του Ραφαήλ Μεν. Μαϊόπουλου
1. Στην “Καθημερινή” της 28ης Ιουλίου, ο κ. Χρ. Γιανναράς προβαίνει σε εμβριθή ανάλυση της “έκρηξης αυθορμησίας δίχως ανασταλτικά αιδούς” του πρωθυπουργού και καταλήγει… στον
κ. Τσίπρα
(α) Για το "γ… το κεφάλι μου, μαλ…!", μας επισημαίνει τη σοβαρότητα του “γεγονότος” και τις συνέπειές του για το Έθνος, που, όπως ισχυρίζεται, κανείς άλλος, εκτός από τον ίδιο, δεν έχει αντιληφθεί:
- “Πρόκειται για πολιτικό γεγονός πρωτεύουσας σημασίας”!
- “Τώρα το πανελλήνιο και η διεθνής κοινή γνώμη ξέρουν, τεκμηριωμένα, ποια ανθρώπινη ποιότητα διαχειρίζεται τον σημερινό εφιάλτη των Ελλήνων και την αυριανή τους μοίρα στην Ιστορία”!
- “Βυθομετρά τον απύθμενο εκπεσμό, τον αυτεξευτελισμό του ελλαδικού πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας που το συντηρεί”!
- “Κανένας, κοινωνικός θεσμός ή δημόσιο πρόσωπο, φορέας θεσμικής ευθύνης για την τιμή του ελληνικού ονόματος και της συλλογικής αξιοπρέπειας (Δικαιοσύνη, Ακαδημία, Πανεπιστημιακές Σύγκλητοι, Ενοπλες Δυνάμεις, Καλλιτεχνικά και Επιστημονικά Επιμελητήρια, συσπειρώσεις γονέων ή εκπαιδευτικών) δεν ζήτησε να υπάρξουν συνέπειες”!
(β) Για τον κ. Τσίπρα –δεν εξηγεί ποιος ψυχολογικός συνειρμός, ή λογικός συλλογισμός, τον έκανε, ξεκινώντας από το “γ… το κεφάλι μου, μαλ…!”, να καταλήξει στον “ευφυέστερο”– σημειώνει:
- “Είναι σαφώς ευφυέστερος των ‘αναστημάτων’ που η δεινή πραγματικότητα ξέβρασε στον ‘πάγκο’ ”.
- “Αν πιστεύει στον σημερινό ρεαλισμό μιας κοινωνιοκεντρικής ελληνικής Αριστεράς δεν έχει παρά να συγκροτήσει και να ανακοινώσει, τώρα, τους επιτελείς του. Σε ποια στελέχη του υπολογίζει, με ποιες προσωπικότητες έχει εξασφαλίσει συνεργασία, με ποιο υπουργικό συμβούλιο θα τολμήσει το τιτάνιο έργο να ξαναστήσει στα πόδια της την κατεαγμένη και κατεξευτελισμένη Ελλάδα”.
2. Τα περί της “έκρηξης αυθορμησίας” ανόητα δεν χρειάζεται, προφανώς, να σχολιαστούν.
Για τα περί του κ. Τσίπρα και των στελεχών του, αρκεί να παρατεθούν ελάχιστα από όσα γλαφυρά ο κ. Χρ. Γιανναράς έχει γράψει στην “Καθημερινή”:
- “Ποια από τις δώδεκα εκδοχές (‘συνιστώσες’) της Aριστεράς, που συνονθυλεύονται χαλαρά στον ΣYPIZA θα απομυθοποιηθεί, αν πρωθυπουργεύσει ο νεαρός δημοκόπος;” (20.5.12).
- “Το έκγονο της διεθνιστικής, θεμελιωμένης στην αρνησιπατρία μαρξιστικής ‘Aριστεράς’, ο κ. Τσίπρας” (20.5.12).
- “Ο μεθυσμένος από τη σημασία που ξαφνικά του δόθηκε κ. Τσίπρας”, που, “με δηλώσεις αφελούς κομπορρημοσύνης” εκτίθεται στα διεθνή MME (1.6.12).
- “Aυτό που τρομάζει τον Eλληνα πολίτη είναι η πραγματικότητα του πολιτικού συρφετού που προβάλλει τον κ. Tσίπρα ως αρχηγό του” (24.6.12).
- “Oποιος διέκρινε και γνώριζε ποιοι περιστοίχιζαν τον κ. Tσίπρα στον ‘γύρο του θριάμβου’ της Πλατείας Kλαυθμώνος το πρώτο βράδυ, δεν υστερούσε σε ρίγος τρόμου συγκρίνοντας με την εικόνα των ακολούθων του κ. Mιχαλολιάκου” (13.5.12).
- (Ο κ. Τσίπρας) “ηγείται σε ένα ‘σχήμα’ πιό αναξιόπιστο και από τα εντελώς εξευτελισμένα και φαυλεπίφαυλα σχήματα του πράσινου και του γαλάζιου ΠAΣOK” (24.6.12).
3. Καμιά έκπληξη, καθώς είμαστε συνηθισμένοι με τις αντιφάσεις και τις παραδοξολογίες του, στη στήλη του στην “Καθημερινή”, ελάχιστα παραδείγματα των οποίων παρατίθενται ασχολίαστα.
(α) Από τα “αντιφατικά”:
- Για “συνετή εμμονή των Eλλήνων στο ευρώ” γράφει στις 24.6.12 και δέκα μήνες αργότερα μας υποδεικνύει: “Παραμένουμε στην E.E. αλλά εγκαταλείπουμε το ευρώ τολμώντας τον δικό μας ‘τρόπο’…”! (7.4.13).
- “Η ‘Τρόικα’ και το ‘Μνημόνιο’ δεν μας στέρησαν την ‘εθνική κυριαρχία’. Το ‘Μνημόνιο’ και οι απαιτήσεις του στρέφονται ενάντια στο κατεστημένο φαυλεπίφαυλο κομματικό κράτος, στην εξαχρειωμένη κομματοκρατία” τονίζει στις 5.9.10, στο άρθρο του “Με το ‘Μνημόνιο’ να ανατραπεί η κομματοκρατία”, και μετά το γυρίζει: “Η Eλλάδα έχει βάλει υποθήκη για τον δανεισμό της την ίδια την εδαφική της ακεραιότητα” (17.4.11). “Η κυβέρνηση Σαμαρά ακκίζεται ότι δήθεν κάνει πολιτική παραδίδοντας τους Eλληνες, μέχρι πέμπτης γενεάς από σήμερα, σε μεθοδικά προγραμματιζόμενη από τους δανειστές μας εθνοκτονία” (7.10.12).
(β) Από τις παραδοξολογίες (λαϊκότερα, “τα τρελά”):
- “Σανίδα σωτηρίας της κομματοκρατίας οι εκλογές”! (4.8.13).
- “Να εξεγερθούν συντονισμένοι οι κορυφαίοι της κοινωνικής ευθύνης. Oι πρόεδροι: του Aρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Eπικρατείας, τουEλεγκτικού Συνεδρίου, της Aκαδημίας Aθηνών, οι αρχηγοί των τριών όπλων και του ΓEEΘA, ο διοικητής της Tράπεζας της Eλλάδας” (21.10.12).
- Την “αλλαγή του Eθνικού Ύμνου” και τη “μεταφορά της πρωτεύουσας στη Θεσσαλονίκη” καταγράφει ως τα δύο από τα “πέντε γνωρίσματα του καινούργιου” (16.6.12).
- “Να διαλύσει το κόμμα της N.Δ. και να επανιδρύσει το Λαϊκό Kόμμα, που ήταν το πατριωτικό κόμμα, σε αντίθεση και ρήξη προς τον κεχηναίο θαυμαστή της Δύσης Bενιζελισμό και Kαραμανλισμό” (20.5.12).
- “Παγιδευμένος στη μειονεξία για την ασπόνδυλη πολιτική του ο Kων. Kαραμανλής επισώρευσε στη χώρα και τη νοσογόνο αντίφαση: Nα μετέχουν στο Kοινοβούλιο κόμματα (και «συνιστώσες» συνασπισμών) που αυτοκαθορίζονται στο καταστατικό τους, απερίφραστα, ως εξ ορισμού αντίπαλοι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” (20.5.12).
4. …Και μείς, αναγνώστες της “Καθημερινής”, ξέρουμε, τεκμηριωμένα, “ποια ανθρώπινη ποιότητα διαχειρίζεται” την ενημέρωσή μας…
κ. Τσίπρα
(α) Για το "γ… το κεφάλι μου, μαλ…!", μας επισημαίνει τη σοβαρότητα του “γεγονότος” και τις συνέπειές του για το Έθνος, που, όπως ισχυρίζεται, κανείς άλλος, εκτός από τον ίδιο, δεν έχει αντιληφθεί:
- “Πρόκειται για πολιτικό γεγονός πρωτεύουσας σημασίας”!
- “Τώρα το πανελλήνιο και η διεθνής κοινή γνώμη ξέρουν, τεκμηριωμένα, ποια ανθρώπινη ποιότητα διαχειρίζεται τον σημερινό εφιάλτη των Ελλήνων και την αυριανή τους μοίρα στην Ιστορία”!
- “Βυθομετρά τον απύθμενο εκπεσμό, τον αυτεξευτελισμό του ελλαδικού πολιτικού συστήματος και της κοινωνίας που το συντηρεί”!
- “Κανένας, κοινωνικός θεσμός ή δημόσιο πρόσωπο, φορέας θεσμικής ευθύνης για την τιμή του ελληνικού ονόματος και της συλλογικής αξιοπρέπειας (Δικαιοσύνη, Ακαδημία, Πανεπιστημιακές Σύγκλητοι, Ενοπλες Δυνάμεις, Καλλιτεχνικά και Επιστημονικά Επιμελητήρια, συσπειρώσεις γονέων ή εκπαιδευτικών) δεν ζήτησε να υπάρξουν συνέπειες”!
(β) Για τον κ. Τσίπρα –δεν εξηγεί ποιος ψυχολογικός συνειρμός, ή λογικός συλλογισμός, τον έκανε, ξεκινώντας από το “γ… το κεφάλι μου, μαλ…!”, να καταλήξει στον “ευφυέστερο”– σημειώνει:
- “Είναι σαφώς ευφυέστερος των ‘αναστημάτων’ που η δεινή πραγματικότητα ξέβρασε στον ‘πάγκο’ ”.
- “Αν πιστεύει στον σημερινό ρεαλισμό μιας κοινωνιοκεντρικής ελληνικής Αριστεράς δεν έχει παρά να συγκροτήσει και να ανακοινώσει, τώρα, τους επιτελείς του. Σε ποια στελέχη του υπολογίζει, με ποιες προσωπικότητες έχει εξασφαλίσει συνεργασία, με ποιο υπουργικό συμβούλιο θα τολμήσει το τιτάνιο έργο να ξαναστήσει στα πόδια της την κατεαγμένη και κατεξευτελισμένη Ελλάδα”.
2. Τα περί της “έκρηξης αυθορμησίας” ανόητα δεν χρειάζεται, προφανώς, να σχολιαστούν.
Για τα περί του κ. Τσίπρα και των στελεχών του, αρκεί να παρατεθούν ελάχιστα από όσα γλαφυρά ο κ. Χρ. Γιανναράς έχει γράψει στην “Καθημερινή”:
- “Ποια από τις δώδεκα εκδοχές (‘συνιστώσες’) της Aριστεράς, που συνονθυλεύονται χαλαρά στον ΣYPIZA θα απομυθοποιηθεί, αν πρωθυπουργεύσει ο νεαρός δημοκόπος;” (20.5.12).
- “Το έκγονο της διεθνιστικής, θεμελιωμένης στην αρνησιπατρία μαρξιστικής ‘Aριστεράς’, ο κ. Τσίπρας” (20.5.12).
- “Ο μεθυσμένος από τη σημασία που ξαφνικά του δόθηκε κ. Τσίπρας”, που, “με δηλώσεις αφελούς κομπορρημοσύνης” εκτίθεται στα διεθνή MME (1.6.12).
- “Aυτό που τρομάζει τον Eλληνα πολίτη είναι η πραγματικότητα του πολιτικού συρφετού που προβάλλει τον κ. Tσίπρα ως αρχηγό του” (24.6.12).
- “Oποιος διέκρινε και γνώριζε ποιοι περιστοίχιζαν τον κ. Tσίπρα στον ‘γύρο του θριάμβου’ της Πλατείας Kλαυθμώνος το πρώτο βράδυ, δεν υστερούσε σε ρίγος τρόμου συγκρίνοντας με την εικόνα των ακολούθων του κ. Mιχαλολιάκου” (13.5.12).
- (Ο κ. Τσίπρας) “ηγείται σε ένα ‘σχήμα’ πιό αναξιόπιστο και από τα εντελώς εξευτελισμένα και φαυλεπίφαυλα σχήματα του πράσινου και του γαλάζιου ΠAΣOK” (24.6.12).
3. Καμιά έκπληξη, καθώς είμαστε συνηθισμένοι με τις αντιφάσεις και τις παραδοξολογίες του, στη στήλη του στην “Καθημερινή”, ελάχιστα παραδείγματα των οποίων παρατίθενται ασχολίαστα.
(α) Από τα “αντιφατικά”:
- Για “συνετή εμμονή των Eλλήνων στο ευρώ” γράφει στις 24.6.12 και δέκα μήνες αργότερα μας υποδεικνύει: “Παραμένουμε στην E.E. αλλά εγκαταλείπουμε το ευρώ τολμώντας τον δικό μας ‘τρόπο’…”! (7.4.13).
- “Η ‘Τρόικα’ και το ‘Μνημόνιο’ δεν μας στέρησαν την ‘εθνική κυριαρχία’. Το ‘Μνημόνιο’ και οι απαιτήσεις του στρέφονται ενάντια στο κατεστημένο φαυλεπίφαυλο κομματικό κράτος, στην εξαχρειωμένη κομματοκρατία” τονίζει στις 5.9.10, στο άρθρο του “Με το ‘Μνημόνιο’ να ανατραπεί η κομματοκρατία”, και μετά το γυρίζει: “Η Eλλάδα έχει βάλει υποθήκη για τον δανεισμό της την ίδια την εδαφική της ακεραιότητα” (17.4.11). “Η κυβέρνηση Σαμαρά ακκίζεται ότι δήθεν κάνει πολιτική παραδίδοντας τους Eλληνες, μέχρι πέμπτης γενεάς από σήμερα, σε μεθοδικά προγραμματιζόμενη από τους δανειστές μας εθνοκτονία” (7.10.12).
(β) Από τις παραδοξολογίες (λαϊκότερα, “τα τρελά”):
- “Σανίδα σωτηρίας της κομματοκρατίας οι εκλογές”! (4.8.13).
- “Να εξεγερθούν συντονισμένοι οι κορυφαίοι της κοινωνικής ευθύνης. Oι πρόεδροι: του Aρείου Πάγου, του Συμβουλίου της Eπικρατείας, τουEλεγκτικού Συνεδρίου, της Aκαδημίας Aθηνών, οι αρχηγοί των τριών όπλων και του ΓEEΘA, ο διοικητής της Tράπεζας της Eλλάδας” (21.10.12).
- Την “αλλαγή του Eθνικού Ύμνου” και τη “μεταφορά της πρωτεύουσας στη Θεσσαλονίκη” καταγράφει ως τα δύο από τα “πέντε γνωρίσματα του καινούργιου” (16.6.12).
- “Να διαλύσει το κόμμα της N.Δ. και να επανιδρύσει το Λαϊκό Kόμμα, που ήταν το πατριωτικό κόμμα, σε αντίθεση και ρήξη προς τον κεχηναίο θαυμαστή της Δύσης Bενιζελισμό και Kαραμανλισμό” (20.5.12).
- “Παγιδευμένος στη μειονεξία για την ασπόνδυλη πολιτική του ο Kων. Kαραμανλής επισώρευσε στη χώρα και τη νοσογόνο αντίφαση: Nα μετέχουν στο Kοινοβούλιο κόμματα (και «συνιστώσες» συνασπισμών) που αυτοκαθορίζονται στο καταστατικό τους, απερίφραστα, ως εξ ορισμού αντίπαλοι της αντιπροσωπευτικής δημοκρατίας” (20.5.12).
4. …Και μείς, αναγνώστες της “Καθημερινής”, ξέρουμε, τεκμηριωμένα, “ποια ανθρώπινη ποιότητα διαχειρίζεται” την ενημέρωσή μας…
