Ο εγγυητής υποχρεούται να μπει στο Νόμο 3869/2010 όπως τροποποιήθηκε με τον
4161/13 !!!!
Ο νόμος περιπλέκουν τα πράγματα πολύ χειρότερα, ιδίως και πάλι εις βάρος των παλιών αιτήσεων, οι οποίες τελικά συχνά απορρίπτονται, Αυτό οφείλεται ιδίως στο ότι συχνά εφαρμόζεται και για τους παλιούς ο νέος νόμος που ισχύει από 14.6.2013, δηλαδή οι προϋποθέσεις υπαγωγής σε αυτόν που χαράζουν πολύ αυστηρότερο πλαίσιο, ενώ οι προγενέστερες αιτήσεις είχαν συνταχθεί με άλλα δεδομένα και πληρούσαν άλλες προϋποθέσεις.
Η μόνη λύση στο πρόβλημα είναι να ξαναγίνουν με τον καινούργιο νόμο οι παλιές αιτήσεις, κρατώντας μάλιστα, αν θέλουμε, τις αρχικές δικασίμους. Έτσι επιτυγχάνεται διπλό όφελος με μικρό τίμημα. Και δεν θα απορριφθεί στο μέλλον η αίτηση και διασφαλίζεται πλήρως ο οφειλέτης με τα ασφαλιστικά μέτρα-προσωρινή διαταγή.
Εάν ο οφειλέτης, κάνει χρήση του Νόμου 3869/2010, και προσφύγει στο Δικαστήριο, και απαλλαγεί από το χρέος, απαλλάσσεται ταυτόχρονα και ο εγγυητής.
Όχι, σε καμιά περίπτωση ο εγγυητής δεν ακολουθεί τον οφειλέτη, Μοναδική διέξοδο για τους εγγυητές, σε περίπτωση δικής τους υπερχρέωσης, αποτελεί η δυνατότητα να ζητήσουν οι ίδιοι αυτοτελώς, ανεξάρτητα από τον πρωτοφειλέτη, την υπαγωγή τους στη διαδικασία του Ν 3869/2010. Τη δυνατότητα αυτή αναγνωρίζει ρητά στους εγγυητές η σχετική Αιτιολογική Έκθεση, υπό τον όρο ότι «πληρούν και οι ίδιοι τις προϋποθέσεις του νόμου» [10], δηλαδή εφόσον είναι «φυσικά πρόσωπα που δεν έχουν πτωχευτική ικανότητα και έχουν περιέλθει, χωρίς δόλο, σε μόνιμη αδυναμία πληρωμής ληξιπρόθεσμων χρηματικών οφειλών» (άρθρο 1§1). Υποστηρίζεται μάλιστα, ευλόγως, ότι ο ειρηνοδίκης που καλείται να προσδιορίσει δικάσιμο για την αίτηση υπαγωγής του υπερχρεωμένου πρωτοφειλέτη στη διαδικασία του Ν 3869/2010 , σκόπιμο είναι να διατάσσει κατ’ άρθρο 748§3 ΚΠολΔ την κλήτευση και των τυχόν υπέρ αυτού εγγυηθέντων προσώπων, με κοινοποίηση προς αυτά αντιγράφου της αίτησης, φέροντος σημείωση της σχετικής δικασίμου. Και τούτο, προκειμένου να παρασχεθεί στους εγγυητές η δυνατότητα πληροφόρησης για τις ενέργειες του πρωτοφειλέτη τους καθώς και η δυνατότητα αποτίμησης, εκ μέρους των εγγυητών, της αναγκαιότητας ή μη για υποβολή δικής τους, αυτοτελούς, αίτησης υπαγωγής στην ίδια διαδικασία [11.
