έκανε τα προκαταρκτικά της παράστασης πιο ενδιαφέροντα ενώ από την άλλη έδενε ταιριαστά το προγραμματικό τέλος του Ηρακλή στις «Τραχίνιες» με το ένδοξο και ηρωϊκό παρελθόν του μυθικού ήρωα.
Το πρόβλημα άρχισε από την έναρξη και μετά όταν κάποια παιδιά
άρχισαν να μετακινούνται και αυτό καθόλη
τη διάρκεια της παράστασης, παρά τις συστάσεις για μη μετακίνηση κλπ. Επειδή παρακολουθώ
πάντοτε από την τελευταία σειρά το
πρόγραμμα του Φεστιβάλ νομίζω πως για να γίνει ακουστός ο θεατρικός λόγος
απαιτείται και η ανάλογη θεατρική ατμόσφαιρα (ησυχία, απουσία θορύβων και
συνομιλιών, κλείσιμο των κινητών κλπ.). Υπεύθυνος γι’ αυτό είναι ο ΟΡΦΕΟ και πιο συγκεκριμένα η
ομάδα των εθελοντών με τα λευκά μπλουζάκια. Μόνο που ενώ τους βλέπω σε άπειρες
πόζες μετά των συντελεστών των παραστάσεων (αυτό δεν είναι κακό, λίγο lifestyle τό ‘χουνε ανάγκη) είναι ανύπαρκτοι
ως φύλακες της κοινής τάξης κατά τη διάρκεια του θεατρικού πράττειν. Μήπως οι
υπεύθυνοι του Φεστιβάλ, ο πρόεδρος Γρηγόρης Παπαχρήστος αλλά και ο αεικίνητος
Κώστας Μυστακίδης μπορούν να κάνουν κάτι;
Ο έλεγχος και ο διακριτικός λόγος είναι απαραίτητα για να
απολαύσει ο θεατής που πληρώνει το ουχί ευκαταφρόνητο ποσό των 15 ευρώ μια καλή
παράσταση και για να προστατευτεί το κύρος του Φεστιβάλ Ολύμπου. Για παράδειγμα
σε προηγούμενη παράσταση γνωστός πολιτευτής (δεν κάνω πλάκα, για πολλούς αυτό
είναι ιδιότητα) της συμπολίτευσης ήλθε καθυστερημένος είκοσι λεπτά και χωρίς
σεβασμό διέσχισε μετά της συμβίας τουόλη την απόσταση για να λάβει θέση στην
εξέδρα των επισήμων—τόσον απλά! Και ουδείς εκ των εθελοντών ταξιθετών δεν τού
επεσήμανε το αυτονόητο (στα άξια λόγου φεστιβάλ): ούτε πρωθυπουργός επιτρέπεται
να διακόπτει τη ροή μιας παράστασης επειδή έτυχε να αργήσει...
