλλά, όπως εξήγησα παραπάνω, και σε ποιον θα ανοίξουν το δρόμο για την πρωθυπουργία. Για να έρθουν κι αυτοί σε «κρίση συνείδησης» όπως και οι υπόλοιποι. Στην περίπτωσή τους έχει εξαιρετικό πολιτικό ενδιαφέρον αν θα παραμείνουν στην «αντιμνημονιακή ψήφο», πηγαίνοντας έτσι οι ίδιοι σε δίκη μέσα σε ένα άλλο πολιτικό περιβάλλον με πρωθυπουργό τον Τσίπρα ή αν θα δώσουν δείγματα «καλής διαγωγής». Στην πρώτη περίπτωση, ρισκάρουν το κεφάλι τους και στη δεύτερη, να γίνουν τελείως «ρόμπες».
