Γράφει η Σοφία Βούλτεψη
Τα έμπλεξαν κάπως μεταξύ του ενιαίου κόμματος και της ενιαίας δράσης, αλλά παρ’ όλα αυτά, συμπεριφέρονται σα να μην συμβαίνει τίποτε.
Είναι χαρακτηριστικό ότι αμέσως την επομένη της ημέρας που παρέπεμψαν τις διαφωνίες τους στο Συνέδριο (μπας και μέχρι τότε «ωριμάσουν» κάποιες από τις λιγότερο σκληρές συνιστώσες), εξαπολύθηκαν προς πάσα κατεύθυνση.
Έτσι, αντιπροσωπεία του ΣΥΡΙΖΑ επισκέφθηκε τα Ναυπηγεία Σκαραμαγκά και είχαν, όπως μας ενημέρωσαν, πολύωρη συνάντηση με τους εργαζόμενους και τη διοίκηση του σωματείου τους.
Και στο τέλος, χάιδεψαν και πάλι αυτιά, ζητώντας «Ενιαίο Δημόσιο Φορέα για την παραγωγική ανασυγκρότηση της ελληνικής ναυπηγικής βιομηχανίας», άμεση λειτουργία των ναυπηγείων Σκαραμαγκά, άμεση κατάργηση της εκ περιτροπής εργασίας, κάλυψη των αναγκών επιβίωσης των εργαζόμενων και πληρωμή των οφειλομένων, εξασφάλιση της απασχόλησης για όλους τους εργαζόμενους, συμπεριλαμβανομένων και αυτών του τροχαίου υλικού, με καταβολή των δεδουλευμένων τους, άμεσα μέτρα ασφάλειας των ναυπηγείων απέναντι σε υπαρκτούς κινδύνους που γεννά η εγκατάλειψή τους, καταγγελία και αντίσταση στις μεθοδεύσεις της Κομισιόν και του Αλμούνια που καταδικάζουν τα Ναυπηγεία σε μαρασμό και τη χώρα μας σε παραγωγική εξαθλίωση».
Και έφυγαν ευχαριστημένοι.
Δεν γνωρίζουμε πόσο ευχαριστημένοι έμειναν οι εργαζόμενοι, αν τους πίστεψαν, αν πίστεψαν πως όλα αυτά – με τα οποία δεν διαφωνεί κανείς - θα μπορούσαν να τα φέρουν σε πέρας αν βρίσκονταν στην κυβέρνηση.
Την ίδια μέρα, ο Αλέξης Τσίπρας μίλησε σε συγκέντρωση συνταξιούχων.
Κι’ εκεί ακούσαμε μια σειρά από ωραίες υποσχέσεις και προτάσεις, στις οποίες περιλαμβάνεται και το… καινούργιο φρούτο της «κοινωνικής ρήτρας» επί της δημόσιας ακίνητης περιουσίας, με ποσοστό, λέει, υπέρ της κοινωνικής ασφάλισης των εκάστοτε αναπροσαρμογών της αντικειμενικής αξίας των ακινήτων και εκτάσεων γης του δημοσίου.
(Πώς ακίνητα που δεν αξιοποιούνται θα αποφέρουν έσοδα, αυτό μόνο ο ΣΥΡΙΖΑ το γνωρίζει).
Και σα να μην έφθανε αυτό, υποσχέθηκε και την εφαρμογή του Φόρου Τόμπιν επί των χρηματοπιστωτικών συναλλαγών – που ήδη έχει αποφασιστεί από την ΕΕ!
Και βέβαια, δεν μίλησε για άμεση αποκατάσταση των συντάξεων, αλλά για «φρένο» στις μειώσεις και (προσέξτε!) «σταδιακή» αποκατάστασή τους «με βάση τους ρυθμούς ανάκαμψης της οικονομίας ξεκινώντας πρώτα απ' όλα από τους χαμηλοσυνταξιούχους».
Δηλαδή, υποσχέθηκε αυτό που μπορούν να κάνουν όλοι!
Βέβαια, το πρόβλημα βρίσκεται στο γεγονός ότι ενώ ο ΣΥΡΙΖΑ από πέρσι μιλά για «ανατροπή» και «κατάργηση με ένα άρθρο» - κάτι που πάντως δεν προκύπτει από τα «φρένα» και στα «σταδιακά» - δεν είναι καν έτοιμος να εμφανίσει ένα ενιαίο κόμμα.
Και δεν πρόκειται για ψιλοπράγματα. Μια συνιστώσα, η Αριστερή Πλατφόρμα, που έχει ριζικές διαφωνίες, καταλαμβάνει το 25% της δύναμής του.
Επομένως, πώς μπορούν όλοι αυτοί με τους οποίους συναντώνται οι διάφορες αντιπροσωπείες και ο αρχηγός να είναι βέβαιοι πως θα συμφωνήσουν στον τρόπο της σωτηρίας τους;
Απλά, δεν είναι σίγουροι.
Και πώς θα κυβερνήσουν, αφού δεν συμφωνούν μεταξύ τους για τον τρόπο σωτηρίας – εντός ή εκτός του ευρώ και τα λοιπά;
Τι θα γίνει δηλαδή; Ο ένας θα τραβά σχοινί και ο άλλος παλούκι;
Άρα, όταν λένε πως είναι έτοιμοι να κυβερνήσουν, απλώς δεν είναι!
