Στην Ελλάδα της ανέχειας και της εξαθλίωσης, γεννιούνται οι πρώτες φαβέλες από οικογένειες που ζουν κάτω από το όριο της φτώχειας και δυσκολεύονται να καλύψουν ακόμα και τις βασικές τους ανάγκες. Ανθρωποι που δεν έχουν πλέον τη δυνατότητα να καταβάλουν ούτε το ενοίκιο
ενός μικρού διαμερίσματος ή το χαράτσι του σπιτιού τους, να πληρώσουν τον λογαριασμό της ΔΕΗ αλλά και το πετρέλαιο, εγκαταλείπουν τα σπίτια τους και ζουν μόνιμα πια σε τροχόσπιτα ή σκηνές σε οργανωμένα κάμπινγκ της Αττικής και της περιφέρειας που λειτουργούν ολόκληρο τον χρόνο. Οι περισσότεροι από αυτούς είναι ιδιοκτήτες τροχόσπιτων, οι οποίοι τις καλές εποχές τα χρησιμοποιούσαν για τις καλοκαιρινές τους διακοπές ταξιδεύοντας στην Ελλάδα. Σήμερα, τα τροχόσπιτα των 7 τ.μ. είναι το μοναδικό τους σπίτι. Στη Νέα Κηφισιά, στη Νέα Μάκρη, στην Κινέττα, αλλά και σε πολλές ακόμη περιοχές σε ολόκληρη τη χώρα, τα κάμπινγκ που λειτουργούν όλο τον χρόνο έχουν μετατραπεί σε σύγχρονες φαβέλες και φιλοξενούν, με ελάχιστο κόστος, άνεργους πολίτες αλλά και χαμηλόμισθους οικογενειάρχες που παλεύουν για την επιβίωση. Πρώην ιδιοκτήτες επιχειρήσεων, δημόσιοι υπάλληλοι, υψηλόβαθμοι ιδιωτικοί υπάλληλοι, νέοι που δεν βρίσκουν δουλειά, αλλά και γυναίκες με παιδιά κατέφυγαν στα κάμπινγκ για να μη βρεθούν στον δρόμο. Τους καλοκαιρινούς μήνες έρχονται αντιμέτωποι με τις υψηλές θερμοκρασίες και τον χειμώνα η διαβίωση γίνεται πιο δύσκολη, με τα λασπόνερα στην είσοδο του «σπιτιού» τους και το κρύο να αποτελούν γι’ αυτούς καθημερινότητα. Το ετήσιο κόστος της ενοικίασης του χώρου δεν ξεπερνάει τα 1.600 ευρώ. Το εσωτερικό ενός τροχόσπιτου περιλαμβάνει ένα μονό ή διπλό κρεβάτι, ένα WC, μια μικρή κουζίνα με γκάζι και μικρούς αποθηκευτικούς χώρους.
Στην είσοδο του τροχόσπιτου οι περισσότεροι από αυτούς έχουν ενσωματώσει μια μεγάλη σκηνή η οποία είναι προέκταση του τροχόσπιτου προκειμένου να τοποθετήσουν ένα μικρό τραπέζι και δυο-τρεις καρέκλες. Το δάπεδο στο μικρό τους σαλονάκι είναι στρωμένο από πλακάκια ή τσιμέντο. Σήμερα, οι οικογένειες που ζουν μόνιμα σε κάμπινγκ ξεπερνούν τις τριακόσιες και, όπως τονίζουν οι ιδιοκτήτες των χώρων κάμπινγκ, ο αριθμός εκείνων που επιλέγουν να μείνουν μόνιμα στους χώρους κατασκήνωσης αυξάνεται κάθε μήνα! Εκείνοι που έχουν δικό τους τροχόσπιτο μπορούν να μεταφερθούν άμεσα, ενώ κάποιοι που δεν διαθέτουν, νοικιάζουν και το μετατρέπουν σε σπίτι. Σύμφωνα με την κυρία Βάνα Χιώτη, ιδιοκτήτρια του κάμπινγκ «Γλάρος» στην Κινέττα, «τα τελευταία δύο χρόνια 45 οικογένειες ζουν μόνιμα στο κάμπινγκ.
.
Διαβάστε τη συνέχεια εδώ
http://justiceforgreece.wordpress.com
