Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Όλα αυτά, επειδή ο Αμερικανός σκηνοθέτης Όλιβερ Στόουν αποφάνθηκε πως ο επικεφαλής του ΣΥΡΙΖΑ είναι «η ελπίδα της Ελλάδας», διότι «αυτός ο άνθρωπος θα κάνει την τεράστια διαφορά όχι μόνο στην Ελλάδα, αλλά και σε όλη την Ευρώπη και ίσως και σε όλο τον κόσμο. Εύχομαι στον Αλέξη καλή τύχη. Θα την χρειαστεί. Είναι σκληρό καρύδι. Θα τα καταφέρει».
Και όλα αυτά, επειδή οι δυο τους (και από κοντά ο φιλόσοφος Σλαβόι Ζίζεκ, που αδημονεί να γίνει μυστικοσύμβουλος του κ. Τσίπρα, όπως ο Στίγκλιτς είχε γίνει μυστικοσύμβουλος του Γ. Παπανδρέου, ένα πράμα) συναντήθηκαν στο Φεστιβάλ Κινηματογράφου του Ζάγκρεμπ και έλαβαν μέρος σε συνέδριο υπό τον γενικό τίτλο «Η Ουτοπία της Δημοκρατίας» - τι σημαίνει αυτό το τελευταίο, άγνωστο.
Συγγνώμη, δεν κατάλαβα!
Εκτός από τις αμερικανικές, το Χόλυγουντ θα παίρνει τώρα μέρος και στις ελληνικές εκλογές;
(Διότι, ως γνωστόν, κάθε που γίνονται προεδρικές εκλογές στις ΗΠΑ, οι καλλιτέχνες χωρίζονται σε στρατόπεδα και οι υποψήφιοι συναγωνίζονται ποιος θα πάρει με το μέρος του τους περισσότερους).
Επειδή δηλαδή ο κ. Τσίπρας είναι θαυμαστής του Στόουν, έχει δει όλες τις ταινίες του και πιο πολύ του άρεσε το «Πλατούν» - όπως ο ίδιος είπε – πρέπει και να κυβερνήσει οπωσδήποτε;
Μιλάμε για τον Όλιβερ Στόουν, το μακρύ χέρι της χολιγουντιανής προπαγάνδας, τον άνθρωπο που με τις πολιτικές ταινίες του λειτουργεί εδώ και τριάντα χρόνια ως αμορτισέρ, ως μέσο εκτόνωσης και συγχρόνως κερδίζει άφθονο χρήμα επιλέγοντας τα θέματα που, κάθε φορά, πουλάνε.
Είναι ο ίδιος άνθρωπος που από το «Σαλβαδόρ» και τις βιετναμέζικες ταινίες, πέρασε στην Ουόλ Στρητ και στους Δίδυμους Πύργους, ποντάροντας έτσι στην τρομοκρατία και προκαλώντας τον ξαφνικό έρωτα των Αμερικανών συντηρητικών, αφού, όπως είπαν, με την ταινία του για την 11η Σεπτεμβρίου ανέδειξε, όπως είπαν, «τις αξίες της χριστιανικής δεξιάς»!
Είναι αυτός που δεν δίστασε να προπαγανδίσει ακόμη και τη βία στην ταινία του «Γεννημένοι δολοφόνοι».
Είναι αυτός που στο ντοκιμαντέρ «Νοτίως των συνόρων», αγιοποίησε τον Ούγκο Τσάβες, ο οποίος στο φιλμ αυτοπαρουσιάστηκε ως «Κάστρο του 21ου αιώνα».
Οι δυο τους, Στόουν και Τσάβες, έφθασαν στην πρεμιέρα στο Καράκας με την ίδια λιμουζίνα – και το ίδιο έπραξαν και στο Φεστιβάλ της Βενετίας.
Ο Στόουν δήλωνε εκστασιασμένος με τον Τσάβες – όπως τώρα με τον Αλέξη.
Και πώς να μην ήταν; Στη Βενετία, ο Τσάβες είχε φωνάξει «Βίνα Όλιβερ» - κάνοντάς το να ακουστεί σαν «Βίβα Μπολιβάρ»!
«Αυτό που συμβαίνει τα τελευταία 10 χρόνια στη Βενεζουέλα είναι εκπληκτικό. Το λιγότερο που μπορώ να κάνω είναι να παρουσιάσω αυτόν τον άνθρωπο στον αμερικανικό λαό», είχε δηλώσει.
(Παρά τις αγιογραφικές διαθέσεις του Στόουν, ο Τσάβες εκνευρίζεται τόσο όταν ερωτάται για τα δικαιώματα των διαφωνούντων, που ο σκηνοθέτης τον καλεί να ηρεμήσει με μια χαρακτηριστική χειρονομία).
Τότε ήταν που η ακτιβίστρια Μαρία Κοντσίτα Αλόνσο είχε επιτεθεί στον Στόουν, κατηγορώντας τον ότι αξιοποίησε την επιρροή του για να προβάλει έναν δικτάτορα που διέλυσε το κοινοβούλιο, ενώ δεν είπε τίποτε για τη φτώχεια και τους φυλακισμένους αντιφρονούντες.
Φυσικά. Διότι ο Όλιβερ Στόουν, που τώρα μας λέει πως τελικά (ελλείψει Τσάβες) τον κόσμο θα τον αλλάξει ο Αλέξης, δεν είναι ένας πρωτοποριακός alternative σκηνοθέτης.
Είναι mainstream, βρίσκεται στην κεντρική σκηνή, παραμένει εργαλείο προπαγάνδας.
Και το Χόλυγουντ αποτέλεσε πάντοτε αγωγός της κυρίαρχης άποψης, με τους ανθρώπους του να χρησιμοποιούνται πάντοτε για να την προπαγανδίζουν – ακόμη και αμφισβητώ ν τας τη.
Το καταπληκτικό είναι πως την ημέρα ακριβώς που ο κ. Τσίπρας έπαιρνε μέρος σε φεστιβάλ κινηματογράφου, ο πρωθυπουργός έφευγε για την Κίνα.
Αλλά ο ΣΥΡΙΖΑ, με ανακοίνωσή του, κατηγορούσε τον κ. Σαμαρά (που στο κάτω-κάτω πήγαινε να συναντήσει την ηγεσία μιας υπερδύναμης και όχι το εργαλείο της υπερδύναμης) πως πραγματοποιούσε… απόδραση από τη μνημονιακή Ελλάδα!
Συγγνώμη, αλλά αν το ταξίδι στο Πεκίνο ήταν απόδραση, το ταξίδι στο Ζάγκρεμπ τι ήταν;
Οντισιόν για την επόμενη ταινία του Όλιβερ;
