H κάθαρση που δεν έρχεται

H κάθαρση που δεν έρχεται!

Του Δημήτρη Μάρδα

Καθηγητή Τμήματος Οικονομικών Επιστημών του ΑΠΘ

Η X. Λαγκάρντ, η ισχυρή κυρία του Διεθνούς Νομισματικού Ταμείου (ΔΝΤ)  διώκεται

δικαστικά στη Γαλλία. Ο προκάτοχός της ο κος Σ. Κάν δικάστηκε και τιμωρήθηκε, εξαιτίας παρενόχλησης σε βάρος μιας υπαλλήλου ξενοδοχείου.

Πρώην ηγέτης του ΝΑΤΟ και πρώην αντιπρόεδρος της βελγικής κυβέρνησης ο Β. Κλάες παραπέμφθηκε σε δίκη, χωρίς κωλυσιεργίες, για σκάνδαλο με θέμα την αγορά ελικοπτέρων Agusta.

Ο πρώην πρόεδρος της Γαλλίας Ζ. Σιράκ, παραπέμφθηκε σε δίκη το 2011 για υπόθεση εικονικών θέσεων εργασίας(!!!), που αφορούσε στην περίοδο που ήταν δήμαρχος Παρισιού (1977 ως 1995). Όλα αυτά έλαβαν χώρα 15 χρόνια μετά τη λήξη της θητείας του ως Δημάρχου και αφού ολοκληρώθηκε ο χρόνος της δωδεκαετούς παραμονής του στην προεδρία της Δημοκρατίας (1995-2007).

Ο Σ. Μπερλουσκόνι, δισεκατομμυριούχος επιχειρηματίας και  πρώην πρωθυπουργός της Ιταλίας, εκτίει την ποινή της κοινωφελούς εργασίας, που του επιβλήθηκε από το δικαστήριο, γιατί είχε δοσοληψίες με την Κόζα Νόστρα, για περίπου δυο δεκαετίες. Επίσης παραπέμφθηκε για κατηγορίες προαγωγής ανηλίκων στην πορνεία. Δεν έχει σημασία ότι αθωώθηκε, αλλά το γεγονός ότι παραπέμφθηκε σε δίκη για μια τέτοια υπόθεση!

Στη χώρα μας ο υπέρμετρος και ενίοτε σκανδαλώδης πλουτισμός διαφόρων πολιτικών, «τακτοποιείται» από τις διατάξεις περί ασυλίας του Συντάγματός μας και τη σχετική νομοθεσία. Ψηλαφίζεται μόνο όταν η διαφθορά αγγίξει τα όρια της παραφροσύνης και της αλαζονείας!

Είμαστε η 80^η πιο διεφθαρμένη χώρα του πλανήτη. Οι ετήσιες δηλώσεις των περιουσιακών στοιχείων κάποιων πολιτικών μας, καταδεικνύουν τον αλματώδη πλουτισμό τους κατά τη διάρκεια της θητείας τους ως μέλη της Βουλής. Ουδείς κινείται! Αρκεί μια δήλωση ενός φίλου, εμπόρου όπλων, πεθερού, πεθεράς και παρόμοιων… διακοσμητικών ειδών για να κλείσει η όποια τέτοια υπόθεση.

Δυο «σωτήρια» Άρθρα του Συντάγματός μας το 62 και 86, δεν επιτρέπουν το εύκολο άνοιγμα υποθέσεων ενδεχόμενης διαφθοράς και πιθανής δημιουργίας μαύρου χρήματος των πολιτικών μας.

Αν διερευνούσαμε όμως την πορεία του χρήματος που υποστηρίζεται ότι δικαιολογεί τον πλουτισμό τους, τότε θα ζούσαμε ίσως μεγάλες εκπλήξεις.

Όλο αυτό το σύστημα λειτουργούσε μέχρι πρόσφατα «εύρυθμα», με τη βοήθεια κάποιων ενισχυτικών μηχανισμών, που ευτυχώς καταργήθηκαν. Ενδεικτικά, τέτοιοι μηχανισμοί ήταν οι Ειδικοί Λογαριασμοί των Υπουργείων (οι εκτός κρατικού προϋπολογισμού). Αποτελούσαν ειδικότερα, μια γνήσια έκφραση ενός φαύλου πολιτικού συστήματος, που κατασπαταλούσε τους πόρους του με την υπογραφή  μόνο δύο υπογραφών, του καθ’ ύλην  αρμοδίου Υπουργού και του Υπουργού Οικονομικών.

Ουδείς γνωρίζει πού ακριβώς πήγαιναν τα εκατομμύρια ευρώ (ή δραχμές), των εν λόγω Λογαριασμών, τα οποία χρηματοδοτούσαν ποδοσφαιρικές ομάδες, σωματεία, συντήρηση καμπαναριών κ.ά. Έπρεπε να έρθει η τρόικα για να εκλογικευτεί η διαπλοκή που αφειδώς σκορπούσαν οι συγκεκριμένοι Λογαριασμοί. Ο σαθρός μηχανισμός εποπτείας αυτού του χρήματος, αφήνει εύλογα ανοικτό ένα ερώτημα ή μια υπόθεση:

Μήπως κάποιοι Υπουργοί που ενέκριναν τα εν λόγω κονδύλια ήταν και αποδέκτες μέρους αυτών των ποσών; Μια ενδελεχής έρευνα μπορεί να απορρίψει ή να αποδείξει τα ανωτέρω. 

Όλοι οι βουλευτές μας, επιθυμούν διακαώς την κάθαρση ουδείς όμως προτείνει κάποιες λύσεις, που μπορούν να αντιμετωπίσουν το σφικτό πλαίσιο της πολιτικής ασυλίας, το οποίο προσφέρει η δεύτερη παράγραφος του Άρθρου 62 και όλο το Άρθρο 86 του Συντάγματος.

Η χώρα διαθέτει όμως αρκετούς ταλαντούχους νομικούς και συνταγματολόγους, ικανούς να οικοδομήσουν ένα τέτοιο καθεστώς, απόλυτα συμβατό με τις θεμελιώδεις αρχές της Δημοκρατίας και του Συντάγματος. Αρκεί να πάρουν τη σχετική εντολή από τη Βουλή.

Βέβαια, θα έρθουν κάποιοι άλλοι συνταγματολόγοι και θα ισχυριστούν ότι τέτοιες λύσεις, μπορεί να αποτελούν νομικό πραξικόπημα ή κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας.

Ερώτηση: Τα όσα (αίσχη κατά πολλούς) λαμβάνουν χώρα από το 2009 και παραβιάζουν κατάφορα Άρθρα του Συντάγματός (Βλ. ΕΝΦΙΑ)  δεν κινούνται εκτός των ορίων της νομιμότητας, αποτελώντας μια μορφή ύβρεως προς τη Δημοκρατία μας;

Το δύσκολο αλλά το ζητούμενο είναι ένα: Να σταλούν στα έδρανα των δικαστηρίων διαφθαρμένοι αιρετοί άρχοντες της χώρας με πολύ χοντρά ντοσιέ. Αυτά τα ντοσιέ ερμηνεύουν και μέρος του δυσβάστακτού δημόσιου χρέους της χώρας.

Το δημόσιο χρέος μας δεν συνοδεύεται από άρματα μάχης, πολεμικά αεροπλάνα ή αφελείς σωτήρες συνταγματάρχες. Εισάγει όμως μια άλλη μορφή βίας, με πληθώρα νεκρών έως σήμερα, απειλώντας ακόμη και τη Δημοκρατία μας.