Τετάρτη 3 Σεπτεμβρίου 2014

"Το φράγμα της Μόρνας" - Γράφει ο Αναστάσιος Π. Τερζής - 6o Μέρος

ΤΟ ΦΡΑΓΜΑ….. ΤΗΣ ΜΟΡΝΑΣ……
ΤΟ ΣΥΓΧΡΟΝΟ ΓΕΦΥΡΙ ΤΗΣ ΑΡΓΑΣ!!
6Ο Μέρος
Γράφει ο Α. Π. ΤΕΡΖΗΣ


Μετά λοιπόν την επίσκεψη του Υφυπουργού Γεωργίας (καθ’ ύλην αρμοδίου) και την αναφώνηση του γνωστού στίχου του ποιητή «Η Ελλάδα, όπου κι αν κοιτάξεις σε πληγώνει», πάλι δεν έγινε τίποτε!  Το κακό συνεχίστηκε, όπως και οι «επενδύσεις» και το αποτέλεσμα πάλι ΜΗΔΕΝΙΚΟ!!  Από την πλευρά δε της απόδοσης του έργου, αλλά και της κάλυψης, της βασικότερης ανάγκης του ανθρώπου που ασφαλώς είναι η εξασφάλιση επαρκούς και καλής ποιότητας πόσιμου νερού το αποτέλεσμα επίσης ΜΗΔΕΝΙΚΟ!
Έτσι οι κάτοικοι των 2 Δήμων και των 23 χωριών! της Δυτικής και Βόρειας Πιερίας! συνεχίζουν να εμπαίζονται επί 17 ολόκληρα χρόνια!  Με άγνωστο το τέλος της αχαρακτήριστης αυτής συμπεριφοράς των θεσμικών και μη εκπροσώπων των πολιτών – κατοίκων της Πιερίας!  Εκπλήσσεται δε κανείς και με το θράσος κάποιων να εμφανίζονται «τοπάρχες» και «εθνικιστές» ότι το νερό αυτό αποτελεί αποκλειστική δική τους ιδιοκτησία, χωρίς να περνά από το νου τους ότι, αν έλειπε ο «σχεδιασμός» της κάλυψης των υδρευτικών αναγκών 2 Δήμων και 23 χωριών ΠΟΤΕ ΔΕΝ ΕΠΡΟΚΕΙΤΟ ΝΑ ΔΡΟΜΟΛΟΓΗΘΕΙ η κατασκευή του! Ούτε βέβαια φαίνεται ν’αποδέχονται λογικές και δίκαιες λύσεις.  Προφανώς από κάποιους ενθαρρύνονται ή είναι βέβαιοι πως είναι ανύπαρκτη η λεγόμενη συντεταγμένη Πολιτεία!   
Έτσι, «Η συνέχεια – (μεταφέρουμε απόσπασμα από το κείμενο του σημειώματος μας της 14.12.2007) αποκαλύπτει σειρά νέων πρόχειρων ή «άτυχων» ενεργειών διότι το Υπουργείο Γεωργίας, με σχετική εγκύκλιό του ανέθεσε τα δασικά έργα στις Δασικές Υπηρεσίες».  Αυτό βέβαια θα ήταν ορθό αν η κατασκευή φράγματος, ύψους 35 μέτρων, ήταν δασικό έργο!  Προς Θεού όμως! 
«Πόσο δασικό έργο όμως μπορεί να είναι η κατασκευή ενός φράγματος ύψους 32 μέτρων στο «ΜΟΡΝΙΩΤΙΚΟ»; Η συγκεκριμένη αυτή επιλογή, καθώς και η έλλειψη – της σχετικής μελέτης που προαναφέρθηκε – αποτέλεσαν την αιτία να χαθούν κοινοτικά κονδύλια  Αν δε το έργο προπληρώθηκε (όπως και έγινε)  από τις Δημόσιες δαπάνες, τότε τα χαμένα – από την ευθύνη και υπαιτιότητα κάποιων – επιβαρύνουν τον κρατικό προϋπολογισμό, και φυσικά τους Έλληνες πολίτες! 
Οι προχειρότητες όμως αυτές έχουν και άλλη συνέχεια.  Διότι δεν συμπληρώθηκαν ούτε τεχνικά δελτία, επειδή είχε χαρακτηριστεί ως δασικό έργο!  Επιβλεπόμενο από δασολόγο!  Και γι’αυτό στην έκθεση αυτή ελέγχου υπάρχει η εξής διατύπωση: γεννώνται ερωτήματα και απορίες για την αντοχή και βιωσιμότητα του έργου!  (Προφήτες ήταν οι άνθρωποι;)
Βέβαια η εικόνα που αντίκρισε η ομάδα ελέγχου, το Σεπτέμβριο του 2002, είναι πραγματικά εντυπωσιακή: Κανένας δεν γνώριζε την κατάσταση στην οποία ήταν το έργο.  Βέβαια τη χειρότερη εικόνα αντίκρισαν οι ελεγκτές όταν μετέβησαν επί τόπου.  Έκπληκτοι αντίκρισαν μια κοίτη τελείως ξεραμένη σε βάθος 20 μέτρων και ένα φράγμα που δεν άφηνε κανένα περιθώριο επιβίωσης στη φύση, που πριν συντηρούνταν και τρέφονταν από το νερό του ποταμού.  Αναμφίβολα οι δυσμενείς επιπτώσεις του έργου είναι ολοφάνερες: Η οικολογική βλάβη είναι δεδομένη.
Το περιεχόμενο της έκθεσης αυτής αποτελεί, εκτός από κόλαφο εναντίον όλων όσοι διαχειρίστηκαν ή συμμετείχαν με οποιοδήποτε τρόπο στην εκτέλεση του έργου αυτού είναι και αφορμή για παραπέρα διερεύνηση και ενημέρωση των κατοίκων της Πιερίας, τόσο για το προηγούμενο ιστορικό του, όσο και για τη συνέχεια και το μέλλον του.
Ταυτόχρονα, όμως ανακύπτει θέμα και «μαθηματικού τύπου»(που πολύς λόγος γίνεται τελευταία για την ανάθεση των δημοσίων έργων), επειδή ανάδοχος δεν αναδείχθηκε ο μειοδότης.  Μήπως όμως δεν είναι αρκετός μόνον ο διοικητικός έλεγχος;
Διευκρινίζεται ότι ορισμένες επαναλήψεις κάποιων παρατηρήσεων οφείλονται στην αναδημοσίευση των προηγούμενων σημειωμάτων μας.  Μπορεί να συμβεί και στα επόμενα που θα ακολουθήσουν. 
Εύλογα όμως διερωτάται κάθε καλόπιστος πολίτης, γιατί σε όσα είχαν δημοσιοποιηθεί, στις συγκεκριμένες χρονικές περιόδους, δεν δόθηκε ποτέ καμία δημόσια και δια του τύπου απάντηση; Τούτο οφείλετο, προφανώς, ως εκπλήρωση χρέους και όχι να δημιουργείται η εντύπωση ότι ισχύει η «λογική», η «σιωπή μου προς απάντησή σου».  Η επιλογή αυτή είναι και ξεπερασμένη και δικαιολογημένα αποδοκιμασμένη. 

             (Συνεχίζεται)