Το πτωχευτικό δίκαιο είναι πλέον μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία για τη ρύθμιση θεμάτων που αφορούν ιδιωτικά χρέη, είτε είναι προς τις τράπεζες, είτε προς το ασφαλιστικά ταμεία και στο δημόσιο. Οι χρεώστες, καλύπτονται από τον νόμο Κατσέλη και
δικαστικά καθυστερούν πολύ οι αποφάσεις για τα «κόκκινα δάνεια». Γι αυτό, η κυβέρνηση ανέλαβε να παρουσιάσει σε ένα μήνα (μέχρι τις 15 Αυγούστου) μία μελέτη για την εξωδικαστική επίλυση του ιδιωτικού χρέους των επιχειρήσεων και των φυσικών προσώπων.
Αυτό είναι το αποτέλεσμα της συμφωνίας που προέκυψε μετά τη συνεδρίαση για το ιδιωτικό χρέος , στην οποία συμμετείχαν οι εκπρόσωποι της τρόικας, τα υπουργεία Οικονομικών και Ανάπτυξης και εκπρόσωποι της ΤτΕ και της ΕΕΤ.
«Πρόθεση της κυβέρνησης είναι η διαμόρφωση ενός συστήματος διαχείρισης του ιδιωτικού χρέους που θα βοηθήσει την οικονομία να βγει από την κρίση αλλά δεν θα επιτρέψει στους μπαταχτσήδες να γελάνε σε βάρος των εντίμων ανθρώπων», δήλωσε κορυφαίος παράγοντας του υπουργείου Ανάπτυξης, ενώ απαντώντας σε ερώτηση δημοσιογράφων για το εάν η τρόικα είναι διατεθειμένη να αποδεχθεί τα μέτρα που σχεδιάζει η κυβέρνηση σημείωσε ότι «κανένας δεν θέλει να καταστρέψει την αγορά».
Όπως αναφέρθηκε από στέλεχος του υπουργείου, το πτωχευτικό δίκαιο είναι πλέον μια εξαιρετικά χρονοβόρα διαδικασία. Ενδεικτικό είναι, σε ό,τι αφορά στον νόμο Κατσέλη, ότι το 52% των περιπτώσεων έχουν πάρει δικάσιμο πέντε χρόνια μετά την κατάθεση της αίτησης και ένα 20% εκδικάζεται μετά από 10 χρόνια»
Στη συνεδρίαση, παρουσιάστηκαν ακόμη, μία μελέτη της KPMG για το ιδιωτικό χρέος, μία μελέτη της Εταιρείας Δικαστικών Μελετών για την ταχύτητα απονομής δικαιοσύνης και μια της Ελληνικής Ένωσης Τραπεζών για την τήρηση των στοιχείων του «Τειρεσία».
ΣΥΡΙΖΑ: Συμφωνία υπέρ Τραπεζών, κατά Δημοσίου και Ταμείων
Ο ΣΥΡΙΖΑ επικαλείται πληροφορίες, σύμφωνα με τις οποίες, οι τέσσερις υπουργοί που απαρτίζουν το Συμβούλιο Διαχείρισης Ιδιωτικού Χρέους και ο διοικητής της Τράπεζας της Ελλάδος, έχουν λάβει τις αποφάσεις τους για τη συνολική διαχείριση των μη εξυπηρετούμενων ιδιωτικών χρεών. Υποστηρίζει ότι με τη συμφωνία «δεν θεωρείται πλέον απαραίτητη η κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση των χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία»...
Μεταξύ άλλων, σημειώνει:
«Με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας, προωθείται σχέδιο για τη δημιουργία εξωδικαστικού μηχανισμού διαχείρισης των επιχειρηματικών χρεών προς τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, εφορία, προμηθευτές, εργαζόμενους και λοιπούς πιστωτές. Για τη διευκόλυνση των εξωδικαστικών συμφωνιών σχεδιάζεται να γίνει υποχρεωτική η συναίνεση όλων των πιστωτών μιας επιχείρησης στο επιχειρηματικό σχέδιο που θα έχει την έγκριση του 35% των ιδιωτών πιστωτών. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως οι τράπεζες, που κατά κανόνα αποτελούν τους μεγαλύτερους πιστωτές των επιχειρήσεων, θα αποφασίζουν για τις αναδιαρθρώσεις χρεών του επιχειρηματικού τομέα, έναντι των ασφαλιστικών ταμείων, του Δημοσίου, των εργαζόμενων και των προμηθευτών.
Για μια ακόμη φορά, επιλέγεται τραπεζοκεντρική διαχείριση του προβλήματος του ιδιωτικού χρέους. Έτσι, όλα αφήνονται στη δικαιοδοσία και τη διακριτική ευχέρεια των τραπεζιτών, που θα έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν το πρόβλημα όπως τους βολεύει, με στόχο την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου τους από τα κόκκινα δάνεια, αδιαφορώντας για όλες τις τραγικές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, αλλά και για τις ανάγκες που υπάρχουν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν θεωρείται πλέον απαραίτητη η κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση των χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Αντίθετα, προωθείται η επιδίωξη της συναίνεσης για κεφαλαιοποίηση μέρους των οφειλών αναλογικά από όλους τους πιστωτές, για να μη σηκώσουν όλο το βάρος οι τράπεζες. Έτσι, όλοι οι εμπλεκόμενοι πιστωτές μιας υπερχρεωμένης επιχείρησης, μεταξύ των οποίων το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους μετόχους και κάποιον διαμεσολαβητή και θα υποχρεώνονται σε εξωδικαστικές λύσεις που πιθανότατα θα είναι ευνοϊκές μόνο για τους τραπεζίτες, που συνήθως κατέχουν το απαιτούμενο 35% του συνόλου των πιστώσεων για να επιβάλουν τη δική τους διευθέτηση.
Είναι άλλη μια παραχώρηση προς τις τράπεζες, για να τους δοθεί η δυνατότητα απόκτησης δικαιωμάτων στα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών. Ταυτόχρονα, πρόκειται για μια καλοστημένη παγίδα για την περαιτέρω μείωση των εσόδων του Δημοσίου και την απαξίωση των ασφαλιστικών ταμείων προς όφελος των τραπεζιτών, που θα έχουν το πάνω χέρι με το αιτιολογικό ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν τα stess tests του Νοεμβρίου και τις ενδεχόμενες νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις.
Η μόνη λύση είναι η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα εφαρμόσει μια πολιτική βασισμένη στην ανάπτυξη μέσα από την κατάργηση της λιτότητας και θα ολοκληρώσει την πρότασή του για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους».
«Με τη σύμφωνη γνώμη της τρόικας, προωθείται σχέδιο για τη δημιουργία εξωδικαστικού μηχανισμού διαχείρισης των επιχειρηματικών χρεών προς τράπεζες, ασφαλιστικά ταμεία, εφορία, προμηθευτές, εργαζόμενους και λοιπούς πιστωτές. Για τη διευκόλυνση των εξωδικαστικών συμφωνιών σχεδιάζεται να γίνει υποχρεωτική η συναίνεση όλων των πιστωτών μιας επιχείρησης στο επιχειρηματικό σχέδιο που θα έχει την έγκριση του 35% των ιδιωτών πιστωτών. Στην πράξη, αυτό σημαίνει πως οι τράπεζες, που κατά κανόνα αποτελούν τους μεγαλύτερους πιστωτές των επιχειρήσεων, θα αποφασίζουν για τις αναδιαρθρώσεις χρεών του επιχειρηματικού τομέα, έναντι των ασφαλιστικών ταμείων, του Δημοσίου, των εργαζόμενων και των προμηθευτών.
Για μια ακόμη φορά, επιλέγεται τραπεζοκεντρική διαχείριση του προβλήματος του ιδιωτικού χρέους. Έτσι, όλα αφήνονται στη δικαιοδοσία και τη διακριτική ευχέρεια των τραπεζιτών, που θα έχουν τη δυνατότητα να διαχειριστούν το πρόβλημα όπως τους βολεύει, με στόχο την εξυγίανση του χαρτοφυλακίου τους από τα κόκκινα δάνεια, αδιαφορώντας για όλες τις τραγικές συνέπειες στην πραγματική οικονομία, αλλά και για τις ανάγκες που υπάρχουν για την παραγωγική ανασυγκρότηση της χώρας.
Είναι αξιοσημείωτο ότι δεν θεωρείται πλέον απαραίτητη η κατά προτεραιότητα εξυπηρέτηση των χρεών προς το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, όπως ισχύει μέχρι σήμερα. Αντίθετα, προωθείται η επιδίωξη της συναίνεσης για κεφαλαιοποίηση μέρους των οφειλών αναλογικά από όλους τους πιστωτές, για να μη σηκώσουν όλο το βάρος οι τράπεζες. Έτσι, όλοι οι εμπλεκόμενοι πιστωτές μιας υπερχρεωμένης επιχείρησης, μεταξύ των οποίων το Δημόσιο και τα ασφαλιστικά ταμεία, θα κάθονται στο ίδιο τραπέζι με τους μετόχους και κάποιον διαμεσολαβητή και θα υποχρεώνονται σε εξωδικαστικές λύσεις που πιθανότατα θα είναι ευνοϊκές μόνο για τους τραπεζίτες, που συνήθως κατέχουν το απαιτούμενο 35% του συνόλου των πιστώσεων για να επιβάλουν τη δική τους διευθέτηση.
Είναι άλλη μια παραχώρηση προς τις τράπεζες, για να τους δοθεί η δυνατότητα απόκτησης δικαιωμάτων στα περιουσιακά στοιχεία των δανειοληπτών. Ταυτόχρονα, πρόκειται για μια καλοστημένη παγίδα για την περαιτέρω μείωση των εσόδων του Δημοσίου και την απαξίωση των ασφαλιστικών ταμείων προς όφελος των τραπεζιτών, που θα έχουν το πάνω χέρι με το αιτιολογικό ότι πρέπει να αντιμετωπίσουν τα stess tests του Νοεμβρίου και τις ενδεχόμενες νέες κεφαλαιακές απαιτήσεις.
Η μόνη λύση είναι η ανάληψη της διακυβέρνησης από τον ΣΥΡΙΖΑ, που θα εφαρμόσει μια πολιτική βασισμένη στην ανάπτυξη μέσα από την κατάργηση της λιτότητας και θα ολοκληρώσει την πρότασή του για τη διαχείριση του ιδιωτικού χρέους».
