Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Δοθέντος ότι το νέο μεγάλο ψέμα, σύμφωνα με το οποίο τα χρέη μας τα κρατούν ευρωπαϊκά κράτη και επομένως είναι… πιο εύκολο να μας τα «κουρέψουν», κρατήστε και μια ακόμη σημείωση:
Ως γνωστόν, η Γερμανία ταλανίζεται και παραλύει κάθε τόσο από τις απεργίες των μηχανοδηγών των Γερμανικών Σιδηροδρόμων – η τελευταία υπολογίζεται ότι θα στοιχίσει πάνω από 100 εκ. ευρώ.
Με 20.000 μέλη, το συνδικάτο των μηχανοδηγών (GDL), διεκδικεί αύξηση 5% στις αποδοχές των μελών του, το δικαίωμα να διαπραγματεύεται τις συλλογικές συμβάσεις και άλλων κατηγοριών εργαζομένων της επιχείρησης, τη μείωση των ωρών εργασίας από 37 σε 35 ώρες εβδομαδιαίως.
Από τις αρχές Σεπτεμβρίου, το συνδικάτο έχει προκηρύξει έξι απεργίες, ενώ βρίσκεται σε απεργιακές κινητοποιήσεις από το 2008.
Το GDL, διαθέτει έναν συγκριτικά μικρό αριθμό μελών, καθώς το σύνολο των εργαζομένων στους Γερμανικούς Σιδηροδρόμους είναι 196.000, πλην όμως είναι πολύ ισχυρό και προκαλεί πάντα σημαντικά προβλήματα με τις κινητοποιήσεις του.
Η Ντόιτσε Μπαν μεταφέρει 5,5 εκ. επιβάτες ημερησίως σε όλη τη χώρα, ενώ περίπου το ένα πέμπτο των εμπορευμάτων που διακινούνται στη Γερμανία μεταφέρεται επίσης με εμπορευματικούς συρμούς.
Μπροστά στους κινδύνους που εγκυμονούν αυτές οι κινητοποιήσεις, η καγκελάριος Άγγελα Μέρκελ κάλεσε τους συνδικαλιστές να επιδείξουν αίσθημα ευθύνης, ενώ οι συνδικαλιστές και ο επικεφαλής τους Κλάους Βεσέλσκι, προκάλεσαν και την αντίδραση των Σοσιαλδημοκρατών.
«Ο Κλάους Βεσέλσκι έχει χάσει κάθε αίσθηση του μέτρου», δήλωσε η Γιασμίν Φαχίμι, η γενική γραμματέας του Σοσιαλδημοκρατικού Κόμματος (SPD).
Σε απεργίες κατεβαίνουν κάθε τόσο και οι 5.400 πιλότοι της Λουφτχάνσα, που τον περασμένο Οκτώβριο πραγματοποίησαν την όγδοη απεργία της χρονιάς, σε ένδειξη διαμαρτυρίας για τις αλλαγές στη νέα συλλογική σύμβαση εργασίας τους, που επιδεινώνει ιδίως τα προγράμματα συνταξιοδότησης των χειριστών.
Σημειώστε ότι η Λουφτχάνσα είναι η μεγαλύτερη ευρωπαϊκή αεροπορική εταιρία, αλλά παρ’ όλα αυτά, προσπαθεί να μειώσει το λειτουργικό της κόστος εν μέσω του σκληρού ανταγωνισμού που αντιμετωπίζει από εταιρείες αερομεταφορών χαμηλού κόστους αλλά και εταιρείες κρατών της Μέσης Ανατολής.
Επομένως, για άλλη μια φορά διερωτάται κανείς:
Πόσο εύκολο είναι για μια κυβέρνηση να αρνείται να ικανοποιήσει τα αιτήματα εργαζομένων κρίσιμων τομέων της οικονομίας που απεργούν και την ίδια ώρα να ικανοποιεί χωρίς κόστος αιτήματα άλλων κρατών;
Όλοι καταλαβαίνουν πως κάτι τέτοιο θα ήταν εξαιρετικά δύσκολο, έως αδύνατον.
Τέλος, σημειώστε και τούτο (προς προβληματισμό και παραδειγματισμό):
Οι Γερμανοί μηχανοδηγοί ανέστειλαν την απεργία τους, ώστε να πραγματοποιηθούν τα δρομολόγια που μετέφεραν εκατομμύρια Γερμανούς στο Βερολίνο, προκειμένου να λάβουν μέρος στους εορτασμούς για τα 25 χρόνια από την πτώση του Τείχους…
